Θέατρο Αθηνά: «Happy Birthday ΕΛΛΑΣ»: Γιάννης Ζουγανέλης: «Κάνουμε ένα «ζωντανό» θέατρο»! (photos)

Διαβάστε τι είπε σε συνέντευξή του για την παράσταση στην οποία πρωταγωνιστεί μαζί με τη Ζωζώ Σαπουντζάκη...

Φέτος παρουσιάζετε στο θέατρο Αθηνά τη μουσική παράσταση «Ηappy Birthday Ελλάς». Τι σας ώθησε στη δημιουργία αυτής της παράστασης;

«Κατ' αρχάς, ό,τι κάνω έχει να κάνει με το τι θέλω να εκφράσω στη ζωή μου. Όχι από τα προσωπικά μου βιώματα, αλλά των Ελλήνων. Παρατηρώ τη ζωή και προσπαθώ να την εκφράσω με έναν τρόπο που ο θεατής να βλέπει τα κακώς κείμενα, να γελάει καινό μπορεί να τα αφορίζει οπό μέσα του. Είμαι ανθρωποκεντρικός και ελληνοκεντρικός, με την έννοια του αγαπώ ό,τι γίνεται σε αυτή τη χώρα, που μαζί με τον πολιτισμό της μου επιτρέπουν να διεισδύω στους χαρακτήρες των ανθρώπων. Το «Happy Birthday Ελλάς», λοιπόν, είναι μία παράσταση με φως, γέλιο, τραγούδι και εξαιρετικούς συνεργάτες όπου ο καθένας έχει τη δική του ιστορία, με πρώτη και καλύτερη τη Ζωζώ Σαπουντζάκη. Επίσης, κάνουμε ένα «ζωντανό» θέατρο, διαδραστικό, που όλα εξαρτώνται από το πώς θα απαντήσει ο κόσμος».

Επομένως, τα κείμενα προσαρμόζονται και με βάση την επικαιρότητα;

«Όχι τόσο με την επικαιρότητα όσο με τις απαντήσεις που μας δίνουν οι θεατές. Βρισκόμαστε σε αναζήτηση ταυτότητας και μπλέκουμε πράγματα και καταστάσεις. Χαιρόμαστε που πετύχαμε αυτό που είχαμε στο μυαλό μας. Μάλιστα, πριν κάνουμε πρεμιέρα, πρόλαβα και είδα κάποιες άλλες παραστάσεις, που τις λάτρεψα, και αυτό με έκανε να ασχοληθώ ακόμα περισσότερο με τη δική μας. Είμαι συναγωνιστικός, όχι ανταγωνιστικός».

Δεν είναι λίγο οξύμωρο αυτό δεδομένου του ανταγωνισμού που επικρατεί στον χώρο;

«Προσωπικά δεν πίστευα ποτέ στη σύγκριση και με αυτόν τον γνώμονα μεγάλωσα την κόρη μου και προσπαθώ να το μεταφέρω στους μαθητές μου, στις σχολές που διδάσκω. Εγώ βλέπω το καλό. Για παράδειγμα, πήγα και είδα το «Master Class» με τη Μαρία Ναυπλιώτου και ήθελα να την προσκυνήσω. Δεν πίστευα στη ζωή μου ότι θα έβλεπα τέτοια υποκριτική δεινότητα. Έτσι, αισθάνομαι πως βρίσκομαι σε ένα δημιουργικό περιβάλλον και με ανθρώπους που μπορούμε να συναγωνιστούμε».

Στην παράσταση υπάρχουν και στοιχεία επιθεώρησης;

«Θα μπορούσα να πω ότι η παράσταση μας είναι επιθεώρηση, αλλά η αλήθεια είναι ότι από αυτήν δανειζόμαστε μόνο το σπονδυλωτό θέαμα. Γιορτάζουμε τα 200 χρόνια της εθνικής μας παλιγγενεσίας από την πλευρά της ασυναρτησίας της, διότι αυτή είναι που πρέπει να εντοπιστεί και να προχωρήσουμε, να πάμε μπροστά. Λέμε και πού φταίξαμε εμείς αλλά και για την αθωότητα των ανθρώπων. Οι άνθρωποι, όταν μπαίνουν στον χώρο του θεάτρου, θεάζουν. Γίνονται ξανά αθώοι».

Όταν οι άνθρωποι είναι εκτός θεάτρου γιατί χάνουν την αθωότητα τους;

«Όταν οι άνθρωποι μπαίνουν στο θέατρο, εξαγνίζονται. Πίστεψε με, το 'χω ζήσει. Κάποτε είχα έναν φίλο ο οποίος ήταν τρομερά εριστικός και θυμάμαι ερχόταν με τη γυναίκα του και τσακωνόταν για τις θέσεις ή το περιεχόμενο της παράστασης. Όταν, όμως, άρχιζε η παράσταση, κατασιγαζόταν. Οι μεγάλοι είναι σαν τα παιδιά που πηγαίνουν και βλέπουν κάτι καινούργιο. Ωστόσο, δεν πρέπει να παλιμπαιδίζουμε αλλά να επικαλούμαστε την παιδική μας αθωότητα. Το θέατρο την προκαλεί.

Πηγή: my tv