Xειλάκης – Μαξίμου: «Είχαμε κοινό στόχο να είμαστε ευτυχισμένοι. Ο καθένας ξεχωριστά και μαζί!»

Οι δύο ηθοποιοί σε πρόσφατη συνέντευξή τους μίλησαν για το πώς ξεπερνούν τις κρίσεις που προκύπτουν σε κάθε ζευγάρι και για τα κοινά όνειρα τους.

Πώς ξεπερνάτε τις κρίσεις που προκύπτουν σε κάθε ζευγάρι;

Αθηνά: «Αυτό που είναι πολύ σημαντικό -αν μπορεί να το έχει ένας άνθρωπος, γιατί δεν μπορούν όλοι- είναι η υπομονή. Να μην είσαι ανυπόμονος. Δεν είναι ποτέ ρόδινα τα πράγματα σε έναν γάμο, έχουν τα πάνω και τα κάτω τους. Αλλά παλιά οι άνθρωποι όταν χαλούσε κάτι, το έφτιαχναν. Τώρα, το πετάμε απευθείας. Δεν προσπαθούμε να το επιδιορθώσουμε, να δούμε τι φταίει. Πρέπει κανείς να εξαντλήσει τις προσπάθειες πριν φτάσει στο «χωρίζουμε». Γιατί τότε μόνο σιγουρεύεται ότι η σχέση αυτή έχει λήξει».

Αιμίλιος: «Ο σύντροφος σου είναι ο πιο σημαντικός εξ αγχιστείας συγγενής σου. Εδώ έχεις τα «πάνω και τα κάτω» με τους συγγενείς σού, δεν θα τα έχεις με τον σύντροφο σου; Τον άνθρωπο που μοιράζεσαι μαζί του την καθημερινότητα σου και τη ζωή σου; Είναι λογικό να υπάρχουν στιγμές διαφωνίας. Αλλά συμφωνώ με την Αθηνά ότι πρέπει να είσαι παρών και να φροντίζεις για τη σχέση σου. Την παρουσία μας δουλεύουμε όλοι, γι' αυτό πάμε στους ψυχολόγους Για να μπορέσουμε να είμαστε παρόντες σε αυτόν τον κόσμο που συμμετέχουμε όλοι. Θα το πω χοντρά, έχει πάψει ο κόσμος να έχει το τσαγανό για να φαντάζεται, να ονειρεύεται και να βάζει στόχους με τον σύντροφο του. Θέλει μεγάλα αρχ@&*α να μπορέσεις να πεις «”Έλα να ονειρευτούμε μαζί”».

Πείτε μου ένα πρόσφατο κοινό σας όνειρο.

Αθηνά: «Να πάμε διακοπές».

Αιμίλιος: «Τεράστιο όνειρο!».

Αθηνά: «Είναι κοινό όμως...».

Αιμίλιος: «Έχουμε δηλώσει στον παραγωγό μας, εδώ και δύο χρόνια, ότι το καλοκαίρι του 2020 δεν θα κάνουμε τίποτα και θα πάμε ένα μεγάλο ταξίδι στην Ευρώπη».

Αθηνά: Προχθές συζητούσαμε τις λεπτομέρειες «Να το κάνουμε έτσι ή να το κάνουμε ανάποδα;».

Έχετε μικρές αγαπημένες συνήθειες από το να πάτε για φαγητό μέχρι να κάνετε παρέα έναν βραδινό περίπατο;

Αθηνά: «Τώρα που είπες για φαγητό, θυμήθηκα μια συγκεκριμένη στιγμή φέτος τον χειμώνα που παίζαμε σε διαφορετικές παραστάσεις με τον Αιμίλιο και συναντηθήκαμε μετά για φαγητό. Έτυχε σε διπλανό τραπέζι να βρίσκονται ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης, ο Διονύσης Παναγιωτάκης και η Ελένη Κούρκουλα. Φεύγοντας, πάμε να τους χαιρετήσουμε και γυρίζουν και οι τρεις και μας λένε «Σας παρακολουθούμε τόση ώρα. Έπειτα από τόσα χρόνια, κάθεστε για φαγητό και μιλάτε σαν να γνωριστήκατε χθες, είναι πραγματικά αξιοθαύμαστο». Εμείς δεν το καταλαβαίνουμε αυτό, το θεωρούμε φυσιολογικό. Περνάμε καλά μεταξύ μας, γελάμε, είμαστε και φίλοι. Επίσης, δεν ντρεπόμαστε να δείξουμε ο ένας στον άλλο τις αδυναμίες μας».

Αυτό το είχατε από την αρχή της σχέσης ή είναι κάτι που χτίζεται μετά χρόνια;

Αιμίλιος: «Έτσι ήμασταν από την αρχή.

Αθηνά: «Προσωπικά, δεν λογοκρίθηκα σε τίποτα. Δεν ήθελα να σκέφτομαι άλλο «Τι θα πω», «Πώς θα το πω», «Πώς θα χειριστώ τον άλλο». Κι αυτή η ελευθερία του να μην ντρεπόμαστε να δείξουμε ο ένας στον άλλο ποιοι αληθινά είμαστε είναι μεγάλος Θησαυρός στη σχέση μας. Έτσι κι αλλιώς, οι σχέσεις είναι θέμα χημείας. Εχω υπάρξει στο παρελθόν με σύντροφο που ήταν τόσο ανταγωνιστικός μαζί μου, που δεν υπήρχε χώρος να αφεθώ στη σχέση αυτή, γιατί αισθανόμουν συνέχεια ότι κρίνομαι. Όπως καταλαβαίνεις, αυτή η σχέση τελείωσε -και ευτυχώς δηλαδή-, γιατί δεν άντεχα άλλο την περιπέτεια αυτού του είδους. Και ήμουν πολύ τυχερή, γιατί ξαφνικά έγινε ένα αμοιβαίο κοίταγμα δύο ανθρώπων που ζητούσαν το ίδιο πράγμα: Να μην παίξει ο ένας με τον άλλο, να μη χειριστεί ο ένας τον άλλο, να μην ανταγωνιστεί και να μην κρίνει ο ένας τον άλλο. Έτσι, οι άνθρωποι ανθίζουν.

Αιμίλιος & Αθηνά: «Είχαμε κοινό στόχο να είμαστε. ευτυχισμένοι. Ο καθένας ξεχωριστά και μαζί!», λένε στο people.