Ποια ηθοποιός λέει: «Ήθελα να κάνω οικογένεια, απλώς φοβόμουν ότι δεν θα ήμουν καλή μαμά»;

Μέχρι να φτάσει όμως να απολαμβάνει αυτό το θείο δώρο, είχε πολλούς ενδοιασμούς αφού φοβόταν πως δεν θα κατάφερνε να είναι καλή μαμά για τα παιδιά της.

Ο λόγος για την Άριελ Κωνσταντινίδη η οποία ζει την απόλυτη οικογενειακή ευτυχία με την απόκτηση των δίδυμων αγοριών της. Σε συνέντευξή της όμως παραδέχεται πως είχε τις φοβίες της σχετικά με το να κάνει οικογένεια καθώς πίστευε πως δεν θα μπορούσε να μεγαλώσει σωστά τα παιδιά της. Διαβάστε τι ακριβώς είπε η Άριελ Κωνσταντινίδη...

- Περίμενες να σου συμβεί αυτό; Σε παλαιότερες κουβέντες μας δεν είχες εκφράσει την επιθυμία να κάνεις οικογένεια...

Όχι, δεν το περίμενα. Ήθελα να κάνω οικογένεια, απλώς φοβόμουν πάρα πολύ ότι δεν θα μπορούσα να είμαι καλή μαμά, ότι δεν θα μπο­ρούσα να απαρνηθώ τα θέλω μου και να παραμερίσω τον εγωισμό μου. Αυτό με έκανε πολύ επιφυλακτική και ανασφαλή, γι' αυτό και καθυστέρησα, μου πήρε πολύ καιρό. Έπρεπε να φτάσω στο ση­μείο να βάλω δίπλα τον εγωισμό μου και να πω: «Τώρα το ρισκάρω και θέλω να κάνω οικογένεια».

- Σε άλλαξε η μητρότητα;

Έκανε ένα «κρακ» η καρδιά μου με το που γέννη­σα και άλλαξε όλο το αξιακό μου σύστημα, όλες οι πεποιθήσεις που είχα στο κεφάλι μου... Έχω αλλά­ξει πάρα πολύ. Κυριαρχεί το ότι καταλαβαίνω τι θα πει αγάπη.

- Τι δεν κάνεις πια;

Ό,τι είχε να κάνει με τον εγωισμό, πράγματα που ήθελα χωρι'5 να σκέφτομαι τις συνέπειες και τις επιπτώσεις για τους άλλους. Η συγχώρεση είναι διαφορετική, για ό,τι μπορεί κάποιος να μου είχε κάνει στο παρελθόν ή να μου κάνει. Έχει άλλα χρώματα η ζωή.

- Ωρίμασες;

Ναι, θα το έλεγα ωριμότητα. Έχω αλλάξει πολύ, έχουν αλλάξει οι προτεραιότητές μου, η στάση μου προς τη ζωή, το πώς αγαπώ τον εαυτό μου, σε πράξεις και δράσεις, εκμεταλλεύομαι και απο­λαμβάνω τη μέρα, γιατί πριν δεν απολάμβανα τόσο πολύ. Αυτά που μου προσφέρονται μέσα από τα παιδιά μου είναι πολύ σημαντικά.

- Πώς ένιωσες όταν έμαθες ότι κυοφορούσες δίδυμα;

Όταν ήμουν μικρή, ήθελα να κάνω δίδυμα, ήταν ένας παιδικός μου στόχος, γιατί ένιωθα πολύ μο­ναξιά τότε, και ήθελα να έχουν το ένα το άλλο. Είχα διαφορά 16 χρόνων με τις αδελφές μου, οπότε με­γάλωσα σαν μοναχοπαίδι. Με το που γέννησα, άλ­λαξε ο κόσμος, δεν μπορώ να το περιγράψω, ήταν σαν να μου παρουσιάστηκε ο θεός.

- Πρακτικά, αντεπεξέρχεσαι στην καθημερινό­τητα με ό,τι αυτό σημαίνει για το μεγάλωμα των παιδιών;

Είναι πάρα πολύ δύσκολο το μεγάλωμα των διδύ­μων. Αν είχαν ένα χρόνο διαφορά στην ηλικία, θα ήταν αλλιώς. Το αντιμετώπισα με τη λογική ότι θα βρω λύση και θα τα καταφέρω. Ακόμα και η αϋ­πνία μου, γιατί ξυπνούν διαδοχικά το βράδυ, μπο­ρεί και ταυτόχρονα, δεν έχει ηρεμήσει το κεφάλι μου, είμαι 28 μήνες σε jet lag, όπως όταν πηγαί­νεις ένα υπερατλαντικό ταξίδι.

- Ο σύζυγός σου σε βοηθάει;

Κάνει αυτά που θέλει ο ίδιος να κάνει, με βοηθάει με τον τρόπο του. Ο πιο σημαντικός τρόπος εί­ναι να αγαπάει τη γυναίκα του, να είναι τρυφερός, συντροφικός, να την εμψυχώνει για όλο αυτό που συμβαίνει κάθε μέρα.

- Ποια είναι τα όνειρα που κάνεις;

Είναι καθημερινά και αμέτρητα... Σκέφτομαι το πώς θα μεγαλώνουν, πώς θα είμαι με τον άντρα μου, τα ταξίδια που θα κάνουμε... Έχουν να κά­νουν με τη δουλειά μου, με ρόλους... Δεν έχω στερηθεί κάτι, μόνο τον ύπνο. Όλο το βράδυ είμαι συνολικά με 2-3 ώρες ύπνου. Αλλά είμαι χαρακτήρας που μου ταιριάζει αυτό, δεν θα κάτσω στον καναπέ να χαζέψω τηλεόραση.

Σηκώνομαι 6:30-7:00 το πρωί. Πριν από τα παιδιά ήμουν αγχώδης, πάθαινα συχνά κρίσεις άγχους, όχι πανικού, αλλά για να μπω στη διαδικασία της οικογένειας, είχα την πεποίθηση ότι αυτά έπρεπε να φύγουν και να αλλάξω πολύ, για να έχω ήρεμα και χαρούμενα παιδιά. Ο άντρας μου είναι στήριγμα κι εμψύχωση.

Πηγή: Λοιπόν