Αναστάσης Κολοβός: «Το να μου λένε άνθρωποι ότι τους κάνω να γελάνε είναι το μεγαλύτερο δώρο»

Ο Αναστάσης Κολοβός, είναι από τους λίγους εκείνους ηθοποιούς που από την πρώτη κιόλας ματιά εύκολα αντιλαμβάνεσαι πως δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Είναι αυτό το περίεργο συναίσθημα και η σκέψη που κάνεις όταν στην πρώτη επαφή και γνωριμία, νομίζεις πως τον ξέρεις χρόνια.

Συναντηθήκαμε στο θέατρο Λαμπέτη, εκεί οπού ο Αναστάσης, ξετυλίγει όλο του το ταλέντο στο θεατρικό σανίδι πρωταγωνιστώντας στις δυο παιδικές παραστάσεις «Όλιβερ Τουίστ» και «Χριστούγεννα με τον Σκρούτζ».

Πατώντας το πόδι του στο σανίδι, αισθάνθηκα ένα «κύμα» παιδικών γέλιων που με αέρα ενθουσιασμού τον έκαναν να ξεδιπλώσει τα δικά του παιδικά ένστικτα, ξεσηκώνοντας μικρούς και μεγάλους.

Απλός, καλοσυνάτος και γεμάτος ενέργεια -παρά την κούραση του – μίλησε στο gossip -tv.gr για όλα.

Κάναμε μια αναδρομή στο παρελθόν και αξίζει να διαβάσεις πώς ξεκίνησαν όλα…

-Πότε ξεκίνησες το ταξίδι σου στην υποκριτική;
«Είχα περάσει στο φυσικό Θεσσαλονίκης, αλλά ήμουν πρότυπο κακού φοιτητή. Δεν ξέρω, τα είχα αλλιώς στο μυαλό μου. Ταλαιπωρήθηκα λίγο ψυχικά και κάπως έτσι τελείωσε η σχόλη, απομακρύνθηκα από αυτό. Τα δυο πρώτα χρόνια αλήτεψα και στο τρίτο έτος πέφτει ένα χαρτί σε μια καφετέρια για ένα θεατρικό εργαστήρι και κάπως έτσι ξεκίνησε. Δεν ήμουν από τα παιδιά που έλεγαν από το σχολείο «θέλω να γίνω ηθοποιός». Και ήρθε κάπως έτσι. Μεγάλη Παρασκευή λέω στον πατέρα μου «σας έχω πει ψέματα». Οι άνθρωποι έπαθαν τα εγκεφαλικά τους και ο πατέρας μου είπε «Μ. Παρασκευή σταύρωσαν το Χριστό και τώρα εσύ εμένα. Αλλά μετά το κατάλαβε γιατί είναι ο πιο γλυκός και τέλειος πατέρας του κόσμου. Μετά ήρθα στην Αθήνα, γράφτηκα στη σχολή Διαμαντόπουλου κι έτσι ξεκίνησα».

-Υπάρχουν στιγμές που μετανιώνεις;
«Όχι, καμία στιγμή δεν έχω μετανιώσει. Ίσως για δικούς μου λόγους θα ήθελα να έχω το πτυχίο για να λέω, ok την σχολή την τέλειωσα αλλά όχι δεν θα γινόμουν φυσικός. Μόνο η διδασκαλία θα μου άρεσε, θα μπορούσα να διδάξω στα παιδιά αυτά που έχω πάρει από την υποκριτική. Σε οποιαδήποτε δουλειά κι αν ήμουν, θα έκανα τον κόσμο να γελάει…»

-Μετά από τόσες συνεργασίες την επιτυχία της σειράς «Έλα στη θέση μου» την περίμενες;
«Όχι, δεν την περίμενα… όχι τόσο πολύ. Μπήκα για δεκαπέντε επεισόδια κι αυτό γίνεται σπάνια. Τύπος δηλαδή να μπαίνει για guest και να φτάσει να είναι στα πρωταγωνιστικά πρόσωπα. Τόσο πολύ όχι, απλά να σου πω ότι έχω ιδρώσει, έχω φτύσει αίμα, με προσωπική εργασία. Και στο σενάριο κατά πολύ είναι ένα δικό μου δημιούργημα. Δηλαδή το είχαν φανταστεί αλλιώς και το πήγα εγώ όπως ήθελα. Ο σκηνοθέτης τον «Ζούβα» τον είχε φανταστεί πιο σοβαρό – κακό και τους είπα όχι, πρέπει να είναι πιο αγαθός, πιο λαϊκός και το πήγα εκεί που το είχα φανταστεί και οραματιστεί. Τα λόγια όμως κάθε μέρα αλλάζουν κατά πολύ από μένα, αυτοσχεδιάζω»

