Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης: Αυτός είναι ο λόγος που δεν απαντά σε juicy ερωτήσεις

Ο γνωστός ηθοποιός θα σκηνοθετήσει τον Οιδίποδα Τύρρανο και μίλησε γι' αυτό, ενώ ακόμη αποσαφήνισε τους λόγους για τους οποίους αποφεύγει να απαντά σε ερωτήσεις πιο προσωπικές.

Γιατί Οιδίπους Τύραννος;

Το έργο με επέλεξε. Έχω ασχοληθεί με τον Οιδίποδα άλλες δύο φορές και ήθελα αυτή τη φορά να πω μια ιστορία που έχει διαμορφώσει τη δομή της μυθοπλασίας, όπως την ξέρουμε σήμερα μέσα από τον Αριστοτέλη. Υπήρξε το πρώτο αστυνομικό «Ποιος έκανε το έγκλημα;» στην ιστορία της μυθοπλασίας και ταυτοχρόνως είναι το πρώτο υπαρξιακό έργο. Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν στη μοίρα και στο αυτεξούσιο. Τα χαρτιά μπορεί να είναι μοιρασμένα και σημαδεμένα, αλλά το πώς θα τα παίξεις εξαρτάται από σένα. Και η μία πράξη που δεν περιλαμβάνεται στο θεϊκό σενάριο είναι η αυτοτύφλωση του ήρωα.

Νομίζω πως η κάθαρση βρίσκεται στο ότι διδάσκεται ο ήρωας -και μέσω αυτού και εμείς- ότι όσο ικανοί και να είμαστε, όσο ευφυείς και να είμαστε, όσο τέλεια δείγματα του Homo Sapiens, υπάρχει κάτι έξω από μας που μας υπερβαίνει σε τέτοιο βαθμό που μπροστά του είμαστε εντελώς ανίσχυροι. Είναι αυτό που οι άνθρωποι, μη μπορώντας να του δώσουν άλλο όνομα, το ονόμασαν «θεούς», «μοίρα», «πεπρωμένο» και που κάποιοι σε άλλες στιγμές, μεταξύ τους και εγώ, το ονομάζουν «τυχαιότητα», σε ένα Σύμπαν που αδιαφορεί εντελώς για τα ανθρώπινα.

Γιατί στις συνεντεύξεις σου αποφεύγει τις πιο juicy ερωτήσεις;

Επειδή οι ερωτήσεις που είναι ας πούμε «πικάντικες» αποτελούν τον απόλυτο ορισμό της ασημαντότητας. Εάν υπάρχει κάποιος λόγος να μιλάω εγώ μαζί σου και αυτό να το διαβάσει κάποιος, θα είναι όχι επειδή είμαι σοβαρός ή σοβαροφανής. Απλώς θεωρώ πως είναι πολύτιμος ο χρόνος του αναγνώστη. Δεν θέλω από μένα να ακούνε βλακείες, γιατί κι εγώ δεν θέλω να ακούω βλακείες και ασημαντότη­τες από άλλους. Έχω πήξει. Πάντα υπάρχει στη ζωή η ασημαντότητα, και είναι ωραία.

Και εγώ είμαι άνθρωπος πολύ ελαφρύς στην κανονι­κή μου ζωή, με πολλή διάθεση για γέλιο, για χαρά, για ελαφρότητα, αλλά με ένα όριο. Ακόμα και στη Μενεγάκη, που πάντα πάω στην αρχή της σεζόν και είναι μια «ελαφριά» εκπομπή, η συζήτηση που προσπαθώ να κάνω είναι σχετικά σοβαρή. Καταλαβαίνω στο μυαλό μου ότι δεν είναι το ίδιο πράγμα ο Φοίβος Δεληβοριάς με την Πάολα, αλλά έχουμε κάνει μια λάθος σύνδεση και σύγκριση, στην οποία δεν υπάρχει ένας τρόπος να υπάρχεις, χωρίς καμιά χαρά και καμιά εξωστρέφεια.

Και είναι μεγάλο λάθος να εκχωρήσεις τη βαθύτητα στους βαθείς και την ελαφρότητα στους ελαφρούς. Κάποιος που είναι πραγματικά βαθύς απο­λαμβάνει το να είναι ελαφρύς ταυτοχρόνως. Γελάω όταν βλέπω τις φωτογραφίες αυτών που πιστεύουν στη σημαντικότητα και στο βάθος του έργου τους. Ποζά­ρουν αγέλαστοι, σε ασπρόμαυρες φωτογραφίες, με ένα τσιγάρο στα ακροδάχτυλα, κοιτάνε με περισπούδαστο ύφος το ταβάνι και υπάρχουν σαν τοτέμ.

Πηγή: Downtown

ΔΕΣ ΤΗ GALLERY - 2 PHOTOS