Σοφία Μαντή: Συγκινεί η νοσηλεύτρια -τραγουδίστρια στο gossip-tv: Παλεύεις σαν τον Δον - Κιχώτη

Έχει καταφέρει να συνδυάσει τη νοσηλευτική με το τραγούδι και αυτές τις δύσκολες στιγμές είναι στην πρώτη γραμμή της μάχης όπως όλοι οι γιατροί και νοσηλευτές της χώρας.
Στο νοσοκομείο Γ. Γεννηματάς όπου δουλεύει έχει χρειαστεί να παρηγορήσει ασθενείς τραγουδώντας τους, ενώ μιλώντας στο gossip-tv κάνει μια εκτίμηση για το πότε θα «ξυπνήσουμε» απο τον τον εφιάλτη το κορονοϊού

Σοφία εκτός από τραγουδίστρια είσαι και νοσηλεύτρια στο νοσοκομείο Γεννηματάς.
Ναι εκτός από τραγουδίστρια είμαι και νοσηλεύτρια στο νοσοκομείο Γ. Γεννηματάς.
Αυτή η περίοδος που όλοι ζούμε υπό την απειλή του κορονοϊού, είναι από τις πιο δύσκολες που βιώνει η πατρίδα μας.
Είναι δύσκολα για όλους και τον καθένα ξεχωριστά. Σαν λαός είμαστε ελεύθεροι. Νιώθουμε ελεύθεροι. Είναι σχεδόν αδύνατο να "μαντρώσεις" τον Έλληνα μέσα.
Σαν να έχεις πάει ένα πιτσιρίκι στο λούνα πάρκ και δεν του παίρνεις μαλλί της γριάς.
Επιβάλλεται όμως όλοι μαζί με ομοψυχία και όχι πανικό με ατομική ευθύνη και όχι εφησυχασμό να περάσουμε και αυτή τη τρικυμία. Είμαι αισιόδοξη πως θα τα καταφέρουμε και αυτή τη φορά!

Πώς είναι αυτή η περίοδος που όλοι ζούμε υπό την απειλή του κορονοϊού για εσένα;
Η κατάσταση μέρα με τη μέρα γίνεται όλο και πιο περίπλοκη. Παλεύεις σαν τον Δον - Κιχώτη με τις Ερινύες...όμως πρέπει και επιβάλλεται να είσαι εκεί για όσους σε χρειάζονται.. Ναι ήρθα σε επαφή με ασθενή που νοσούσε από τον ιό. Στη δουλειά μας επιβάλλεται η ψυχραιμία. Έτσι το αντιμετώπισα. Για την ώρα είμαι καλά και θα συνεχίσω με τόλμη και θάρρος να δίνω τις υπηρεσίες μου ..

Τα ωράριά σας αυτή την περίοδο πως είναι;
Τα ωράρια μας είναι άτσαλα. Η δουλειά μας είναι έτσι. Δεν ξέρουμε από αργίες και γιορτές , Σαββατοκύριακα και καλοκαίρια. Ναι λόγω κατάστασης τα ωράρια αλλάζουν συνεχώς αναλόγως των απαιτήσεων.
Η προϊσταμένη προσπαθεί για ένα ωράριο πιο ευέλικτο, ούτως ώστε να παίρνουμε τις απαραίτητες ανάσες.
Έχει δρόμο όλο αυτό και εμείς οι στρατιώτες του συστήματος Υγείας, πρέπει να ξεκουραζόμαστε για ν’ αντέξουμε το παρακάτω…

Πως αισθάνθηκες όταν βγήκαν οι Έλληνες στα μπαλκόνια και σας χειροκροτούσαν;
Ήταν μια στιγμή μοναδική… συγκλονιστική θα έλεγα. Νιώσαμε "ήρωες " έστω και για μια λίγο όπως ένιωσαν και οι πυροσβέστες εκείνο το τρομακτικό καλοκαίρι στο Μάτι. Σημασία έχει να μην ξεχαστεί όλο αυτό… Ναι συγκινήθηκα !! Για 5 ολόκληρα λεπτά η γειτονιά μου γέμισε χειροκροτήματα και μπράβο. Δεν το πίστευα..

