Ηρώ Μουκίου: «Πέρασα «ξυστά» από το θάνατο» (photos)

Η Ηρώ Μουκίου μίλησε για τη σχέση με το σύζυγο της και για τα 350 χιλιόμετρα που τους «χωρίζουν», τα οποία δεν μπήκαν ποτέ εμπόδιο στα 20 χρόνια που είναι μαζί και ανέφερε ποιο είναι το μυστικό του έρωτα τους και πως έμαθε να συγχωρεί.

-Μένεις μόνιμα στη Λάρισα;

«Όχι, μένω μόνιμα στην Αθήνα, ο Σάκης, ο άντρας μου, που είναι γιατρός, έχει την «Αγία Φωτεινή», τεράστια ψυχιατρική μονάδα, δραστηριοποιείται στη Λάρισα και μένει εκεί. Είμαστε μαζί 20 χρόνια, έτσι, πάνω-κάτω, εκείνος εκεί κι εγώ στην Αθήνα».

-Αυτό είναι δηλαδή το μυστικό του ερωτά σας, η απόσταση;

«Ναι, αυτό είναι το μυστικό του ερωτά μας. Η σχέση μας αναθερμαίνεται συχνά-πυκνά κι αυτό συνέβη γιατί καταφέραμε τον πρώτο καιρό να ξεπεράσουμε τις δυσκολίες, που είναι περισσότερο από αγάπη, από «ζήλια», κι έτσι μετά από 1-2 χρόνια, που είναι τα δύσκολα, το καταφέρνεις. Κάνει καλό, γιατί δίνει χώρο και χρόνο ο ένας στον άλλο, οπότε δεν πλήττει ποτέ στο γάμο, δεν σε φθείρει η καθημερινότητα».

-Είστε το ζευγάρι που ανταλλάσσει μηνύματα ακόμα το βράδυ για «καληνύχτα», μιλάτε πολύ συχνά στο τηλέφωνο μέσα στην ημέρα, όλα αυτά που κάνει ένα ερωτευμένο ζευγάρι;

«Μιλάμε 30 φορές την ημέρα στο τηλέφωνο με το σύζυγο μου, ενώ ανταλλάσσουμε άλλα 30 μηνύματα ημερησίως. Υπάρχουν και περίοδοι πού ανταλλάσσουμε μηνύματα που είναι μόνο για δουλειά, μόνο για υγεία ή για φλέγοντα θέματα, αλλά και μηνύματα με «πεταλούδες», ερωτικά. Ανταλλάσσουμε ακόμα ερωτικά μηνύματα με το σύζυγο μου».

-Ζεις ένα διαρκή, 20ετή έρωτα;

«Ναι και είμαι πολύ ευτυχισμένη, γιατί αυτό δεν είναι μονόπλευρο κι εκείνος μου δείχνει ότι αισθάνεται το ίδιο».

-Συναισθήματα ζήλιας, για το ενδεχόμενο της απιστίας, λόγω απόστασης, πώς καταφέρνεις να τα ξεπερνάς και να φεύγουν από τη σκέψη σου;

«Δεν έχουν φύγει, όχι βέβαια, γιατί αν φύγουν αυτά, μετά τον βλέπεις σαν αδερφό σου τον άλλον. Αυτά τα συναισθήματα τα έχουμε δαμάσει, έχουμε μεγάλη εμπιστοσύνη ο ένας στον άλλον, αλλά βαθιά μέσα στο μυαλό μας «τρέχουν» και διάφορες σκέψεις, που φεύγουν γρήγορα και δίνουν τη θέση τους στην εμπιστοσύνη».

-Ταιριάζετε τόσο πολύ με το σύζυγο σου;

«Είμαστε διαφορετικοί, δεν μοιάζουμε σε τίποτα, είναι εντελώς διαφορετικός χαρακτήρας από εμένα, είναι ο σωστός άντρας, αλληλοσυμπληρωνόμαστε».

- Το ότι είσαι συγκροτημένη στην προσωπική σου ζωή έχει βοηθήσει στην επαγγελματική;

«Πάρα πολύ. Θέλω τα πάντα γύρω μου να είναι σε ισορροπία για να είμαι δημιουργική. Η οικογενειακή και προσωπική μου ζωή, όταν είναι καλά, είμαι κι εγώ καλά, πετάω».

- Σε προσωπικό επίπεδο, βρίσκεσαι σε αυτή τη διάθεση επί 20 χρόνια;

«Υπήρχαν και σκαμπανεβάσματα».

