Γιάννης Ζουγανέλης: «Με τον Σάκη Μπουλά το περιμέναμε. Έπαψε να ταλαιπωρείται»

Ο γνωστός ηθοποιός μίλησε για την απώλεια του φίλου του και πώς τη βίωσε, ενώ αναφέρθηκε και στον χαμό του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα. Ακόμη, αναφέρθηκε στην παράσταση «Happy Birthday ΕΛΛΑΣ» στην οποία πρωταγωνιστεί στο θέατρο Αθηνά.

«Happy Birthday ΕΛΛΑΣ», λοιπόν. Τι λες; Να ξεκινήσουμε από αυτό την κουβέντα μας;

Ναι, γιατί είναι μια παράσταση καρδιάς που φτιάχτηκε με σκληρή δουλειά και με όλη την ομάδα να δίνει τον καλύ­τερό της εαυτό για το ισχυρότερο αποτέλεσμα. Πρώτη από όλους η υπέροχη, ευφυέστατη Ζωζώ Σαπουντζάκη, που η παλαιότερη... παθογένεια μας μας έκανε μαζί με άλλους άξιους ερμηνευτές να τους υπολογίζουμε ως «ελαφρύτερους» από κάποιους άλ­λους.

Το σφάλμα μας ήταν με­γάλο και χρωστάμε πολλά σε τέτοια ξεχωριστά πλάσματα. Είναι μια υπέροχη κυρία και έχει μια ζηλευτή «καλλιτεχνικότητα». Χαίρομαι πολύ που είναι στην παρέα μας, στην οποία ανήκει και η Άβα Γαλανοπούλου, μια ιδιότυ­πη σουμπρέτα-καρατερίστα, που εγώ την προέ­τρεψα να περάσει στο θέατρο όταν διέκρινα το ταμπεραμέντο της από τότε που φοιτούσε στη Φιλοσοφική.

Εχω χαρά μεγάλη που είναι , μαζί μας και ο πολυδιά­στατος Γιώργος Χατζής, ο ανερχόμενος Ερμόλαος Ματθαίου, ο Ανδρέας Κωνσταντινίδης η Τάνια Ρό­κα, που ήταν και βοηθός μου στη σκηνοθεσία, το... πολυερ-γαλείο Σοφία Κουρτίδου, ο Γιώργος Μπούμπας, που γίνεται ταξιθέτης-αστυνομικός για να απευθυνόμαστε στην εξουσία, ο Βασί­λης Γιακουμάρος που έχει μεγάλο εκτόπισμα για τον Κολοκοτρώνη που παίζει, αλλά και ο πιανίστας μας Θαλής Τριαντάφυλλου, που είναι πολύτιμος.

Ο υπότιτλος της παράστασης σας είναι «200 χρό­νια Εθνικής... Ασυναρτησίας».

Ε, με το που είδα πως επιλέχθηκε η Γιάννα Αγγελό­πουλου-Δασκαλάκη για τα 200 χρόνια της Ελληνι­κής Παλιγγενεσίας, αποφάσισα να γιορτάσουμε στην εθνική... Ασυναρτησία στο «Αθηνά» με σκω­πτική διάθεση. Το «Happy Birthday ΕΛΛΑΣ» είναι αφιερωμένο στην επέτειο των 200 χρόνων της εθνι­κής μας... Ασυναρτησίας! Μια μουσική παράστα­ση με εορταστικό χαρακτήρα που διαπραγματεύεται την πραγματική ταυτότητα του Ελληνα, δοσμέ­νη μέσα από γέλιο, μουσική, χορό, τραγούδι, αλ­λά και... βαθιά ψυχή. Με ήρωες τους «Ελληναράδες» 200 ολόκληρων ετών, αποκαΐδια μιας εικονι­κής πραγματικότητας.

Έχει διαδραστικά στοιχεία η παράσταση;

Επιδιώκουμε το «ζωντανό» θέατρο, ένα θέατρο που διαδράται sτην καθημερινότητα του, που αλλάζει, εξελίσσεται και στο οποίο ενσωματώνονται οι αντι­δράσεις των θεατών. Στοχεύουμε και στη διάδραση με τους θεατές θέλοντας έτσι να κάνουμε την παράσταση ζωντανή με κάθε έννοια.

