Έλενα Ακρίτα: Η συγκλονιστική της περιγραφή για την μάχη της με την κατάθλιψη

Η Έλενα Ακρίτα στα 50 της ζήτησε τη βοήθεια ειδικού και σε πρόσφατη συνέντευξή της αποκάλυψε τι ήταν εκείνο που την έκανε να την αγνοεί τόσα χρόνια.

Στα 50 σας ζητήσατε τη βοήθεια ψυχιάτρου μετά από πολυετή σας μάχη με την κατάθλιψη. Τι ήταν εκείνο που σας έκανε να την αγνοείτε τόσο πολλά χρόνια;

«Υποθέτω πως απλώς δεν το ήξερα. Ηταν άλλες εποχές πριν από 30 χρόνια και σίγουρα δεν υπήρχε η κατάλληλη ενημέρωση. Ξυπνούσα το πρωί μετά από έναν άσχημο ύπνο και δεν ήθελα να σηκωθώ. Έλεγα στον εαυτό μου πως πρόκειται απλώς για χουζούρι, αλλά στην ουσία δεν ήθελα να αντιμετωπίσω τη νέα μέρα. Αργησα πολύ να αποκωδικοποιήσω τα συμπτώματα και δεν βοήθησε καθόλου το γεγονός πως είμαι μια γυναίκα που δουλεύω αδιάκοπα. Αλλωστε έκανα καλά τη δουλειά μου και βίωνα μια πολύ λειτουργική κατάθλιψη, όπου δεν υπήρχαν εμφανή σημάδια πως κάτι τρέχει. Όταν το συνειδητοποίησα, ανέτρεξα στη βοήθεια ενός ειδικού. Εντοπίσαμε τις αιτίες και ύστερα εστιάσαμε στο παρόν.

Ζούμε σε μια κοινωνία που η ψυχαναγκαστική επιδίωξη της τέλειας ζωής μας δημιουργεί συνεχώς την αίσθηση πώς κάπου υπολειπόμαστε σε σχέση με τους άλλους;

«Εάν δεν λέγαμε συνεχώς ψέματα στον εαυτό μας και στους γύρω μας, πόσο διαφορετική θα ήταν η ζωή μας! «Κοίτα, έχω ακριβό αυτοκίνητο», «Δες με, είμαι στην παραλία και περνάω τέλεια», «Θαύμασε το σφριγηλό μου σώμα». Εικόνες ιδανικής ζωής κατακλύζουν τα μέσα ηλεκτρονικής δικτύωσης, και ενώ δεν ανταποκρίνονται στην αληθινή ζωή μας βάζουν πράγματι σε μια διαδικασία συνεχούς σύγκρισης που μας δημιουργεί τεράστια συμπλέγματα κατωτερότητας. Χλευάζουμε, λοιπόν, οποιονδήποτε δεν ανταποκρίνεται στην αψεγάδιαστη εικόνα - τον παχύσαρκο που τρώει παγωτό, τη γυναίκα που τολμάει να βάλει μπικίνι παρόλο που δεν διαθέτει το τέλειο σώμα. Προσωπικά δίνω αγώνα για να αποτινάξουμε τα «πρέπει» που μας επιβάλλει η κοινωνία. Και σ' αυτόν τον αγώνα δεν είμαι μόνη», είπε στο open life.