Τάσος Ιορδανίδης: «Η παράσταση προκαλεί σοκ στους θεατές» (photos)
Η παράσταση «Ο πατέρας» του Στρίντμπεργκ έρχεται στη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα με όρους ακραίου ρεαλισμού, για να καταδείξει με τις απαραίτητες δόσεις μαύρου χιούμορ, τις παθογένειες της ελληνικής-κοινωνίας.
Πρωταγωνιστής ένας άνδρας που παλεύει με νύχια και με δόντια να κρατηθεί όρθιος και να μη γονατίσει, για το οικογενειακό καλό. Στον πρωταγωνιστικό ρόλο βρίσκεται ένας από τους πιο καταξιωμένους Έλληνες ηθοποιούς, που μετρά δεκάδες επιτυχίες στον χώρο του θεάτρου, ο Τάσος Ιορδανίδης.
«Ο ήρωας παρίσταται σε ένα περιβάλλον όπου συμπυκνώνεται η εμπύρετη και εύφλεκτη νεοελληνική πραγματικότητα. Ένας σύγχρονος άντρας, που προσπαθεί να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων, γιατί είναι υποχρεωμένος να σηκώσει τα βάρη, όχι του κόσμου, αλλά των δικών του, για τους οποίους ζει και αναπνέει», τόνισε ο γνωστός ηθοποιός σε συνέντευξη που παραχώρησε στο Secret και συνέχισε: «Ο θεατής τον συναντά να πολεμάει με τα προσωπικά του τέρατα, με τα αδιέξοδα του, με το ανεκπλήρωτο της ζωής του. Βάλλεται από παντού και δέχεται χτυπήματα κάτω από τη μέση από τους δικούς του ανθρώπους».
Το έργο μοιάζει με καθρέφτης της πραγματικότητας σε πολλές περιπτώσεις και, όπως λέει, το ζευγάρι φλερτάρει με το νοητικό ταξίδι πέρα από τα όρια. Η επικοινωνία τορπιλίζεται από την εσωτερική μοναξιά και βασίζεται σε λεκτική και σωματική βία. Διεκδικούν την κυριαρχία πάνω στην κόρη τους με ωμότητα και ακρότητες που κάνουν το χάσμα αγεφύρωτο.
«Είμαι σίγουρος ότι τέτοιου είδους καταστάσεις μπορεί να φαντάζουν μακρινές, αλλά υφίστανται και είναι τόσο κοντά μας... Ίσως γι' αυτό και π παράσταση προκαλεί τέτοιο σοκ στους θεατές. Τα εν οίκω γίνονται εν δήμω και το κουτί της Πανδώρας εμφανίζει όλα αυτά για τα οποία ντρεπόμαστε και προσπαθούμε να κρατήσουμε κλειστά πίσω από τις πόρτες της οικογενειακής εστίας», τόνισε. Μιλώντας για το θέατρο γενικά, επισήμανε: «Το ελληνικό κοινό διαθέτει ποιότητα και αισθητική. Είναι απαιτητικό και αφουγκράζεται εύκολα και γρήγορα τα ερεθίσματα που προκύπτουν από την πηγαία, αλλά και εμπεριστατωμένη μορφή καλλιτεχνικής έκφρασης».
Πιστεύει, παρ' όλα αυτά, σε «καλούς» και «κακούς» ηθοποιούς; «Το να πω αν κάποιος είναι καλός ή κακός μου είναι απαγορευτικό. Εκτιμώ και θαυμάζω τους ηθοποιούς που είναι ταπεινοί, αγαπούν την ουσία της δουλειάς και όχι την προσωπική τους προβολή μέσω αυτής - τους ανιδιοτελείς σκηνικά ηθοποιούς που υπάρχουν για τον συμπαίκτη επί σκηνής».
Μπορεί οποιοσδήποτε να γίνει ηθοποιός; «Η δουλειά μας είναι μαραθώνιος. Ο χρόνος θα δείξει αν κάποιοι από αυτούς τους ανθρώπους έχουν τη δυνατότητα, την παιδεία και τη βούληση να εξελιχθούν και να υπάρξουν ουσιαστικά. Δεν είμαι υπέρ των αφορισμών. Ο δογματισμός είναι επικίνδυνος. Αν δεν κάνω λάθος, ένας από τους σπουδαιότερους καλλιτέχνες όλων των εποχών, ο Θανάσης Βέγγος, είχε απορριφθεί από ουκ ολίγες επιτροπές».