Τελικά ποια είναι η κανονική δουλειά του Ηλία Φουντούλη - συμπαρουσιαστή του Σκαρμούτσου; (Photos)
Τον απολαμβάνουμε να «ντύνει» με το χιούμορ του την εκπομπή μαγειρικής «Food N’ Friends» του ΑΝT1.
Ο λόγος για τον Ηλία Φουντούλη, ο οποίος μίλησε στο «My tv» για τη συνεργασία του με τον Δημήτρη Σκαρμούτσο, τις παραστάσεις stand up αλλά και τις άλλες αγάπες της ζωής του.
Ποια είναι η πραγματική του δουλειά που κανείς δεν γνώριζε;
Μέσα από αυτή τη συνέντευξη μάθαμε τα πάντα γι΄αυτόν.
Πώς προέκυψε το τηλεοπτικό σας «πάντρεμα» με τον Δημήτρη Σκαρμούτσο;
Προέκυψε μετά τη γνωριμία μας στην εκπομπή «Blind Taste», στην οποία ήμουν αρχισυντάκτης. Τα πήγαμε καλά από την αρχή και κυρίως πίσω από τις κάμερες.
Σταδιακά, επειδή του μιλούσα πολύ στο αυτί και συνεννοούμασταν σε πολύ καλό επίπεδο, ο Δημήτρης είχε την ιδέα να συνεργαστούμε και στην επόμενη εκπομπή που είχε σκεφτεί.
Θεωρείς πως υπήρχε ρίσκο στην ένωση ενός κωμικού και ενός σεφ ή ήταν τελικά η χρυσή τομή της επιτυχίας;
Σίγουρα υπήρχε ένα ρίσκο σε διάφορα επίπεδα αλλά ήταν μια χημεία δουλεμένη και δοκιμασμένη, που απλά έπρεπε να τη δείξουμε -όσο καλύτερα γινόταν- προς τα έξω. Γιατί πίσω από τις κάμερες είμαστε πολύ χειρότεροι. (Γελάει.)
Πώς κυλάει η συνεργασία σας;
Η συνεργασία κυλάει πολύ ευχάριστα. Είναι μία από τις πιο χαρούμενες δουλειές που έχω κάνει. Φεύγω από το σπίτι και πηγαίνω με χαρά στο γύρισμα, γιατί είμαι ανάμεσα σε πολύ καλούς συνεργάτες και φίλους που κάνουμε παρέα και πίσω από τις κάμερες.
Έχουμε βρει τις ισορροπίες μας, ώστε η εκπομπή να έχει ένα ενδιαφέρον για τους τηλεθεατές, για τον καλεσμένο αλλά και για εμάς τους ίδιους.
Υπάρχει κάτι που σε αγχώνει;
Με αγχώνει λίγο αυτό το αστείο που διαιωνίζεται, δηλαδή το τι δουλειά κάνω εγώ στην πραγματικότητα εκεί πέρα. (Γελάει.) Στο πλαίσιο της αμφισβήτησης που έχουμε ο ένας για τον άλλον -σε κωμικό επίπεδο πάντα- εγώ δεν είμαι ούτε καλός κωμικός, ούτε καλός μάγειρας, ούτε αρχισυντάκτης: Οπότε κανείς δεν ξέρει τι ρόλο έχω πραγματικά εκεί. Και φοβάμαι ότι αυτό θα μείνει και κανείς δεν θα ξέρει τι κάνω καλά στην πραγματικότητα.
Τι είναι αυτό που αγαπάς στο «Food N’ Friends»;
Αγαπάω τις στιγμές αμηχανίας του καλεσμένου όταν εγώ και ο Δημήτρης αρχίζουμε να «τσακωνόμαστε», ενώ εκείνος προσπαθεί να μας συμφιλιώσει. Αγαπάω επίσης το γεγονός ότι παίρνω γνώσεις από τον Δημήτρη, αγαπώ τη δημιουργικότητα των συνταγών αλλά και τα κακά αστεία που μου έρχονται στο μυαλό, που δεν τα φιλτράρω και τα λέω στον καλεσμένο, που είναι απροετοίμαστος. Έχει αυτές τις μικρές πινελιές που κάνουν τη ζωή καλύτερη.
