Χειλάκης- Μαξίμου: «Ο ηθοποιός γίνεται καλύτερος όταν μάθει να διαχειρίζεται το συλλογικό πένθος»

Αναφέρθηκαν επίσης και στο πότε ένιωσαν να «πατάνε» υποκριτικά στα πόδια τους.

Σε τι φάση σας πετυχαίνουμε;

Αιμίλιος: «Ποτέ μη ρωτάς ηθοποιό δέκα μέρες πριν από την πρεμιέρα του σε τι φάση είναι. Θα σου απαντήσει βρίζοντας!»

Αθηνά: «Είμαστε σε φάση άγχους, αλλά στο τέλος ξέρουμε ότι με έναν μαγικό τρόπο όλα θα πάνε καλά»

Δεν μετριάζεται το άγχος με τα χρόνια και την εμπειρία;

Αιμίλιος: «Νομίζω ότι και στα 100 να φτάσω κάνοντας παραστάσεις, θα έχω άγχος πριν από κάθε πρεμιέρα. Συνήθως, δεν έχουν άγχος οι άνθρωποι που είτε δεν αντιλαμβάνονται την ευθύνη τους είτε δεν έχουν καμιά ευθύνη. Τι άγχος να έχεις εκεί; Όταν η μόνη σου αγωνία είναι αν θα είσαι καλός, πείθεις τον εαυτό σου ότι είσαι ο καλύτερος του κόσμου και όλα καλά! Για μένα, αυτοί που δεν έχουν άγχος είναι επίφοβοι. Συνήθως, δεν είναι καλοί συνεργάτες».

Στην περίπτωση σας ποτέ νιώσατε να «πατάτε» υποκριτικά στα πόδια σας:

Αθηνά: «Εμένα μου συνέβη μετά τα 40 αυτό. Νομίζω ότι αν ένας ηθοποιός πει πριν από τα 40 «Είμαι καλός», κάτι δεν πάει καλά. Κάποια έπαρση έχει παίξει».

Αιμίλιος: «Εγώ θα σου πω ότι η κρίση των 40 είναι συνήθως η κρίση της διαχείρισης του πένθους σου. Πρώτο πένθος: Συνειδητοποιείς ότι κάποια στιγμή θα πεθάνεις. Σκέφτεσαι «Εχω φτάσει στο μέσο του βίου μου». Επίσης, εκεί κοντά στα 40, αρχίζουν να «φεύγουν» δικοί σου άνθρωποι, συγγενείς που περιμένεις και φίλοι που «φεύγουν» ξαφνικά. Ο ηθοποιός γίνεται καλύτερος όταν μάθει να διαχειρίζεται το συλλογικό πένθος».

Αθηνά: «Εγώ νηστεύω ότι αυτό που λέμε «κρίση των 40» είναι η μετάβαση από τον ανήλικα στον ενήλικα. Μέχρι τότε μαζεύεις πληροφορίες, νομίζεις ότι ξέρεις τη ζωή και πώς συμπεριφέροντα οι άνθρωποι, αλλά τελικά από αυτή τη διαχείριση του πένθους που είπε ο Αιμίλιος ενηλικιώνεσαι».

Αιμίλιος: «Κι η ευθύνη μας ως ηθοποιοί είναι την ώρα που βλέπεις κάτι να σου πούμε την ιστορία του».

Αθηνά: «Αιμίλιε, ήπιες το νερό μου...».

Αιμίλιος: «Σου έχω φέρει κι άλλο... Και σ' αυτή εδώ την παράσταση, η μεγάλη μας ευθύνη είναι να σου πούμε την ιστορία που έχει γράψει ο Σαίξπηρ. Εν προκειμένω, το Όνειρο Καλοκαιρινής Νύχτας. Η ιστορία είναι πολύ πιο σημαντική από εμάς, από εσένα, από το κοινό. Άρα γινόμαστε όλοι κοινωνοί σε κάτι μεγαλύτερο από εμάς».

Αθηνά: «Όλες οι ιστορίες είναι πιο μεγάλες από εμάς...».

Αιμίλιος: «Δεν είναι φοβερό αυτό; Φαντάσου την ευθύνη. Τεράστια ευθύνη, βέβαια, έχει και ο θεατής. Πρέπει να ξέρει γιατί έχει έρθει...».

Αθηνά: «Κι αν δεν ξέρει, να αισθάνεται ότι έχει δώσει ραντεβού με κάτι», λένε στο people.