Γιάννης Σπανός: H δεύτερη πατρίδα του, η Γαλλία και η οικογένεια που δεν απέκτησε ποτέ (photos)

Ο μεγάλος μουσικοσυνθέτης με τις τεράστιες επιτυχίες και κύριος εκπρόσωπος του μουσικού ρεύματος Νέο Κύμα, υπήρξε από την πρώτη στιγμή στην καριέρα του ένας άνθρωπος χαμηλών τόνων.

Παρ' όλο που συνεργάστηκε με τους μεγαλύτερους καλλιτέχνες της χώρας μας, δεν επεδίωξε ποτέ να στρέφει τα φώτα της δημοσιότητας πάνω του. Γι' αυτό και οι συνεντεύξεις που έδινε ήταν ελάχιστες.

Σε μία από τις τελευταίες και σπάνιες συνεντεύξεις του, πάντως, ο Γιάννης Σπανός είχε αποκαλύψει άγνωστες πτυχές της ζωής του. Όπως τη μεγάλη του αγάπη για τη Γαλλία αλλά και την απόφαση να μην κάνει ποτέ του οικογένεια.

Δείτε τι είχε πει...

Για τα πρώτα χρόνια της καριέρας του, ο ίδιος είχε αποκαλύψει: «Τελειώνοντας το Γυμνάσιο και βλέποντας ο πατέρας μου ότι είχα την τάση να συνθέτω, του είπα πάω να δω τι γίνεται στην Ευρώπη, από μουσικής άποψης.

Άλλωστε, δεν μπορούσα να παίξω πιάνο για δύο χρόνια, οπότε δεν θα μπορούσα να γίνω κλασικός πιανίστας. Ταξίδεψα λοιπόν στην Ιταλία, στην Αγγλία και κατέληξα στο Παρίσι. Μόλις έφτασα εκεί ήταν coup de foudre, που λένε, κεραυνοβόλος έρωτας!» είχε πει στην Espresso.

ΔΕΣ ΤΗ GALLERY - 5 PHOTOS

- Μήπως ήσασταν Γάλλος στην προηγούμενη ζωή σας;

«Σίγουρα (γέλια), γιατί προσαρμόστηκα αμέσως. Έπαιζα πιάνο σε μπουάτ ως ακομπανιατέρ, και μάλιστα τότε το γαλλικό τραγούδι, το ποιητικό και ποιοτικό, ήταν δύσκολο!»

- Έπειτα αποκτήσατε και άδεια εργασίας;

«Ναι, πράγμα αρκετά δύσκολο. Η κυρία που είχε την μπουάτ όπου δούλευα δήλωσε στην αστυνομία ότι με θεωρούσε απαραίτητο για τη γαλλική κουλτούρα. Έτσι, μου δώσανε ειδική άδεια διαμονής και εργασίας.»

- Πόσων χρόνων πήγατε στο Παρίσι;

«Ήμουν 24 και έμεινα 15 χρόνια, αλλά ερχόμουν τα καλοκαίρια στην Ελλάδα. Η Γαλλία για μένα είναι ένα κεφάλαιο τεράστιο, που δύσκολα εξηγείται.»

Σε ό,τι αφορά τα προσωπικά του και την απόφασή του να μη δημιουργήσει ποτέ δική του οικογένεια, ο ίδιος είχε παραδεχτεί:

«Τίποτα δεν μου λείπει! Αν θέλω να βγω, βγαίνω. Αν θέλω να μείνω μόνος μου, το κάνω, αν και δεν με αφήνουν και ποτέ μόνο μου!»

Δεν σκεφτήκατε τη δημιουργία οικογένεια;

Αν είχα οικογένεια, δεν θα έκανα μουσική! Δεν μπορώ να παίζω πιάνο και να μ’ ακούει κάποιος άλλος.