Έμιλυ Κολιανδρή: «Είναι από τις πιο δύσκολες χρονιές που έχω ζήσει! Έχω συνεχώς ενοχές»

Η ίδια, λοιπόν, μίλησε για το πόσο δύσκολο είναι όλο αυτό και πώς νιώθει που λείπει τόσες πολλές ώρες από την οικογένεια της.

Σύζυγος, μητέρα, ηθοποιός με 10ωρα γυρίσματα... Πόσο δύσκολο είναι;

«Είναι από τις πιο δύσκολες χρονιές που έχω ζήσει! Αυτό περί δυσκολίας όμως θυμάμαι τον εαυτό μου να το έχει ξαναπεί κι άλλες χρονιές, αλλά μάλλον μπαίνει μαγικά ένα "φίλτρο" και ξεχνάω. Είναι κάτι σαν εγκυμοσύνη, που λησμονείς τους πόνους και ξαναμπαίνεις στη διαδικασία. Κάτι γίνεται και το σώμα μας θυμάται τελικά μόνο τα καλά».

Ως μαμά, πώς νιώθετε που λείπετε τόσες ώρες καθημερινά;

«Έχω συνεχώς ενοχές, για τα πάντα! Ο μεγάλος μου είναι 8 ετών, η μικρή μου 4 και έχουν την απόλυτη ανάγκη μου. Ευτυχώς όμως φέτος, καθώς δεν παίζω στο θέατρο, τα Σ/Κ μου είναι ελεύθερα, επομένως τους αφιερώνομαι εξ ολοκλήρου. Κάνουμε βόλτες, πάμε θέατρο... Και οι δικοί μου γονείς με πήγαιναν πολύ στο θέατρο. Κάποια σεζόν το είχα παρακάνει: είχα πάει τον μεγάλο μου σε 13 παραστάσεις!

Έτσι, στο τέλος τον εκνεύρισα και μου είπε: "Μαμά, πρέπει επιτέλους να καταλάβεις πως δεν μου αρέσει τόσο ούτε να βλέπω ούτε να κάνω θέατρο". Ε, το πήρα κι εγώ το μήνυμα και τώρα έχουμε βρει μια πιο καλή ισορροπία. Τι να κάνουμε; Δεν υπάρχει εγχειρίδιο γονέα στο οποίο να μπορώ να ανατρέξω, οπότε μαθαίνω κάνοντας κι εγώ τα λάθη μου. Οι γυναίκες σήμερα είμαστε τόσο φορτωμένες...».

Τελικά έχουμε επιδεινώσει τη θέση μας αντί να τη βελτιώσουμε;

«Υπάρχει η εντύπωση πως ζούμε σε μια κοινωνία ισότητας, κάτι μάλλον επίπλαστο, καθώς επιβάλλεται να είσαι καλή σαν άντρας στη δουλειά, αλλά και καλή σύζυγος, ερωμένη, πάντα περιποιημένη... Τεράστιο φορτίο, πολύ δύσκολο να το βγάλεις πέρα. Η άκρως ανταγωνιστική εποχή μας επιβάλλει έναν καθημερινό αγώνα, που μετατρέπεται και σε δική μας εμμονή. Έτσι, αποκτούμε μια υστερία να τα προλάβουμε και να τα πετύχουμε όλα καλύτερα, σαν να ζούμε συνεχώς χαρωπά, περίπου σαν σε διαφημιστικό για βούτυρο», είπε στο Τηλέραμα.