O Αιμ. Σταματάκης στο gossip-tv: Η γνώμη του για την ελληνική tv & η σχέση του με τη Μαίρη Συνατσάκη

Με τον Γιάννη Κακλέα στην σκηνοθεσία και τον Δημήτρη Παπαδημητρίου στη σύνθεση της μουσικής, ένα από τα πιο δημοφιλή και σπουδαιότερα λογοτεχνικά έργα, αυτό του Herman Melville, θα παρουσιαστεί με τη μορφή μιούζικαλ.

Ο Αιμιλιανός Σταματάκης είναι μέρος αυτής της προσπάθειας και μιλήσαμε γι' αυτήν την παραγωγή. Με cool διάθεση και έναν ενδιαφέροντα θα έλεγα εσωτερικό κόσμο, ο Αιμιλιανός μίλησε για την θέληση του να κάνει δουλειές στο εξωτερικό και σχολίασε τα όσα συμβαίνουν στην ελληνική πραγματικότητα.

Ακόμη, η συζητησή μας πέρασε και στη σχέση του με τη Μαίρη Συνατσάκη, με τον ίδιο να αναλύει το δικό του σκεπτικό όσον αφορά στην έκθεσή της και ποιοι είναι οι λόγοι που δεν θέλει να μιλάει δημόσια για τον δεσμό του.

• Σε τι πιστεύει ότι υστερούν οι ελληνικές σειρές και ποια η γνώμη του για τις «Άγριες Μέλισσες» και το «Κόκκινο Ποτάμι»;
• Γιατί δεν τον έχουμε δει μέχρι τώρα στη μικρή οθόνη;
• Θα εγκατέλειπε την Ελλάδα για το εξωτερικό o ηθοποιός;

-Πρόκειται να δούμε για πρώτη φορά το «Moby Dick» στο θέατρο, κάτι που συμβαίνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Μίλησέ μου γι’ αυτό.

Πρόκειται για ένα έργο, το οποίο ανεβαίνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα, και ακόμη κι οι ξένες παραγωγές που έχουν γίνει γι’ αυτό το έργο είναι πολύ λίγες. Είναι ίσως ένα από τα πιο πολυδιαβασμένα βιβλία όλων των εποχών. Κι εγώ μικρός είχα αυτό το έργο στο μυαλό μου και στις εικόνες μου, λόγω των αδερφών μου.

-Πώς αισθάνεσαι που θα συμμετάσχεις σε αυτήν την παράσταση στη σκηνή του θεάτρου Παλλάς;

Αισθάνομαι πολύ όμορφα, γιατί έχει πολύ ενδιαφέρον. Είμαι αυτός που θα αφηγηθεί την ιστορία, οπότε είναι σαν να έρχεται το πλήρωμα του χρόνου για να δω τι ρόλο έπαιξαν στη ζωή μου αυτές οι εικόνες που είχα ως παιδί.

-Το είχες διαβάσει όσο ήσουν παιδί;

Όχι! Όταν ήμουν μικρός δεν το είχα διαβάσει. Έφτασα έφηβος για να το διαβάσω πρώτη φορά και τώρα πλέον στα 30 μου το ξαναδιάβασα, λόγω της συμμετοχής μου σε αυτήν την παράσταση.

-Είσαι ένας θεατρικός ηθοποιός, αν μπορούμε να βάλουμε μια ταμπέλα.

Δεν μου αρέσουν οι ταμπέλες, αλλά ασχολούμαι μέχρι τώρα καθαρά με το θέατρο. Είναι κάτι που δεν τελειώνει ποτέ και ενδεχομένως θα μπορούσα να το κάνω αυτό, χωρίς να ασχοληθώ ποτέ την τηλεόραση. Με ενδιαφέρει, όμως, κι η τηλεόραση, γιατί είναι ένας διαφορετικός τρόπος δουλειάς και έκφρασης. Όλα με μαγνητίζουν.

-Έχεις δεχτεί τηλεοπτικές προτάσεις τις οποίες ενδεχομένως απέρριψες;

Δεν έχω απορρίψει ποτέ τίποτα και νομίζω δεν είναι ωραία να λέμε «έχω απορρίψει». Τα πράγματα συμβαίνουν ή δε συμβαίνουν. Δεν έχουν συμβεί αρκετές φορές με κάποιες προτάσεις, είτε λόγω προγράμματος είτε γιατί έχω κλείσει κάτι άλλο, είτε γιατί δεν έκανα τελικά για κάτι που επιθυμούσε η εκάστοτε παραγωγή.

