Aθηνά Μαξίμου: «Το θέατρο μου έχει δώσει έναν τρόπο να βλέπω τη ζωή»
Η Αθηνά Μαξίμου έχει επιλέξει όχι μόνο να καλωσορίζει την αλλαγή, αλλά μάλλον να την επιδιώκει.
Η αγαπημένη ηθοποιός μιλά για το σινεμά που ήταν ο λόγος για να έρθει στην Αθήνα, για την επιλογή της να κάνει ελάχιστη τηλεόραση, ενώ αναφέρθηκε στο αν η ζωή της περιστρέφεται αποκλειστικά γύρω από το θέατρο.
Στην Αθήνα σας έφερε το σινεμά, σωστά;
«Ηρθα στην Αθήνα για το φιλμ «Αυτή η νύχτα μένει» του Νίκου Παναγιωτόπουλου. Ηταν μια πολύ ισχυρή αφορμή. Ο τρόπος που γίνονταν τότε τα πράγματα στο ΚΘΒΕ δεν ήταν για μένα ικανοποιητικός. Αναζητούσα μια διέξοδο, απλώς ο τρόπος που ήρθε η ταινία έγινε η αφορμή για να εδραιωθώ στην Αθήνα».
Πώς γεννήθηκε αυτή η συνεργασία;
«Είναι μια πολύ παλιά και πολύ συγκινητική ιστορία. Ενας φίλος και συνάδελφος που δεν υπάρχει πια -κάναμε πολλή παρέα τότε- μου τηλεφώνησε και μου είπε για την οντισιόν του Παναγιωτόπουλου. Δεν ήξερα καν ποιος είναι. Ημουν νέο ·παιδί, άσχετο. Οντως κατέβηκα στην Αθήνα, άργησα μιάμιση ώρα στο κάστινγκ γιατί δεν είχα ιδέα πόσο χρόνο θες να μετακινηθείς από το ένα σημείο της πόλης στο άλλο, έκανα την οντισιόν και γύρισα στη Θεσσαλονίκη. Μετά από μια εβδομάδα χτύπησε το τηλέφωνο. Ηταν ο Παναγιωτόπουλος και ήθελε να με δει ξανά. Ετσι κατέβηκα, κάναμε μια συζήτηση, μας διάβασε το σενάριο και έγινε η ταινία. Πολύ αναπάντεχα».
Πάντως την επιτυχία της ταινίας δεν την εξαργυρώσατε με τον αναμενόμενο τρόπο. Κάνατε, ας πούμε, ελάχιστη τηλεόραση.
«Εχω κάνει ελάχιστα πράγματα στην τηλεόραση, είναι αλήθεια. Ηταν καθοριστική μια συνάντηση που είχα κάνει με μια κυρία της τηλεόρασης τότε, η οποία με ήθελε πρωταγωνίστρια για μία σειρά της. Οταν συναντήθηκα μαζί της της είπα: «Μα καλά, πώς είναι δυνατόν να θέλετε εμένα; Εγώ δεν νομίζω ότι ταιριάζω σε αυτό. Γιατί δεν παίρνετε γυναίκες με τις οποίες έχετε συνεργαστεί ξανά και έχουν κάνει τηλεοπτική επιτυχία;». Η απάντηση της ήταν: «Μα αυτές έχουν καεί πια». Η φράση αυτή ήταν τρομακτική. Σκέφτηκα μετά από πέντε χρόνια την ίδια κυρία ή κάποιον άλλον να λέει αυτή τη φράση για μένα. Σκέφτηκα ότι τελικά σ' αυτή τη δουλειά -που έχει την ευτυχία κανείς να μπορεί να γ¬ράσει μέσα σε αυτήν- το σημαντικότερο είναι η πορεία και η διάρκεια από το να κάνει ένα πυροτέχνημα και να εξαφανιστεί. Μέλημα μου από τότε έγινε η αντοχή και η πορεία μου μέσα στη δουλειά. Το αν το πετύχω; Θα δείξει. Ποτέ κανείς δεν ξέρει. Αυτή τουλάχιστον είναι η δική μου επιθυμία και με αυτήν πορεύομαι. Μέχρι τώρα τα έχω καταφέρει με βάση αυτό που αναζητώ και αυτό που αποζητώ».
Σας αγχώνει ο χρόνος, το πέρασμα του οποίου λογικά βλέπετε πια να καθρεφτίζεται και στους ρόλους που ερμηνεύετε;
«Θεωρώ πως αυτός είναι ένας νόμος της φύσης. Κανείς δεν νίκησε τον χρόνο. Χρειάζεται κανείς να εξοικειωθεί και να συμφιλιωθεί με αυτό. Η ζωή, ξέρετε, είναι πολύ σοφή. Μπορεί καθώς μεγαλώνει κανείς να χάνει τη φρεσκάδα της νιότης, αλλά κερδίζει τόσα ουσιαστικά πράγματα. Αντιλαμβάνεται πράγματα για τη ζωή την ίδια, για τις σχέσεις, για τους ανθρώπους. Αυτός είναι πολύ μεγάλος θησαυρός. Ετσι κι αλλιώς στη ζωή κάτι κερδίζεις, κάτι χάνεις. Τη στιγμή που κάνεις ένα βήμα μπροστά χάνεις αυτό που αφήνεις πίσω».
Είναι ένας συμβιβασμός;
«Δεν είναι συμβιβασμός. Είναι συμφιλίωση. Ο συμβιβασμός εμπεριέχει την παραίτηση. Δεν χρειάζεται να παραιτηθεί κανείς για να μεγαλώσει, για να ενηλικιωθεί. Χρειάζεται συμφιλίωση με αυτό που αλλάζει μέσα του και έξω του».
Η ζωή σας περιστρέφεται αποκλειστικά γύρω από το θέατρο;
«Το θέατρο, ξέρετε, και η τέχνη γενικότερα είναι μια λειτουργία...
Διαβάστε τη συνέχεια στη gallery που ακολουθεί:
