Πάρης Σκαρτσολιάς: «Δεν υπάρχει ερωτική έλξη ανάμεσα σε εμένα και την Έφη» (Photos)
Ο Πάρης Σκαρτσολιάς, ο μικρός «Μανωλάκης», από το τηλεοπτικό σίριαλ «Το καφέ της Χαράς», μεγάλωσε, έγινε 27 χρόνων και μιλάει για την υποκριτική, τους γονείς του, αλλά και τις σπουδές του στην προσχολική αγωγή για παιδιά με ειδικές ανάγκες.
Πώς έγινε η... επανένωση και η συνέχιση της τηλεοπτικής πορείας του «Μανωλάκη», από παιδί σε ενήλικα, μετά από τόσα χρόνια;
«Τότε το έβλεπα σαν παιχνίδι, δεν το έβλεπα σαν υποκριτική, πήγαινα μόνο με το ένστικτο και με τη δουλειά που κάναμε στα γυρίσματα και στο σπίτι. Ό,τι προσπάθησα να «χτιστεί» έγινε εν αγνοία μου κι αυτή είναι η διαφορά με το τώρα. Ενώ βγήκα από την «πόρτα» αυτής της δουλειάς ως παιδάκι που έκανε το χόμπι του, προσπάθησα να μπω στην ίδια «πόρτα» ως επαγγελματίας που προσπαθεί να «χτίσει» κάτι, με τα όποια «όπλα» που έχει δομήσει όλα αυτά τα χρόνια. Συναισθηματικά είναι σαν να γυρνάς στις ρίζες σου».
Φοβήθηκες κάτι, υπήρξε κάποιος δισταγμός;
«Όχι, δεν φοβήθηκα, διότι όταν ξεκίνησα να διαβάζω τα πρώτα σενάρια, συνειδητοποίησα κάτι φοβερά έξυπνο: ότι δεν μιλάμε για ένα σίριαλ που «πάτησε» στην επιτυχία του και προσπάθησε να συνεχίσει και να αντιγράψει την επιτυχία που είχε. Κρατάει τη μεγαλύτερη βασική δομή του τότε, αλλά από εκεί και πέρα γράφεται με τέτοιον τρόπο που σου ανοίγει διάφορες καινούργιες ιστορίες, σου δίνει τη δυνατότητα να το δεις ως ένα άλλο σίριαλ. Ο Χάρης (Ρώμας) και η Άννα (Χατζησοφιά) δεν πήγαν να μιμηθούν ό,τι έκαναν παλιά, έβαλαν νέα στοιχεία ώστε να το δει ο κόσμος και αυτός που περιμένει να δει το τότε και εκείνος που περιμένει, να δει αν έχει αλλάξει κάτι τώρα, οπότε έκαναν ένα συγκεκριμένο συνδυασμό, ο οποίος είναι εξαιρετικός. Δεν φοβήθηκα κάτι όταν το διάβασα, γιατί πίστευα ότι αν πάει καλά, θα γίνει επειδή έκαναν αυτή την εξυπνάδα»
Τώρα, μαζί με την τηλεοπτική «Βάλια» είστε οι κεντρικοί ήρωες της σειράς, άρα και οι πρωταγωνιστές...
«Ναι, σίγουρα είναι άλλη «ματιά». Αν με άγχωσε αυτό; Μέσα στα χρόνια που πέρασαν τελείωσα το θέατρο Τέχνης, ως απόφοιτος μιας δραματικής σχολής, «επαγγελματίας», αυτό που προσπάθησα κι εξακολουθώ, με τη βοήθεια κι άλλων ανθρώπων, του Χάρη, του σκηνοθέτη μου, είναι να «χτίσω» κάτι το οποίο πια δεν είναι εν αγνοία μου»
Ήθελες από μικρός να γίνεις ηθοποιός ή σε «έκανε» ο «Μανωλάκης»;
«Να σου πω την αλήθεια, η πρώτη μου δουλειά ήταν αυτή, στην ηλικία των 12 χρόνων, αλλά δεν ήξερα τι ήθελα να γίνω τότε... Όταν όμως τελείωσε το «Καφέ της Χαράς», όχι, δεν ήθελα να γίνω ηθοποιός, αυτό προέκυψε χρόνια μετά. Δεν ήξερα τι, ήθελα να γίνω, πέρασα κάποια χρόνια αναζήτησης και τελικά κατέληξα... είχα μια αγάπη,τη μουσική, αλλά την είχα σαν χόμπι, δεν ήθελα να τη δω επαγγελματικά, δεν ήθελα να τα μπλέξω. Ήθελα να ασχοληθώ με τα παιδάκια, έκανα και μια κίνηση γι' αυτό»
Τι ακριβώς έκανες;
«Έχω σπουδάσει προσχολική αγωγή για παιδιά με ειδικές ανάγκε5, αλλά κατέληξα να γίνω ηθοποιός, λόγω μιας συζήτησης που είχα κάποτε, μου ξαναξύπνησε μέσα μου και το ακολούθησα».
