Δημήτρης Λιγνάδης: «Εχω πολλή δουλειά για να ασχοληθώ με αυτούς που με περιμένουν στη γωνία»

Σε βρίσκω στο Εθνικό Θέατρο όπου περνάς τις περισσότερες ώρες της ημέρας σου. Από μικρός περνούσες χρόνο στο Εθνικό. Εχεις μνήμες ακριβές;

«Πολύ ακριβές και ιδιαίτερες. Οι τοίχοι του είναι συνυφασμένοι μετά παιδικά μου χρόνια, πριν καν γίνω ηθοποιός. Μπαινόβγαινα σε αυτό από τα δεκαπέντε μου λόγω του πατέρα μου και είχα γνωρίσει όλη την παλιά φρουρά, όλες τις σημαντικές προσωπικότητες που το στήριξαν. Σε αυτό έπαιξα, σε αυτό δίδαξα υποκριτική, σε αυτό απέκτησα εμπειρίες δυνατές. Φαντάζεσαι, λοιπόν, πώς ένιωσα όταν με εμπιστεύτηκαν να αναλάβω τη διεύθυνση του, το τιμόνι του όπως λες κι εσύ. Αυτό συνέβη ενώ έπαιζες τον «Οιδίποδα» ανά την Ελλάδα, παίρνοντας διθυραμβικές κριτικές από κοινό και ειδήμονες».

Αλλαξε κάτι στους συναδέλφους σου όταν... έσκασε η βόμβα ότι ανέλαβες το Εθνικό;

«Όχι. Ούτε η δική τους συμπεριφορά άλλαξε, ούτε η δική μου φυσικά, μια και είναι τέτοια η ιδιοσυγκρασία μου. Είναι ένας «ρόλος» κι αυτός που ανέλαβα, που είναι πολύ σοβαρός αφού διαχειρίζομαι δημόσιο χρήμα και έχω πια δημοσία θέση. Ενας «ρόλος» που θέλω να τον παίζω σωστά για να μη ζημιωθούν, αντιθέτως να κερδίσουν και κάνω ήδη ό,τι καλύτερο μπορώ γι' αυτό... Ο κίνδυνος είναι να μη δεις αυτή τη θέση ως έναν «ρόλο», ένα «στοίχημα», αλλά σαν να είσαι... θεός. Εγώ δεν έχω καθόλου τέτοιο φόβο, γιατί έτσι είναι η ζωή μου. Μάχομαι για το καλύτερο, πατώντας πολύ γερά στη γη. Εχω δουλειά μπροστά μου.

Εκτός από σκληρή δουλειά, έχεις και πολύ πάθος.

«Πάντα είχα πάθος σε ό,τι κι αν έκανα. Δεν μπορώ να κάνω τίποτα χωρίς πάθος. Είναι δύσκολος ο... αγώνας. Σαν να μπαίνεις σε έναν αγώνα ράγκμπι! Μου πρότειναν «θες να κατέβεις σε ένα σκληρό άθλημα που για να βάλεις έναν πόντο πρέπει να φας πολύ... ξύλο, ενώ κινδυνεύεις να πάρεις... κάρτες;». Και είπα «ναι»! Με ρωτούν «πώς είσαι» και απαντώ «καλά», όπως καλά θα έλεγε και ένας παίκτης αν τον ρωτούσες την ώρα του αγώνα που ήταν ιδρωμένος, ματωμένος, ενώ πιθανότατα το έχουν βρίσει κ.λπ. Παίζω μπάλα. Παίζω δύσκολη μπάλα. Γιατί έχω πολλές ευθύνες καθώς πέρα από το ρεπερτόριο, υπάρχουν και τα οικονομικά και τα διοικητικά που είναι αγκάθι.

Γκρίνιαξαν κάποιοι που έδωσες το όνομα της μεγάλης ηθοποιού Ελένης Παπαδάκη στη Σκηνή Ισογείου του «Ρεξ».

«Όπως ήξερα σε τι... παιχνίδι μπαίνω, ήξερα πως θα έρθουν και παράλογες γκρίνιες αλλά και «πυρά». Ξέρεις τι με πείραξε; Που αυτή η αντίδραση ήρθε από καλλιτέχνες από τον χώρο. Θέλησα να τιμηθεί μια μέγιστη ηθοποιός και έχυσαν... χολή. Δεν μετανιώνω για αυτήν την επιλογή μου, ούτε γραμμάριο! Δεν μετανιώνω!».

Ξέρεις ότι σε περιμένουν πολλοί στη γωνία.

«Εχω πολλή δουλειά για να ασχοληθώ με αυτούς, ειλικρινά, δεν αξίζει καν τον κόπο να χάσεις έστω και λίγο χρόνο για κάποιους που, έτσι κι αλλιώς θα περιμένουν στη γωνία, γιατί δεν έχουν άλλη δουλειά να κάνουν».

Πριν φτάσουμε στον «Μακμπέθ» που ετοιμάζεις, θέλω να σταθούμε στις δύο φιλόδοξες παραγωγές που κλείσατε, τη «Λυσιοτράτη» και τους «Πέρσες».

«Κανονικά η επίσημη ανακοίνωση πρέπει να γίνει από την καλλιτεχνική διευθύντρια του Φεστιβάλ Κατερίνα Ευαγγελάτου, στην οποία πιστεύω πολύ, έχοντάς της βαθιά εκτίμηση. Επειδή, όμως, διέρρευσε η είδηση πώς θα κάνουμε αυτές τις δύο παραστάσεις για την Επίδαυρο, την επιβεβαιώνω κι εγώ».

Ο Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος πρόκειται να σκηνοθετήσει τη «Λυσιστράτη» με τη Βίκυ Σταυροπούλου και εσύ τους «Πέρσες» με τη Λυδία Κονιόρδου, ενώ προετοιμάζεις ήδη πράγματα για τον επόμενο χειμώνα.

«Κι αυτά διέρρευσαν. Ας μη μείνουμε λεπτομερώς σε αυτά μιας και είναι ακόμα στα... μαγειρέματα. Ας μείνουμε πως στο Εθνικό θα σκηνοθετήσουν ανάμεσα σε άλλους -και με ανάκατη σειρά- ο Κιμούλης, ο Λιβαθινός, ο Μαρκουλάκης, ο Καραντζάς, οΤάρλοου, η Μπρούσκου, η Μουτούση, ο Καμαρωτός, ο Νανούρης, ο Μπισμπίκης, η Φριντζίλα κ.ά. Δημιουργοί που εκτιμώ και που έχουν πολλά και εκλεκτά να προσφέρουν στο Εθνικό μας θέατρο».

Εσύ θα σκηνοθετήσεις κάποιο έργο του χρόνου;

Διάβασε τη συνέχεια στην gallery που ακολουθεί