Θες να μου το εξηγήσεις λίγο αυτό; Δεν γίνονται ποτέ τα ίδια πράγμα­τα πάνω στη σκηνή. Και αυτό με απόλυτη συνείδηση του τι θέ­λουμε να επικοινωνήσουμε και με πολλή χαρά, αγάπη και πίστη σε αυτό που κά­νουμε. Θέλουμε να κά­νουμε τον θεατή να σκε­φτεί, να κοιτάζει πίσω και να δει πως δυστυχώς τί­ποτα δεν άλλαξε και γίνο­νται τα ίδια λάθη. Αλλά το κάνουμε με πολύ χιούμορ, προσφέροντας γέλιο μέχρι δα­κρύων και πολύ τραγούδι. Πολ-' λα οφείλουμε στα κείμενα, φυσικά, που υπογράφονται με αλφαβητική σειρά από τους εξαίρετους Αντώνη Ανδρικάκη, Μι­χαήλ Ανθη, Νίκο Κεραμίδα, Ντίνο Σπυρόπουλο και ασφαλώς από εμένα. Ενα υπέροχο κείμενο, που είναι το σόλο μου, το έχει γράψει ο υπέροχος Θο­δωρής Αθερίδης. «Κατεβάσαμε» γερή ομάδα, για­τί τέτοια «παιχνίδια» μόνο με ομάδα πρωταθλητών κερδίζονται, Βασίλη!

Σε αγκαλιάζει ζεστά ο κόσμος σε κάθε νέα σου κίνηση. Σε αγαπούν πολύ, δεν είναι έτσι;

Ετσι είναι κι αυτή θεωρώ πως είναι η πιο μεγά­λη μου ανταμοιβή στα τόσα χρόνια που υπάρχω στον χώρο. Εκτιμούν το ότι κάνω με λατρεία αυτή τη δουλειά, ότι δεν κάνω ποτέ εκπτώσεις πως δί­νομαι ολόψυχα για το καλύτερο αποτέλεσμα.

Κάνεις λόγο συχνά για καλούς συμπαίκτες. Γνώρισες και κακούς στη διαδρομή σου;

E, λες να μη γνώρισα τόσα χρόνια (σ.σ. γελά); Επιλέγω να έχω συμπαίκτες γερούς χω­ρίς βεντετισμούς γιατί τους έφαγα με το κου­τάλι-κι ας μη θέλω να σταθώ σε αυτούς. Εχω ζήσει απίστευτη ματαιοδοξία, έπαρση και ηλι­θιότητα γύρω μου. Δυστυχώς συνέβη.

Μα οι άξιοι δεν μπορεί να είναι επηρμένοι...

Εχω δει και άξιους που ήταν και επηρμένοι, και ηλίθια ματαιόδοξοι κ.λπ. Ασ' τα να πάνε...

Πες μου πόσο σου λείπουν ο Σάκης Μπουλάς και ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, που ήταν χαρισματικά «αδέλφια» σου...

Το 77 γνώρισα τον Λαυρέντη με τη μεγάλη καρδιά και το μεγάλο ταλέντο! Του... έσουρνα τόσα στη σκηνή και του άρεσε, γέλαγε, το απολάμβανε. Χρυσός άνθρωπος και υπέ­ροχος δημιουργός. Με τον Σάκη το περιμέ­ναμε - έπαψε πια να ταλαιπωρείται. Με τον Λαυρέντη ακόμα να το πιστέψουμε. Εφυγαν πολλοί αγαπημένοι. Ο Ρασούλης ο Παπάζογλου, ο Μητροπάνος. Μαθαίνουμε να ζού­με με τις απώλειες μας. Τι άλλο μπορούμε να κάνουμε; Προχωράμε... Προχωράμε μπρο­στά, κουβαλώντας πάντα αυτούς που αγαπή­σαμε και μας πλούτισαν.

Πηγή: Real