-Υπάρχουν τηλεοπτικές σειρές που προβάλλονται αυτήν την στιγμή στην τηλεόραση και τις έχεις ζηλέψει;

Θα πρέπει να είμαι πολύ ειλικρινής, αλλά είναι μια πραγματικότητα. Δεν βλέπω ελληνική τηλεόραση, γιατί είμαι ένας από τους ανθρώπους που ανήκει σε μια γενιά που έχει κατακλειστεί το Netflix κι ο διαδικτυακός τρόπος ψυχαγωγίας. Έχω να δω άπειρες σειρές από τις πλατφόρμες του εξωτερικού, όπου η καθεμία είναι πιο μαγική από την άλλη. Ο μόνος λόγος να δω ελληνική τηλεόραση θα ήταν για να παρακολουθήσω φίλους μου. Άλλωστε, το γνωρίζουμε όλοι ότι είμαστε κάπως πίσω όσον αφορά στις παραγωγές και στα τηλεοπτικά πράγματα που κάνουμε.

-Ακόμη και τα hits «Άγριες Μέλισσες» και «Κόκκινο Ποτάμι» θεωρείς ότι υστερούν σε επίπεδο παραγωγής;

Σαφώς και υστερούν. Αν έχεις δει σειρές του εξωτερικού θα καταλαβαίνεις γιατί πράγμα μιλάω. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι δεν χαίρομαι με αυτές τις επιλογές που έχουν γίνει φέτος. Ακόμη κι αν δεν έχω χρόνο να τις παρακολουθήσω φαίνονται υπέροχες και πολύ μαγικές συγκριτικά με όσα έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε παλαιότερα. Ελπίζω να υπάρξει εξέλιξη, γιατί νομίζω πως έχουμε πολύ δρόμο για να φτάσουμε αυτά που συμβαίνουν έξω.

-Πώς σου φαίνεται το γεγονός ότι Έλληνες ηθοποιοί συμμετέχουν σε διεθνείς παραγωγές πια. Μερικοί εξ’ αυτών είναι ο Γιάννης Σπαλιάρας κι ο Νίκος Πουρσανίδης.

Χαρά μου προκαλεί αυτό, αν και δεν το γνώριζα.

-Θα σε ενδιέφερε να κάνεις κάτι τέτοιο;

Φυσικά και θα με ενδιέφερε και το έχω στα άμεσα σχέδιά μου για το μέλλον. Από εκεί ξεκίνησε η ώθησή μου το να κάνω υποκριτική. Ο ξένος κινηματογράφος με αφορά πολύ. Είναι καιρός να συμβεί αυτό και σε Έλληνες ηθοποιούς, γιατί πλέον τα πράγματα έχουν έρθει έτσι, λόγω της παγκοσμιοποίησης, που υπάρχει ανάγκη για ηθοποιούς που δεν είναι μόνο Βρετανοί και Αμερικάνοι.

-Θα εγκατέλειπες την Ελλάδα;

Έχω δουλέψει στο εξωτερικό. Ήταν επιλογή μου να έρθω πίσω. Αφενός γιατί υπήρχαν σπουδαίες προτάσεις από το Εθνικό μας Θέατρο για την Επίδαυρο κι αργότερα άλλες παραγωγές. Ο τρόπος που λειτουργούν τα πράγματα με συγκινεί περισσότερο από τον τρόπο που συμβαίνουν στο εξωτερικό. Απομυθοποίησα το «έξω», όταν το έζησα. Κινηματογραφικά, όμως, με αφορά πολύ και θα το επιδιώξω στο μέλλον.

-Στη δουλειά εστιάζεις μόνο. Η σύντροφός σου Μαίρη Συνατσάκη τι σου λέει;

Όλοι οι άνθρωποι εστιάζουμε παράλληλα σε όλα τα πράγματα της ζωής μας. Νομίζω είμαστε και καλύτερα με τους άλλους, όταν αισθανόμαστε δημιουργικοί, κι έτσι θα μπορούμε να συνυπάρχουμε και στις άλλες σχέσεις μας, είτε είναι ερωτικές είτε οικογενειακές ή φιλικές.

-Είσαι από τους άντρες που επικοινωνούν στη σύντροφό τους τις ανησυχίες και τους προβληματισμούς τους;

Επικοινωνώ τους προβληματισμούς μου με όλους τους ανθρώπους γύρω μου, οποιοσδήποτε και αν είναι αυτός. Δεν έχει να κάνει μόνο με τα ερωτικά. Πάνω απ’ όλα θέλω να αισθάνομαι ελεύθερος να ζω με τον τρόπο που ζω, εφόσον δεν ενοχλώ και δεν μπαίνω στα όρια του άλλου.

-Θα ξανασυνεργαζόσουν με τη Μαίρη; Είχατε κάνει μαζί το «Hair».