Το συζήτησες με τους γονείς σου;
«Όχι με τους γονείς μου, αλλά με κοντινό μου άνθρωπο»,
- Οι γονείς σου τι είπαν τότε και τι λένε τώρα για την απόφαση σου αυτή; Το ίδιο πράγμα λένε. Εχω την ευλογία να έχω δύο πολύ υποστηρικτικούς γονείς, σε ό,τι αποφάσιζα. Δεν έχω αδέλφια, είμαι μοναχοπαίδι. Πιο αυστηρός είναι ο πατέρας μου, η «αυστηρή» του κριτική είναι η πίεση του προς εμένα, ως προς το να συνεχίσω να ανεβαίνω «σκαλιά», να μην εφησυχάζω. Δεν έχουν σχέση με το χώρο οι δικοί μου, ο πατέρας μου τώρα πήρε σύνταξη, δούλευε στην ΟΤΟΕ, τραπεζοϋπάλληλος, και η μητέρα μου είναι φιλόλογος»
Παίζεις και στο θέατρο αυτόν τον καιρό.
«Είμαι στο θέατρο «Volt», κάθε Σάββατο και Κυριακή, στην παράσταση «Η Σαμάνθα και ο Μαξ στο βυθό της ασφάλτου», είναι του Άκη Δήμου και τη σκηνοθετεί ο Θοδωρής Αντωνιάδης. Είναι ένα έργο που με πίεσε να φτάσω στα άκρα μου, είναι πάρα πολύ δύσκολο κείμενο»
Η Έφη Ρασσιά (Βάλια) μεγάλωσε κι έχει εξελιχθεί σε μια γοητευτική κοπέλα. Τα χρόνια που πέρασαν είχατε επαφή, μιλούσατε, βλεπόσασταν;
«Δεν κάναμε παρέα, όχι, είχαμε βρεθεί μια φορά τυχαία. Είναι γοητευτική, δεν το συζητάω, και πολύ καλό παιδί, όμως δεν αλλάζουν τα δεδομένα. Η Έφη είναι ένας άνθρωπος που τον ξέρω το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου, ασχέτως αν είχαμε χαθεί ή όχι, πάντα υπήρχε μεταξύ μας, όχι κάτι ερωτικό, αλλά ήμασταν πολύ ευγενικοί και τώρα είναι σαν να μην πέρασε μια μέρα. Φίλοι ήμασταν τότε, φίλοι είμαστε και τώρα, η σχέση μας έχει «χτιστεί» προς αυτή την πλευρά, πολλά χρόνια τώρα»
Οπότε, δεν υπάρχει περιθώριο ερωτικής έλξης;
«Αυτή τη στιγμή όχι».
Περισσότερες από τρεις φορές έχεις «απασχολήσει» το διαδίκτυο με το... θάνατο σου, λόγω ναρκωτικών ουσιών.
«Δύο πράγματα είναι άπειρα στον κόσμο αυτό, το σύμπαν και η ανθρώπινη βλακεία, και για το πρώτο δεν είμαι σίγουρος... Ο Αϊνστάιν το έχει πει πριν από εμάς. Έχω αποδεχθεί ότι δεν μπορώ να εκλογικεύσω το παράλογο, οπότε δεν ασχολούμαι με το παράλογο. Αν ένας άνθρωπος μιλήσει με λογική σε κάποιον άλλον που δεν θα μιλήσει με λογική, τότε ο λογικός είναι εξαρχής «χαμένος από χέρι», πάντα», είπε στο Λοιπόν.