Κατερίνα Διδασκάλου: Όσα αποκάλυψε για τον άστεγο κύριο που φιλοξενεί στο σπίτι της
Η Κατερίνα Διδασκάλου ως «Μυρσίνη» στη σειρά «Άγριες Μέλισσες» καταφέρνει και καθηλώνει το κοινό, όμως καταφέρνει να κάνει και κινήσεις ανθρωπιάς που συγκινούν.
Η γοητευτική ηθοποιός σε πρόσφατη συνέντευξη της μίλησε για τη ζωή της αλλά και για την απόφασή της να φιλοξενεί έναν άστεγο στο σπίτι της, ενώ ακόμη αναφέρθηκε στο θέατρο και τον βιοπορισμό από αυτό.
Σήμερα, πώς είναι η ζωή σας;
«Είμαι ευτυχισμένη γιατί έχω αποκτήσει τρία παιδιά που είναι ισορροπημένα και ευτυχώς δεν ακολούθησαν τα βήματα μου. Το κοριτσάκι μου πήρε την απόφαση να γίνει νέα μαμά και να μου χαρίσει τρία εγγονάκια και χαίρομαι πολύ, αλλά δυστυχώς λόγω υποχρεώσεων δεν περνώ πολύχρονο μαζί τους και φυσικά επειδή είναι πολύ μικρά δεν με βλέπουν στην τηλεόραση. Όπως και τα δικά μου παιδιά μέχρι τα 15 τους δεν με είδαν στην τηλεόραση και αυτό ήταν το σωστό. Δεν έχω πολύ ελεύθερο χρόνο. Από την άλλη, έχω απολαύσει και απολαμβάνω ακόμη τη ζωή, τα τελευταία 10 χρόνια ζω με άνεση μόνο με το θέατρο. Δεν είμαι αχάριστη. Και ξέρεις κάτι; Με τα χρόνια κατάλαβα πως η σημαντικότερη αφθονία βρίσκεται μέσα μας, στην προσφορά. Όταν μου ζητείται βοήθεια τη δίνω».
Όπως τη φιλοξενία που εξομολογηθήκατε πρόσφατα πως προσφέρατε σε έναν άστεγο συνάνθρωπο μας;
«Ναι, φιλοξενώ τον κύριο Δημήτρη, έναν μεγάλο και άξιο άνθρωπο, που προσφέρει όσο μπορεί στο σπίτι. Κάνει μερεμέτια, φροντίζει την αυλή, περιποιείται τον κήπο και πάει βόλτα τα δύο μου σκυλιά για να βγάζει το χαρτζιλίκι του. Σκέψου επειδή έχει ζήσει την πείνα τα ταΐζει αρκετά κι εγώ τον μαλώνω ευγενικά. Του έχω παραχωρήσει μια γωνιά σε ένα σπίτι που είναι αρκετά μεγάλο ώστε να χωρέσει μια ακόμη ψυχή. Ευγνωμονώ την τύχη που τον γνώρισα εκείνη τη μέρα στου Φιλοπάππου που και μπόρεσα να τον βοηθήσω.
Θυμάμαι είχε τόσο κρύο που σκεφτόμουν πως δεν θα αντέξει τον σκληρό χειμώνα. Χαμογελώ στη ζωή για όσα μπορώ να δίνω και όταν παρατηρώ θλιμμένους ανθρώπους διαλέγω να τους χαμογελώ η ίδια ώστε να το προκαλέσω και σε εκείνους. Θα σου πω και κάτι ακόμη, στις 7:00 το πρωί την ώρα που οδηγώ και κάποιος προσπαθεί να μπει σφήνα, αντί να του πω θυμωμένα «Πού πας εσύ», του λέω «Καλημέρα, περάστε». Όταν πάρουμε απόφαση ότι είμαστε περαστικοί από τον κόσμο, όλα αυτά μοιάζουν αστεία», είπε στο People.