Η Σοφία Φιλιππίδου εξηγεί τη σχέση της με το Instagram και σε κάνει να χαμογελάς (photos)
Όταν δεν βρίσκεται στη σκηνή, η Σοφία Φιλιππίδου γράφει έργα, μελετά αστροφυσικούς, μεταφυτεύει λουλούδια, μαγειρεύει με ό,τι βρίσκει μέσα στο ψυγείο, ρίχνει τα ταρό, μεταποιεί παλιά ρούχα.
Η ταλαντούχα ηθοποιός, παραχώρησε συνέντευξη σε εβδομαδιαίο περιοδικό και μίλησε για όλα.
Τι άποψη πιστεύετε πως έχει ο κόσμος για εσάς;
Από τις κουβέντες στον δρόμο, στις ταβέρνες, στα ζαχαροπλαστεία και από την ανταπόκριση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ιδίως στο Facebook, καταλαβαίνω πως μάλλον με αγαπούν. Υπάρχει μια αόριστη αγάπη, ένα «αυτή είναι έντιμη, δεν μας έχει εξαπατήσει». Όσοι με έχουν δει στο θέατρο, εκτιμούν μάλλον κάποια χαρίσματά μου και μετά πάμε πιο βαθιά, σε αυτούς που εκτιμούν το περιεχόμενο, δηλαδή αυτά που γράφω και έχω στο μυαλό μου. Άρα, υπάρχουν διαβαθμίσεις. Πάντως, παρότι έχω «ανοιχτά» τα social media, δεν μπαίνουν να γράψουν σαχλαμάρες. Φαίνεται, έχω βάλει κάποιο αόρατο τείχος.
Έχετε δημιουργήσει και λογαριασμό στο Instagram…
Kαιρό τώρα, αλλά δεν έχω καταλάβει τι ζητούν από μένα. Eκεί ενθουσιάζονται περισσότερο με πρόσωπα τα οποία είναι κάθε μέρα κάπου. Στο Facebook τα πάω καλύτερα, μπορώ να γράφω κιόλας τα κείμενά μου. Το Instagram θέλει να είσαι διάσημη, εγώ δεν είμαι τόσο…
Με την επιτυχία πώς τα πάτε;
Επικοινωνιακά, δεν τη διαχειρίστηκα. Δεν μπορείς να βγαίνεις με ντουντούκα και να λες «έκανα επιτυχία». Είναι αφελές στο χρηματιστήριο της τέχνης. Πρέπει κάποιος άλλος να μιλάει για την επιτυχία σου. Εγώ αυτόν τον «κάποιον άλλον» δεν τον βρήκα. Τον «επαγγελματία» που πουλάει επιτυχίες. Σκεφτόμουν πάντα ότι «δεν είναι δυνατόν να πληρώνω κάποιον για να λέει ότι έκανα επιτυχία». Αφού έκανα, το ξέρω. «Μυρίζει» η Αλεξάνδρας ολόκληρη. Φτάνει αυτό. Τελικά δεν έφτανε… Θα μπορούσα, με όσα κάνω, να έχω φτιάξει εκατό καριέρες, αλλά θέλω να πάω όλο και πιο μέσα, πιο βαθιά, πιο ψηλά. Πνευματικά εννοώ.
Νιώθετε πως δεν έχετε κάνει καριέρα;
Δεν έχω κάνει καριέρα, έχω κάνει τη δουλειά μου. Δεν με πειράζει να το λέμε «καριέρα», αλλά το ένα τρίτο από αυτά που έχω κάνει στο θέατρο, αν τα ξέρατε και αν τα ψάχνατε καλύτερα, θα είχε τελειώσει το θέμα μαζί μου και θα είχαμε αποφασίσει όλοι μαζί τι έχω κάνει και τι είμαι. Αλλά μάλλον ούτε εγώ το αφήνω αυτό να συμβεί, παίζω συνεχώς ένα κρυφτό, γιατί, αν στα 30 ή 40 είχα φτάσει κάπου, θα είχα τρομάξει. Ο Θεός να με ’χει καλά, να συνεχίζω να δημιουργώ μέσα από το θέατρο. Δεν είναι πολύ καθαρά και για μένα αυτά τα πράγματα, προσπαθώ να πω ακριβώς πώς νιώθω. Το σίγουρο είναι πως θέλω να συνεχίσω να συνομιλώ με τους συναδέλφους μου και τον κόσμο. Θέλω τα καλύτερα. Οι άνθρωποι πάντα θέλουν τα καλύτερα, αλλά είναι ανώριμο να τα επιδιώκεις από μικρός. Δεν είναι εύκολο στα 20 σου, να κάνεις την Ιουλιέτα στο Εθνικό. Αν μπορείς, ΟΚ, μαγκιά σου.
Η ζωή τι ευελπιστείτε να σας φέρει παρακάτω;
Τώρα που, ας το πούμε, μεγάλωσα, θα ’θελα να μπορώ να σχεδιάζω ήσυχα κάποια πράγματα γύρω από το θέατρο, γιατί μάλλον οριστικά με έχει πάρει το θέατρο, παρόλο που αντιστάθηκα πολλές φορές. Εδώ υπάρχει μια μοιραιότητα! Γιατί πολλές φορές προσπάθησα να ξεφύγω από αυτό και πάλι με καλούσε πίσω. Ήθελα να σταματήσω και να πάω κάπου αλλού. Με απογοήτευε το θέατρο, γιατί είχα μεγάλες προσδοκίες, όπως έχεις από μία σχέση. Και επειδή δεν ήμουν πολύ ώριμη, έφευγα. Άμα ξέρεις τι θέλεις, μένεις. Και προσπαθείς. Ευτυχώς, το θέατρο με καλούσε πίσω διά των αντιπροσώπων του, είπε γελώντας στο People.