Το με ποιον συνεργάζεσαι πλέον έχει να κάνει λιγότερο με εσένα και περισσότερο με τους παραγωγούς ή τους ανθρώπους που έχουν το όραμα. Αν ένας άνθρωπος είχε το όραμα και επέλεγε για συγκεκριμένους λόγους να συμβεί αυτό, φυσικά θα το έκανα. Γιατί όχι;

-Βλέπω είσαι cool. Γιατί αυτό ενδεχομένως να επέφερε σχολιασμό και θα λάμβανε ένα επιπλέον publicity.

Oι άνθρωποι πάντα θα λένε! Το ζήτημα είναι τι λένε οι άνθρωποι που σε αφορούν και αφετέρου τι λέει η ψυχή σου. Μια ζωή θα σχολιάζονται πράγματα. Βέβαια, υπάρχει ένα «κρίμα» μέσα σου και λες «γιατί ένας άνθρωπος να εστιάζει σε κάτι τέτοιο;». Δεν το χαίρομαι και δεν μ’ αρέσει καθόλου, αλλά κατανοώ ότι υπάρχει κι αυτή η ανάγκη. Όχι τόσο από τον κόσμο όσο από τους δημοσιογράφους ή τους αρχισυντάκτες που μπορεί να πιστεύουν ότι κάτι «πουλάει». Είναι καιρός να επαναστατήσουμε όλοι στα πράγματα που πιστεύουμε.

-Το να βλέπεις ένα ερωτευμένο ζευγάρι να ζει όμορφα και να το επικοινωνεί στον κόσμο δε νομίζω ότι είναι κακό να προβάλλεται. Προβάλλεται ένα υγιές συναίσθημα.

Είναι υγιές ενδεχομένως για εσένα να το προβάλλεις. Για εμένα δεν είναι επιθυμία μου, γιατί είναι κάτι προσωπικό. Όταν είναι κάτι προσωπικό, η μαγεία του για εμένα είναι το ότι είναι σαν μια συνομωσία που υπάρχει μεταξύ δύο ανθρώπων. Όταν αυτήν την εκθέτεις παύεις να υπάρχει συνομωσία και μαγεία. Άρα, είναι σαν να ξεπουλάς κάτι.

-Το ωραίο post που έκανε η Μαίρη με εκείνη να σε φιλά στο μέτωπο τι κακό μπορεί να έχει;

Δεν υπάρχει κάτι κακό σε αυτό. Μπορεί να είναι κακός ο τρόπος με τον οποίο θα επιζητήσεις να τραβήξεις από τα μαλλιά κάτι περισσότερο από αυτό. Ένας άνθρωπος ήθελε στο account του να υπάρχει κάτι ως μια ανάμνηση. Είναι διαφορετική η επιθυμία «θέλω να το εκθέσω για την κάμερα» και διαφορετική η επιθυμία «το κάνω γιατί έτσι αισθάνομαι». Παράλληλα, επειδή το βλέπω ως κάτι προσωπικό, δεν με αφορά να μιλάω γι’ αυτό το θέμα, γιατί το βλέπω σαν το δικό μου μυστικό. Ακόμη, δεν θεωρώ ότι θα έπρεπε ο κόσμος να μας γνωρίζει σαν προσωπικότητες. Δεν κάνει καλό στη δουλειά μας. Αν φτάσω στο επίπεδο του Brad Pitt το ξανασυζητάμε (Γέλια). Δεν με αφορά να επικοινωνήσω τα ερωτικά μου. Είναι κάτι προσωπικό και αφορά εμένα και τον άνθρωπό μου. Και στην πραγματικότητα ούτε τον κόσμο ενδιαφέρει να σου πω την αλήθεια. Με αφορά να επικοινωνώ με τον κόσμο μόνο πνευματικά όσα με απασχολούν.

-Έχεις κι εσύ τις πνευματικές σου ανησυχίες αντιλαμβάνομαι.

Δε ξέρω αν θα μπορούσα να κάνω τη δουλειά που κάνω αν δεν είχα. Είναι μια δουλειά που έχει να κάνει πολύ με τη σκέψη και τα συναισθήματα.

Πες μου, λοιπόν, για το τέλος τρεις καλούς λόγους για να έρθουμε να δούμε το «Moby Dick»;

Τα τεχνικά μέσα που υπάρχουν δεν έχουν συμβεί ποτέ στην Ελλάδα. Είναι πολύ εντυπωσιακό. Τεχνολογικά παθαίνεις πλάκα. Έπειτα, οι ερμηνευτές που έχουν συγκεντρωθεί εδώ είναι σπάνιο να τους δεις όλους μαζί σε μια παραγωγή τέτοιου επιπέδου. Και τρία: λένε πολύ συχνά ότι αν πρέπει να κάνεις κάτι πριν πεθάνεις είναι να έχεις διαβάσει το «Moby Dick». Και τώρα έχεις την ευκαιρία να το δεις!