Μέμος Μπεγνής: Αποκάλυψε αν η μαρκίζα και το όνομά του σε αυτήν παίζει ρόλο στις συνεργασίες του

Σε συνέντευξή του μίλησε για την παράσταση «Το δικό μας σινεμά» στο οποίο παίζει και αναφέρθηκε στο cast των ηθοποιών και στα όσα βιώνει συμμετέχονας στην εν λόγω υπερπαραγωγή του θεάτρου Άλσους.

Πρωταγωνιστείς ανάμεσα σε πρωταγωνιστές καθώς πολλά μεγάλα ονόματα συνθέτουν την "παρέα" στην παράσταση "Το δικό μας σινεμά".

Είναι ένα μεγάλο γεγονός που άνοιξε το θέατρο "Άλσος", το οποίο είναι ιστορικό, γιατί ξεκίνησε με τον Γιώργο Οικονομίδη, συνέχισε με επιθεωρήσει, κι έχουν περάσει από εκεί τα μεγαλύτερα ονόματα καλλιτεχνών.

Αυτό που συνέβη είναι ευτυχία, ο επιχειρηματίας έριξε πάρα πολλά χρήματα για να το φτιάξει, κι έχει κάνει εξαιρετική δουλειά. Είναι χαρά και τιμή μας που δουλεύουμε εκεί.

Συνυπάρχετε στην σκηνή πολλές γενιές πρωταγωνιστών μαζί. Πώς γίνεται αυτό το "πάντρεμα";

Είναι υπέροχο, είναι από τις ωραιότερες συνεργασίες που έχω κάνει, είναι τεράστια η χαρά που δουλεύω με όλους αυτούς τους ανθρώπους. Το "πάντρεμα" δε θα μπορούσε να είναι καλύτερο. Ο Γιώργος Κωνσταντίνου, η Ελένη Γερασιμίδου, η Πηνελόπη Πιτσούλη, ο Κώστας Κόκλας... είναι διαφορετικές ηλικίες και γενιές όλοι αυτοί οι μεγάλοι πρωταγωνιστές, είναι άνθρωποι που δίνουν χώρο στους νέους, που είναι πάντα δίπλα σου στο οτιδήποτε.

Επάνω στη σκηνή είναι άψογοι συμπαίκτες, χωρίς κανένα κόμπλεξ και κανένα απωθημένο, χαρακτηριστικό χορτασμένων ανθρώπων, που δίνουν στα νέα παιδιά το χώρο για να αναπτυχθούν και να κάνουν πράγματα.

Τι έχεις "κλέψει" από τους ανθρώπους αυτός;

Αυτό που λείπει από την εποχή μας, το ήθος. Είναι άνθρωποι με ήθος, με επίπεδο μορφωτικό και θεατρικό, έχουν εμπειρία, τους βλέπω και μαθαίνω. Είναι συνάδελφοι που ούτε στα πιο τρελά μου όνειρα δε θα φανταζόμουν ότι θα ήμουν στη σκηνή μαζί τους, ειδικά με το Γιώργο Κωνσταντίνου με τον οποίο μεγάλωσα.

Όλες αυτές οι ελληνικές ταινίες που έβλεπα... τώρα ξαφνικά τον έχω στο ίδιο καμαρίνι και μιλάμε, ανταλλάσσουμε απόψεις, κι είμαστε στη σκηνή μαζί... αυτά δεν συμβαίνουν συχνά... όταν συμβαίνουν είναι ευλογία να τα ζεις.

Η μαρκίζα σε ενδιαφέρει, το που θα μπει το όνομα σου;

Με ενδιαφέρει μόνο όταν νιώθω ότι αδικούμαι, όταν έχω περισσότερα χρόνια από τον άλλο στο χώρο και τον βλέπω να είναι πιο μπροστά θα το πω, θα το σχολιάσω, αλλά δεν είναι κάτι που θα με τρελάνει, τα έχω ξεπεράσει αυτά, τα θεωρώ πολύ φτηνά.

Δεν βάζεις ποτέ όρο στην σειρά ονομάτων που θα γραφτεί το όνομα σου;

Πότε δεν θα το έθετα έτσι, ο κόσμος έρχεται βλέπει, κρίνει και σε χειροκροτεί ή όχι, από εκεί θεώσει. Το θέμα της μαρκίζας για μένα πάει σε δεύτερη μοίρα.

Πηγή: Λοιπόν