Το γεγονός ότι έχετε και καλεσμένους θεωρείς ότι δίνει μια άλλη δυναμική;
Σίγουρα! Γιατί ο κάθε καλεσμένος δοκιμάζεται και στην κουζίνα εν δράσει. Έχει ενδιαφέρον να βλέπεις ανθρώπους που καυχιούνται ότι φτιάχνουν μόνο τοστ να ζορίζονται και να προσπαθούν να τα κάνουν όλα σωστά.
Από την άλλη, η χημεία της εκπομπής και ο τρόπος με τον οποίο συζητάμε και μπορούμε να κάνουμε τον οποιονδήποτε μέλος αυτής της εκπομπής είναι κάτι που θα μπορούσε να την κάνει ανοιχτή και σε άλλα πρόσωπα που δεν είναι στη σόουμπιζ. Είμαστε μια ωραία δυάδα με την οποία μπορείς να μαγειρέψεις και να κάνεις παρέα. Το ότι έρχονται σελέμπριτι το κάνει ακόμα πιο ενδιαφέρον για όλους.
Παρακολουθείς τα νούμερα τηλεθέασης;
Τα παρακολουθώ. Αλλά είμαι καινούργιος στον χώρο και δεν έχω καταλάβει πώς δουλεύει αυτό. Υπήρχαν επεισόδια που ενώ πήγαν καλά και από τους τρεις ανθρώπους που συμμετείχαν δεν έκαναν τόσο υψηλά νούμερα, και άλλα πιο υποτονικά, που έκαναν καλύτερα νούμερα. Αλλά είναι κάτι που δεν με αγχώνει, θα το βρούμε στην πορεία.
Εκτός από το «Food N’ Friends» σε βλέπουμε στο Youtube αλλά και σε παραστάσεις ανά την Ελλάδα. Πώς συνδυάζονται όλα αυτά;
Νομίζω ότι θέλει ωριμότητα. Υπάρχουν παιδιά που κάνουν Youtube με μεγάλη επιτυχία αλλά είναι ένα μέσο που σε μαθαίνει να είσαι τελείως ελεύθερος. Αντίθετα, στην τηλεόραση υπάρχουν άλλοι κανόνες. Έτσι, μπορεί κάποιος πολύ επιτυχημένος, σε μικρή ηλικία, Youtube να μην μπορεί να τα ζυγίζει εύκολα. Εμένα, επειδή δουλεύω χρόνια στην τηλεόραση, αυτό με βοήθησε να το φέρω σε ισορροπία. Συνδυάζονται με καλή θέληση, λίγη προσοχή και φίλτρο.
Είναι πιο δύσκολη η έκθεση στην τηλεόραση ή στο κοινό μιας ζωντανής παράστασης;
Είναι και τα δύο αρκετά δύσκολα, το καθένα με τον τρόπο του. Η έκθεση στο ζωντανό κοινό έχει το κακό ότι είσαι άμεσος αποδέκτης της όποιας δυσαρέσκειας προκύψει. Αν δεν αρέσει ένα επεισόδιο της εκπομπής, εγώ θα το δω στα νούμερα, εκείνη την ώρα θα κάνω το γύρισμα και θα είναι όλα καλά. Σε μία παράσταση, όμως, που δεν τους αρέσουν τα αστεία μου, είναι πολύ πιο δύσκολο. Αλλά αντίστοιχη είναι και η ευχαρίστηση που βιώνεις από το γέλιο, το χειροκρότημα και το «μπράβο» που σου λένε μετά την παράσταση.
