Στέφανος Κορκολής:«Είναι τέτοιο το είδος της ασθένειάς μου που έρχεται χτυπάει και φεύγει»

Για την ασθένεια που τον ταλαιπωρεί μίλησε μεταξύ άλλων σε συνέντευξή του σε εβδομαδιαίο περιοδικό ο Στέφανος Κορκολής. Ο μουσικοσυνθέτης δεν μάσησε τα λόγια του για την μάχη του με τον καρκίνο

Είσαι άνθρωπος της μέρας ή της νύχτας;
Της μέρας. Ξεκάθαρα. Τη νύχτα κοιμάμαι με την προσδοκία να ξημερώσει και να σηκωθώ, Μ' αρέσει η μέρα. Μπορώ να έχω καθαρό το κεφάλι μου, να λειτουργήσω, να δουλέψω. Τα πιο σημαντικά πράγματα μπορώ να τα κάνω τη μέρα. Ακόμα και η ήπια νύχτα των μουσικών σκηνών με βγάζει έξω από τα νερά μου.

Όνειρα, σχέδια, πλάνα κάνεις;
Δεν μου αρέσει να κάνω σχέδια. Είναι μια προσωπική λειτουργία καινούρια, η οποία μου φρενάρει οτιδήποτε μελλοντικό. Ξέρεις κάτι; Κοιτάμε συνέχεια τον προορισμό και χάνουμε το ταξίδι.

Ο Στέφανος Κορκολής για την ασθένειά του

Με την ασθένειά σου πώς τα πάτε;
Τώρα είμαι καλά, αλλά αύριο μπορεί να μην είμαι. Είναι τέτοιο το είδος της ασθένειας που έρχεται, χτυπάει,φεύγει, ξανάρχεται. Αλλά έχουμε μάθει πια ο ένας τον άλλον.

Έχεις πει ότι αναθεώρησες πράγματα στη ζωή σου. Πέταξες ανθρώπους και συνήθειες.
Δεν ξέρω αν ήταν το ζήτημα της αρρώστιας που με οδήγησε στην αναθεώρηση. Νομίζω ότι μεγαλώνοντας το οπτικό μας πεδίο μεγαλώνει κι εκείνο. Και βλέπουμε τι υπάρχει γύρω. Αρχίζεις να απορρίπτεις πράγματα που είναι περιττά. Δεν νομίζω ότι η αρρώστια ήταν εκείνη που με κα­θόρισε. Με οδήγησε σίγουρα να κόψω το κάπνι­σμα, να το διαολοστείλω.

Μπήκες μήπως και στη διαδικασία του αυτομαστιγώματος;
Όχι, είχα να αντιμετωπίσω ένα πιο σημα­ντικό θέμα από το να κάνω ανασκοπήσεις σε πώς και γιατί. Όταν έχεις μπροστά σου μια μάχη, δεν αναρωτιέσαι πώς και γιατί έγινε. Γιατί μέχρι να το σκεφτείς όλο αυτό έχεις χάσει τη μάχη.

Φίλους έχεις;
Φίλοι μου είναι η οικογένεια μου. Και υπάρχει στη ζωή μου κι ένας παιδικός φίλος. Ήμουν πολύ πιο ανοιχτός παλιότερα. Ήμουν αγνός στις προθέσεις μου και ευκολόπιστος.
Τελικά ανακάλυψα ότι όλο αυτό ήταν ψεύτικο. Όλα όσα σου έρχονται στη ζωή σε ωριμάζουν. Άρχισα κι εγώ να κάνω την οικονομία μου. Δεν γίνεται να είσαι με όλους φίλος. Μπάζει αυτό

Με τον εαυτό σου πώς τα πάτε; Είσαι ευχα­ριστημένος από σένα;
Εξαρτάται πού τοποθετεί κανείς τον πήχη του. Εγώ πια τον βάζω χαμηλά, όχι ψηλά. Σε βιοτικό και προσωπικό επίπεδο δεν θέλω να έχω προσδοκίες. Δεν κάνω όνειρα με την έννοια «θα 'θελα αυτό ή το άλλο»

Πηγή:Gala