-Τι τύπος είναι ο «Μάκης Ζούβας»;
«Ο Μάκης Ζούβας είναι ένας σύγχρονος καραγκιόζης. Ο καραγκιόζης επειδή έχει παρεξηγηθεί, είναι ένας λαϊκός ήρωας. Ένας πανέξυπνος κατά τα άλλα τύπος, «λαμογιάκι», όπως κατά τη γνώμη μου είναι ο νεοέλληνας. Όλοι μέσα μας κουβαλάμε έναν «Ζούβα». Δεν είναι τυχαίο εξάλλου ότι φτάσαμε εδώ που φτάσαμε. Δεν φταίνε μόνο οι πολιτικοί, μην τρελαθούμε. Σίγουρα υπάρχουν παιχνίδια που παίζονται πίσω από την πλάτη μας αλλά για το χάλι αυτό της οικονομικής κρίσης, φταίμε κι εμείς. Νομίζω πως και αύριο αν μας χάριζαν όλο το χρέος, δεν έχουμε μάθει από τα λάθη μας και πάλι θα κάνουμε το ίδιος λάθος»

-Θα μπορούσες να ασχοληθείς ποτέ με την πολιτική;
«Όχι τη σιχαίνομαι, ασχολούμαι σε ότι έχει να κάνει με την φιλοσοφία, με ιστορία, προσπαθώ να μελετάω την ιστορία. Δεν πιστεύω στους πολιτικούς, είναι φιλόδοξοι και δεν με αγγίζουν καν, δεν θα γινόμουν για όλα τα λεφτά του κόσμου. Δηλώνω αναρχικός με την ευρύτερη έννοια. Πιστεύω σε μια ουτοπία που ποτέ δεν θα έρθει οπότε έχω ηρεμήσει και κάνω μικρές προσωπικές επαναστάσεις, να σέβομαι τον διπλανό μου και να πασχίσω με τον τρόπο μου να εξελίσσω τον εαυτό μου και όσο μπορώ να βοηθάω τους συνάνθρωπους μου και αυτό νομίζω είναι κάτι»

-Θα άντεχες μια ακόμη σεζόν στη σειρά;
«Ναι, θα άντεχα… Δεν θα με άφηναν κιόλας να φύγω, θα ήταν ανήθικο και από την πλευρά μου»

-Με τους συνεργάτες σου πώς τα πας;
«Κοίτα να δεις. Είμαι μεγάλο παιδί πια για να πιστεύω πως θα γίνω κολλητός. Τελειώνει και χάνεσαι, μην τρελαθούμε. Μα κάποιους ναι, θα μπορούσα να πιώ και έναν καφέ, αλλά μεγαλώνοντας θεωρώ πως καλό θα ήταν να μην τα μπερδεύουμε τα πράγματα. Γουστάρω πιο πολύ τους τεχνικούς, εμείς τραβάμε τις υστερίες μας, είμαστε πιο ματαιόδοξοι…Έχω καλή σχέση με όλους, περνάμε ωραία στο γύρισμα… »

-Πότε λες «φτάνει, μέχρι εδώ» σε μια συνεργασία;
«Αν δεν περνάω καλά, κάθομαι σπίτι μου, δεν μπορώ. Δεν πας πια για τα λεφτά, πας για τη χαρά του πράγματος. Αν χάσω τη χαρά μου, άνετα κάθομαι και σπίτι. Και είμαι και χορτάτος. Αν αύριο σταματήσω, δεν έχω απωθημένα. Έχω κάνει όλα τα είδη… και νομίζω αν αύριο γίνω ψαράς θα είμαι… οκ. Δεν θα σταματήσω το θέατρο. Θα ήθελα να φύγω από Αθήνα, νομίζω έχω δώσει μια πενταετία στον εαυτό μου. Θέλω γαλήνη μέσα μου, να κοιμάμαι καλά το βράδυ και ας μην βγάζω τα λεφτά που βγάζουν οι άλλοι»

-Πώς είναι να κάνεις παιδικό θέατρο;
«Κάνω χρόνια παιδικό θέατρο. Πήγαινα ένα χρόνο σε παιδικούς σταθμούς με ομάδα κι έχω παίξει από παιδικό σταθμό στην Κηφισιά μέχρι παιδικό σταθμό στο Μενίδι. Εκεί ήταν μια συγκλονιστική εμπειρία, να παίζει σε ένα σταθμό με τσίγκους που έπεφτε το νερό μέσα. Τα παιδιά ήταν πιο διψασμένα για γνώση και θέατρο και άπειρες εμπειρίες. Το λατρεύω, μπορεί να το γουστάρω και πιο πολύ από το βραδινό»

-Δεν είναι πιο απαιτητικό το παιδικό κοινό;
«Πάρα πολύ. Δεν μπορείς τα παιδιά να τα ξεγελάσεις, αν τα παιδιά βαριούνται θα στο δείξουν, θα σου πετάξουν ντομάτες κι αυτό έχει την αλήθεια του πράγματος. Έχει τρομερό βαθμό δυσκολίας για αυτό και είμαι έτσι. Μετά από κάθε παράσταση φεύγεις κουρέλι αλλά αξίζει τον κόπο. Ένα παιδικό χαμόγελο, είναι ένα μεγάλο βήμα στην ανθρωπότητα»

