Μίνα Βαλυράκη: Εγκαινιάζει απόψε την έκθεση "Αντανακλάσεις" στη Θεσσαλονίκη

Η καλλιτέχνης, 4 χρόνια μετά την παρουσίαση του έργου της στο Παλαιό Αρχαιολογικό Μουσείο της πόλης και στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης το 2006, επανέρχεται στη Θεσσαλονίκη.
Η πόλη που αποτελεί πηγή έμπνευσης των γνωστών έργων της Γερανοί-Λιμάνια. Ο τίτλος «αντανακλάσεις της πόλης», παραπέμπει σε αντανακλάσεις συμβολικές και ουσιαστικές, που οπτικά και εικαστικά προέκυψαν ως ερέθισμα για την ίδια.
Αντανακλάσεις μέσω των μεταλλικών στοιχείων -σήμα κατατεθέν- του λιμανιού στις υδάτινες ατμόσφαιρες, αντανακλάσεις της κίνησης και της υγρασίας των δρόμων που ποτέ δεν σταματούν να λαμπυρίζουν μέσα από τη ζωτικότητα των ανθρώπων της, αντανακλάσεις μέσα από την ιστορίας της. Οι συνθέσεις των έργων, μεγάλες και επιβλητικές, με σήμα κατατεθέν τη χειρονομιακή γραφή της, επανέκαμψαν στη Θεσσαλονίκη για μια ακόμα φορά στην καρδιά του κέντρου της πόλης στη γκαλερί ΑΡΤΙΟΝ της οδού Μητροπόλεως, χειρονομιακά και δυναμικά τα έργα της, όπως αναφέρει ο συγγραφέας Βασίλης Βασιλικός, γράφοντας για τα έργα της:

«Η Μίνα Παπαθεοδώρου – Βαλυράκη είναι η ζωγράφος της κίνησης, της έντασης, του «θυμού». Όπως λέει η ίδια «η εικόνα είναι η σύλληψη της στιγμής. Η φόρμα επανέρχεται μέσα από τη διαδικασία που ο καθένας έχει επιλέξει σημειολογικά …».
Τι κάνει όμως αυτή η «σύλληψη της στιγμής» ν’ αποτελεί την «έκφραση της αιωνιότητας» ;
Μόνο το ταλέντο. Και υπάρχει άφθονο το ταλέντο στην περίπτωσή της όπου κατά τον στίχο του Τ. S. Eliot «the still point of the moving world» («το ακίνητο σημείο του κινούμενου κόσμου») καθορίζει και το νόημα της τέχνης, γενικότερα. Όσες φορές έβλεπα τα έργα της στην «αίθουσα Μελίνα Μερκούρη», του αεροδρομίου «Ελευθέριος Βενιζέλος», φορτιζόμουν με μια δύναμη που έκανε πιο άνετο το αεροπορικό μου ταξίδι.

Η δύναμη αυτή μαζί με την άριστη τεχνική της, η χρωματική πανδαισία των έργων της και, συνάμα, το πώς συντονίζει την κίνηση μέσα στην εγκάθετη ακινησία ενός πίνακα, με έκανε πάντα να διαπορώ για την «έκρηξη του ροδιού» που εμπεριέχεται μέσα στο DNA της ζωγράφου.
Στα «λιμάνια» της θέλεις να ταξιδέψεις, στα «αυτοκίνητά» της θέλεις να πάρεις μέρος στη «Φόρμουλα 1», στα «αθλητικά» της λυπάσαι που δεν συμμετέχεις στους αγωνιστικούς χώρους, όπου γης.

«Πιστεύω, λέει η ίδια, ότι δυο είναι οι συνιστώσες που μπορούν να χαρακτηρίσουν τη δουλειά μου: το σίγουρο σχέδιο που εξασφαλίζει τη δομή της σύνθεσης, και η ένταση του χρώματος, που ακολουθεί χειρονομιακά τη ροή αυτής της σύνθεσης», προσθέτοντας λίγο παρακάτω ότι «το σχέδιο προκύπτει από το χρώμα».

Το σημαντικό σ’ αυτή τη φράση είναι το «χειρονομιακά». Όπως υπάρχουν συγγραφείς που γράφουν κατ’ ευθείαν στον ηλεκτρονικό υπολογιστή και άλλοι, στους οποίους ανήκω, γράφουν με το χέρι, αυτό το «χειρονομιακά» με αγγίζει πολύ γιατί η σωματική συμμετοχή στη δημιουργία είναι αυτή που δίνει το «ψυχοσωματικό»όπως το λέει η ίδια το «ψυχογράφημα ».

Τέλος εκείνο που μετρά σε κάθε καλλιτέχνη είναι η αναγνωρισιμότητά του πριν διαβάσεις την υπογραφή. Τα έργα της Μίνας όπου κι αν τα δω, μαζί με άλλα ή μόνα τους, τ’ αναγνωρίζω από μακριά κι αυτή η «αυθεντικότητα» σε μια εποχή προσομοίωσης , μετράει πολύ».

Αντανάκλαση της πόλης η Βυζαντινή της παράμετρος. Επιστέγασμα σε αυτή την αντανάκλαση η παρουσίαση των Μυστικών Δείπνων της ζωγράφου, αφιέρωμα και μελέτη στον Αναγεννησιακό Φλωρεντινό Καλλιτέχνη Andrea Del Sarto, που είχαν παρουσιαστεί για πρώτη φορά το 2009 στην μεγάλη αναδρομική της έκθεση στην Αθήνα.