Ηρώ Σαΐα: Η εξομολόγηση που ανατριχιάζει: «Υπήρχε κίνδυνος να γεννηθούν νεκρά τα παιδιά μου»

Σεμνή, ταπεινή, αλλά πάνω απ' όλα σπουδαία ερμηνεύτρια. Η Ηρώ Σαΐα δίνει σπάνια συνεντεύξεις και όταν το κάνει υπάρχει λόγος.

Η γοητευτική σύ­ζυγος του Σταύρου Ξαρχάκου μίλησε στη Σάσα Σταμάτη και στη secret για τις συνεργασίες με τον σύζυγο της, ενώ συγκινεί και δίνει δύναμη στις γυναίκες με την εξομολόγηση της για τις δύσκολες στιγμές της εγκυμοσύνης της, όταν της ανακοίνωσαν ότι παρουσίασε χολόσταση, μια ασθένεια κατά την οποία υπάρχει κίνδυνος να γεννηθούν νεκρά τα δίδυμα παιδιά της εγκυμονούσας.

Θα συνεργαζόσουν επαγγελματικά με τον σύζυγο σου;

Εχω συνεργαστεί αρκετές φορές με τον σύζυγο μου εδώ και χρόνια, απλώς η συνεργασία αυτή δεν εί­ναι μόνιμη. Συνυπάρχουμε επί σκηνής όταν πραγ­ματικά υπάρχει καλλιτεχνικός λόγος, όταν είμαι η καταλληλότερη για κάποιες συναυλίες. Στα αρκετά πλέον χρόνια της σχέσης μας έχει συνεργαστεί και με άλλες τραγουδίστριες και εγώ με άλλους συνθέ­τες. Και αυτό θα συνεχίσει να συμβαίνει.

Ποια ήταν η πιο δύσκολη στιγμή της ζωής σου;

Δύσκολη στιγμή δεν μπορώ να θυμηθώ. Πιστεύω πως οι πραγματικά δύσκολες στιγμές είναι όταν ερχόμαστε αντιμέτωποι με κάποια απώλεια κι εγώ μέχρι ώρας δεν έχω βιώσει κάποια σημαντική απώλεια στη ζωή μου. Οι κοντινοί μου άνθρωποι είναι καλά.

Μπορώ σίγουρα όμως να σας μιλήσω για μια δύσκολη περίοδο της ζωής μου, που ήταν ο τελευταίος μήνας της εγκυμοσύνης μου. Παρουσίασα χολόσταση, μια ασθένεια κατά την οποία υπήρχε κίνδυνος να γεννηθούν νεκρά τα παιδιά. Είχε πειραχτεί και το ισχίο μου, οπότε με μια τε­ράστια κοιλιά έπρεπε να μετακινούμαι με πατερί­τσες κάθε μέρα μέχρι το νοσοκομείο για να κάνω εξετάσεις και για να παρακολουθούμε την κατάσταση, των παιδιών. Γέννησα πρόωρα, τα παιδιά έμειναν στην εντατική γύρω στις 25 μέρες, εγώ έπρεπε να πηγαίνω πρωί και απόγευμα -με τις πα­τερίτσες μου- για να τα βλέπω και να δίνω γάλα. Και φυσικά να ξυπνάω κάθε τρεις ώρες στο σπίτι για να βγάζω γάλα...

Ολα αυτά φυσικά δεν ήταν τίποτα μπροστά στην αγωνία μας για το αν θα τα καταφέρουν τα παιδάκια μας να βγουν καλά από την εντατική. Η εικόνα του διασωληνωμένου νεαγνού δεν θα φύγει ποτέ από το μυαλό μου, δεν θα ξεχάσω την αγωνία των γονιών που, αντί να έχουν τα παιδιά στην αγκαλιά τους, τα βλέπουν σε έναν γυάλινο θάλαμο με σωληνάκια. Δεν θα ξεχάσω όμως και τον καθημερινό αγώνα που δίνουν οι γιατροί και όλο το προσωπικό των νοσοκομεί­ων για να ξεπεράσουν τα παιδάκια τα προβλήμα­τα τους. Ολα αυτά, ευτυχώς, γίνονται μια μακρινή ανάμνηση όταν τα παιδιά έρθουν στην αγκαλιά της μάνας. Το χαμόγελο τους σβήνει κάθε ταλαιπωρία και στενοχώρια.

Πώς είναι η καθημερινότητα με τα δίδυμα;

Υπέροχη, γεμάτη εκπλήξεις, χαρές και παιχνίδια και φυσικά κουραστική.

Θα δούλευες ποτέ σε μπουζούκια;

Δεν μπορώ να πω «ναι» ή «όχι», γιατί όλα εξαρ­τώνται από τις συνθήκες και από το πλαίσιο της κάθε συνεργασίας.

Tη γιορτή του Αγίου Βαλεντί­νου. Τη γιόρτασες;

Γιορτάζω την κάθε μέρα... Που έχω τους ανθρώ­πους που αγαπώ δίπλα μου.

Εχεις κάποιο απραγματοποίητο όνειρο;

Να ζήσω και να δω τα παιδιά μου να μεγαλώνουν ωραία και να γίνουν χαρούμενοι και αξιόλογοι άνθρωποι. Αυτό είναι το μεγαλύτερο όνειρο μου, που επισκιάζει όλα τα άλλα όνειρα.

Θα πήγαινες κριτική επιτροπή σε κάποιο ριάλιτι μουσικής;

Ποτέ δεν ξέρει κανείς..