Λ. Νικολάου: Ο άγνωστος έρωτάς της, το πραγματικό επίθετό της και ο Πάριος (photos)

Η γνωστή ερμηνεύτρια δεν δίστασε να εξομολογηθεί στοιχεία για τη ζωή της που δεν γνωρίζαμε, δεν δίστασε να αναφερθεί στον έρωτα αλλά και στα όνειρά της.

Ρώτησες αργότερα γιατί σας βάφτισαν σε τόσο μεγάλη ηλικία;

Είχα ρωτήσει τη μαμά μου και μου είχε πει: «Επειδή ήσασταν όμορ­φα μωρά και μάλωναν όλοι για το ποιος θα σας βαφτίσει. Η νονά μου ήταν μικρή σε ηλικία και η θεία μου η Λίζα, η οποία επηρέασε τον πατέρα μου να γίνω τραγουδίστρια, ήθελε να βγάλουμε το όνομα της και η νονά μου του το είπε, όπως και το ότι θα με φωνάζουν Λιζέτα. Η πρώτη Λιζέτα στην Ελλάδα, πάντως, ήμουν εγώ.

Το Νικολάου είναι καλλιτεχνικό ψευδώνυμο, έτσι με «βάφτισε» ο Μαρκάκης, από τη δισκογραφική εταιρεία «Columbia», όταν έβγαλα τα δισκάκια μου. Το επώνυμο μου είναι Κατικαρίδου.

Ο Πάριoς πάνω στη σκηνή με ρωτάει πάντα: «Κατικαρίδου, τι κάνεις;». Μετάνιωσα που δεν βάφτισα και το γιο μου, τον Αλέξανδρο, σε μεγάλη ηλικία. Βέβαια, τότε, έτρεχαν και μας κυνηγούσαν για να μπούμε στην κολυμπήθρα, να μας βγάλουν τα ρούχα για να μας βαφτίσει ο παπάς. Είμαστε 5 αδέ­φια και τα δύο μικρότερα ήμασταν εμείς. Θυμάμαι τη νονά μου, που την έβλεπα να έρχεται από το δρόμο κρατώντας ένα κρασοπότηρο με λάδι, και από πίσω να έρχεται στο σπίτι ο κόσμος από τη γειτονιά. Είχαν κουραστεί οι νονές μας να μας έχουν αγκαλιά.

Σε προσωπικό επίπεδο ποια είναι τα όνειρα σου;

Όνειρα δεν θέλω να κάνω κι αυτό είναι κάτι που το έλεγα από μικρή. Ούτε στόχους έβαζα ούτε όνειρα έκανα, Ό,τι μου ερχόταν ήταν καλοδεχούμενο κι ευ­χάριστο, γι' αυτό πιστεύω ότι τα πήγα καλά στη ζωή μου. Δεν μετάνιωσα για κάτι, αλλά επειδή δεν είχα την πείρα της δουλειάς, κάποια πράγματα δεν τα έκα­να καλά, δεν ήξερα.

Δεν είχες πολιτική;

Όχι, δεν ήξερα να διαχειριστώ τον εαυτό μου, εννοώ, ότι μου γίνονταν προτάσεις, όπως εκείνη από μεγάλη δισκογραφική, όταν τελείωσα τη συνεργασία μου με τον Μαρκόπουλο, κι εκεί δεν έκανα το μεγάλο βήμα. Τότε βρισκόμουν επίσης σε μεγάλη εταιρεία, αλλά εκεί υπήρχαν ήδη άλλες μεγάλες τραγουδίστριες, που έπρεπε να τις προσέξουν... Από την άλλη, μπορεί κάθε εμπόδιο να ήταν για καλό.

Τα εμπόδια σου βγήκαν σε καλό; Η ζωή σου το απέδειξε αυτό;

Είμαι καλά, δεν έχω κανένα απωθημένο.

Η προσωπική σου ζωή ανέκοψε σε κάποιο βαθ­μό την πορεία της επαγγελματικής;

Ποια προσωπική ζωή, το να παντρευτώ και να κάνω παιδί; Όχι, δεν το νομίζω αυτό...Μετά το χωρισμό μου δημιούργησα μια σχέση, η οποία διήρκεσε 17 χρόνια. Ο άνθρωπος αυτός γνώριζε ότι ήμουν τραγουδίστρια, αλλά δεν είχα κανένα, πρόβλημα με τη δουλειά που έκανα. Όλα μπορούμε να τα κάνουμε. Είχα βοήθεια από τη μητέρα μου και την αδερφή μου και μια Πόντια κυρία που με βοη­θούσε με το παιδί. Οι Πόντιοι είναι έξυπνοι, εργατι­κοί, εγώ με Πόντιους μεγάλωσα, πρόσφυγες από την Πόλη, τη Σμύρνη, όλοι ήταν νοικοκύρηδες και ήμα­σταν αγαπημένοι μεταξύ μας.

Το προσφυγικό είναι ένα κοινωνικό ζήτημα που απασχολεί έντονα την Ελλάδα στις μέρες μας.

Τότε ήταν Έλληνες που γύριζαν στην πατρίδα τους. Κρίμα είναι τώρα κι αυτοί οι άνθρωποι που έρχονται στη χώρα μας από πόλεμο... Είναι το σημείο του και­ καιρού μας, είναι θέμα των πολιτικών.

Πηγή: Λοιπόν