-Ποια είναι η χειρότερη στιγμή στη ζωή σου;

«Όταν «έχασα» και τους δύο γονείς μου, αναπάντεχα μέσα σε μια τετραετία, επίσης όταν πέρασα εγώ μια περιπέτεια υγείας. Πέρασα «ξυστά» από το θάνατο. Ευτυχώς, επειδή δεν ήταν τελικά καρκίνος, έτσι όπως ήθελαν να εικάζουν οι γιατροί, αφού μετά από πάρα πολλές εξετάσει ήταν μια κύστη στη σπονδυλική στήλη, γιατί αν ήταν εκεί, δεν το... παλεύεις. Αυτό συνέβη το 2002. Ένιωσα ακριβώς το πώς νιώθει κάποιος όταν του πρωτολένε ότι νοσεί από καρκίνο, το βίωσα και τώρα μπορώ να το καταλάβω. Η κόρη μου τότε ήταν 6,5 χρονών. Αυτό ήταν το πιο βαρύ, το πρώτο που σκέφτηκα ήταν ότι έπρεπε να μιλήσω στο παιδί μου».

-Δίνεις χώρο και σε άλλους τομείς της ζωής…

«Ακριβώς αυτό. Κοσμική ζωή δεν κάνω και είμαι πολύ χαρούμενη γι' αυτό, γιατί θεωρώ ότι η νύχτα φθείρει. Έχω να βγω έξω πάρα πολλοί χρόνια, βγαίνω μόνο σε πρεμιέρες συναδέλφων, που δεν θεωρείται έξοδος, γιατί με ενδιαφέρει να βλέπω παραστάσεις, είναι η δουλειά μου. Μπορεί να έχω να βγω 20 χρόνια... σίγουρα. Δεν έχω κάνει καταχρήσεις, δεν έπινα ποτέ, από μικρή ήμουν στον αθλητισμό μυημένη και ακόμα γυμνάζομαι πολύ. Έχω δυσανεξία στις καταχρήσεις. Με παίρνει ο ύπνος πολύ νωρίς και όταν δεν έχω παραστάσεις, κοιμάμαι γύρω στις 11:00 το βράδυ».

-Πως έμαθες να συγχωρείς;

«Με τη θρησκεία, είμαι πολύ κοντά. Πήγαινα σε μοναστήρια, έχω μείνει κιόλας, κι εξακολουθώ να πηγαίνω και να μένω, όποτε μου δοθεί η ευκαιρία, αλλά για να πάω να κλειστώ, να μονάσω, όχι. Εχω κάνει επισκέπτρια σε μοναστήρι, έχω μείνει μία εβδομάδα και μάλιστα ασχολήθηκα με τις δουλειές του μοναηριού. Από το να τρέχεις σε ψυχιάτρους -αυτό που λέω κάνει κακό στον άντρα μου- είναι πολύ καλύτερα».

-Τον έχεις συμβουλευτεί ως γιατρό το σύζυγο σου σε κάτι που αφορά στην ειδικότητα του;

«Είναι δύσκολο να συμβουλευτείς τον άνθρωπο σου, όταν η δουλειά του είναι αυτή, αλλά είναι και δύσκολο για εκείνον να με συμβουλέψει. Ο άντρας μου είναι το... ηρεμιστικό μου, αλλά όχι επαγγελματικά. Δεν έχω σκεφτεί να του τηλεφωνήσω για να πάω στο γραφείο ή στο σπίτι που θα έρθει να τον αντιμετωπίσω ως γιατρό... ποτέ. Παρ' όλα αυτά, είναι το ηρεμιστικό μου, γιατί λειτουργεί κατευναστικά».

- Πότε συναντιέστε;

«Συναντιόμαστε κάθε Παρασκευή-Σάββατο και Κυριακή, πηγαίνω ή έρχεται εκείνος όταν έχω θέατρο. Το καλοκαίρι είναι αφιερωμένο σε εκείνον. Είμαστε καλά... Κι εμείς ταλαντευτήκαμε, περάσαμε διάφορα, γιατί η απόσταση είναι δύσκολη, όμως δουλέψαμε πάρα πολύ με τον εαυτό μας και νίκησε η σχέση μας, νίκησε η αγάπη, βάλαμε τα υπέρ και τα κατά και αποφασίσαμε ότι θέλουμε να είμαστε μαζί, δεν υπερνικήσαμε όλα τα άλλα, αλλά με πληγές, ήταν ανώδυνο.

Δεν χωρίσαμε ποτέ, γιατί είμαστε λογικοί. Υπήρχαν η αγάπη και η λογική, οι οποίες πυροδότησαν η μία την άλλη. Αφήσαμε πίσω τα 350 χιλιόμετρα που μας χωρίζουν και... διακτινίζομαι με μόνο καύσιμο την αγάπη, σε αυτή την κατεύθυνση δουλέψαμε», είπε στο ΛΟΙΠΟΝ.