-Ένα ακραίο περιστατικού θαυμασμού;
«Δεν είμαι και ζεν πρεμιέ που θα σκίζουν τα πουκάμισα τους. Παίρνω πολύ αγάπη... καθημερινά. Μιλάμε για αγάπη, εκφράζω κατά πολύ την λαϊκή νοοτροπία και συνείδηση. Το να μου λένε άνθρωποι ότι τους κάνω να γελάνε είναι το μεγαλύτερο δώρο»

-Έχεις περάσει κατάθλιψη
«Όχι, αλλά ξέρω τι σημαίνει και οι κρίσεις πανικού και όλα. Είμαι χαρούμενος που τον τελευταίο καιρό έχουν βγει συνάδελφοί μου κι έχουν πει ότι έχουν περάσει κατάθλιψη. Αν είχα περάσει θα το έλεγα, ας φύγει αυτό το ταμπού και η προκατάληψη»

-Πάθη και λάθη;
«Πάθη πολλά, ήμουν και αλητάκος στα νιάτα μου, έχω ξενυχτήσει, έχω πιεί. Ήμουν τυχερός γιατί ποτέ δεν έμπλεξα με ναρκωτικά αλλά έχω ζήσει τη νύχτα, έχω κάνει αλητείες άλλα πάντα καλές. Είχα πάντα ένα μέτρο… Μου αρέσει και το ξενύχτι αλλά τώρα μεγαλώνουμε και ηρεμούμε. Λάθη… όχι δεν έχω μετανιώσει για τίποτα. Πιστεύω ότι κάνουμε μάς έχουν διαμορφώσει και μας έχουν φέρει εδώ. Τα λάθη είναι αναγκαία. Θα κάνεις αλλά το θέμα είναι πώς θα τα διαχειριστείς».

-Παιδιά και γάμος στα πλάνα;
«Το θέμα «παιδί» είναι πια το μεγάλο μου υπαρξιακό ερώτημα. Όλα τα άλλα πια τα έχω σχεδόν λύσει. Δεν έχω απάντηση. Είμαι λίγο απογοητευμένος με τη δικιά μου τη γενιά που έχουν χωρίσει, βλέπω στεναχωρημένα παιδιά, προβλήματα και όλα αυτά μου έχουν δημιουργήσει και μια φοβία, αυτό δεν στο κρύβω. Δεν είμαι του γάμου, δεν πιστεύω στην ευχή του παππά. Ζω με μια κοπέλα κι έρθει ένα παιδί δεν ξέρω καν αν θα το βαφτίσω»

-Άγριες Μέλισσες βλέπεις;
«Ναι βλέπω και το χαίρομαι. Παρακαλώ να πηγαίνουν όλες οι σειρές καλά για είναι η δουλειά μου και μακάρι να είναι προσεγμένες γιατί κακά τα ψέματα, δεν έχουν όλες τον ίδιο πήχη πια. Με την κρίση τα λεφτά που δίνουν λιγοστεύουν οπότε οι τεχνικοί και οι σκηνοθέτες παλεύουν με λίγα λεφτά να φτιάξουν ένα καλό τηλεοπτικό τοπίο»

-Θα έκανες δραματικό ρόλο;

«Ναι, θα έκανα. Μετά τον «Ζούβα» νομίζω θα έκανε καλό. Γιατί το καθημερινό σε φθείρει, και μπαίνουμε στα σπίτια και πλέον ξέρουν και την παραμικρή σου κίνηση. Είναι δύσκολο λοιπόν να φύγεις από αυτό το πράγμα. Θα ήθελα και θα το επιδιώξω κιόλας, να αλλάξω. Μου αρέσει να αλλάζω την εικόνα μου, να στραπατσάρομαι… θέλω πειραγμένους ρόλους, τρελούς»

-Μια δύσκολη στιγμή της ζωής σου;
«Νομίζω ότι είμαι από τους τυχερούς ανθρώπους, δεν έχω να σου πω μια δύσκολη στιγμή. Ακούω τόσο δυστυχία και πόνο ρε συ Κατερίνα, που νομίζω θα ήμουν ηλίθιος να ξεστομίσω κάτι… Ζω τόσο πολύ θλίψη, τόσα προβλήματα που νομίζω ότι είμαι από τους τυχερούς. Έχω κάνει βέβαια κι έτσι τη ζωή μου που δεν θέλω και πολλά».

Ο Αναστάσης Κολοβός πρωταγωνιστεί στην καθημερινή σειρά του Alpha «Έλα στη θέση μου» και κάθε Σαββατοκύριακο στο θέατρο Λαμπέτη με τις παραστάσεις «Όλιβερ Τουίστ» και «Χριστούγεννα με τον Σκρούτζ»