Είναι μια ικανοποίηση και αυτό. Δεν μας πληρώνουν που δεν μας πληρώνουν -η δουλειά αυτή δεν πληρώνεται. Τα ψίχουλα που παίρνουμε για όλα αυτά που τραβάμε και χωρίς να είμαστε στα βαρέα και ανθυγιεινά δεν μας δίνουν γαλήνη και ηρεμία, μονάχα τη σιγουριά του Δημοσίου.

Σου έχει τύχει να παρηγορήσεις κάποιον ασθενή τραγουδώντας του;
Στο χειρουργείο που δουλεύω όποτε είμαι εγώ βάρδια, δεν ξεκινάει τίποτα χωρίς μουσική..

Κάποια στιγμή είχε έρθει ένας ασθενής, ο οποίος ήταν πολύ φοβισμένος. Σχεδόν έτρεμε… Όσο πλησίαζε η ώρα για την επέμβασή του τόσο και πιο άσπρος γινόταν!

Πήγα κοντά του. Του ψιθύρισα κάτι. Το ρεφρέν από ένα τραγούδι του δίσκου μου που λέει : "θα περάσει κι αυτό".

Δεν το ήξερε όμως μου έσφιξε το χέρι, μου χαμογέλασε και μου είπε ένα τεράστιο ευχαριστώ. Είναι και κάτι τέτοιες στιγμές που αισθάνομαι περήφανη γι’ αυτό που κάνω. Η μουσική πάντα είναι λύτρωση. Είναι γιατρικό. Πόσο δίκιο είχε ο Νίτσε όταν έλεγε ό,τι η ζωή μας χωρίς τη μουσική θα ήταν ένα λάθος…

Πότε ξεκίνησε η διαδρομή σου στο τραγούδι και τι, αποτέλεσε το κίνητρο γι` αυτή την αρχή;
Η μουσική είναι κάτι που το νιώθεις που το αισθάνεσαι από μικρός. Άκουγα ραδιόφωνο από πιτσιρίκι μιας και δεν έλειπε η μουσική από το πατρικό μου σπίτι.

Όταν οι νότες με πλημμύριζαν αισθανόμουν χαρά. Αισθανόμουν τα κύτταρα μου να χορεύουν. Στα 7 μου η πρώτη επαφή με το μικρό μου κιθαρόνι φτιαγμένο στα μέτρα μου. Όταν πρωτοέπαιξα ένιωσα ότι ένας μαγικός κόσμος ανοιγόταν μπροστά μου χωρίς σύνορα, χωρίς τέλος γιατί η μουσική είναι η πιο μαγική μορφή τέχνης. Ο μπαμπάς μου ήταν ουσιαστικά ο άνθρωπος που με μύησε στον υπέροχο κόσμο της μουσικής μιάς και ήθελε σαν τρελός να μάθει κιθάρα. Δυστυχώς δεν τα κατάφερε. Δεν πρόλαβε… Ακόμα και σήμερα κάθε φορά που παίρνω τη "κανονική " μου πια κιθάρα και τραγουδάω, αισθάνομαι την ίδια χαρά ,την ίδια λαχτάρα, το ίδιο πάθος μ’ εκείνη τη πρώτη φορά.

Και η απόφαση για τη νοσηλευτική;
Πάντα μου άρεσε να βοηθάω. Ακόμα και σήμερα. Θέλω να αισθάνομαι ό,τι κάτι καλό έκανα μικρό ή μεγάλο. Είναι αυτό που λένε : Kάνε το καλό και ρίξ’το στο γιαλό. Έτσι νιώθω και έτσι πράττω χωρίς να περιμένω ευχαριστώ. Ό,τι κάνω το κάνω με τη ψυχή μου χωρίς αντάλλαγμα. Αισθάνομαι ωραία μ’αυτό. Κάπως έτσι ήρθε και η Νοσηλευτική στη ζωή μου. Ήταν επιλογή και όχι εξαναγκασμός. Δεν μετανιώνω για την επιλογή μου αυτή. Οι συνθήκες είναι που κάνουν τα πράγματα δύσκολα. Ο χώρος της Υγείας είναι τόσο ευαίσθητος.. Χρειάζεται πολύ τη στήριξη της κοινωνίας. Επιβάλλεται να είναι στο προσκήνιο και όχι στο παρασκήνιο. Συνεχίζω όμως να τιμάω τη μπλούζα που φορώ..

Έχεις κυκλοφορήσει ήδη την πρώτη σου δουλειά που τιτλοφορείται «Απόφαση».
Όλα στη ζωή μας μια απόφαση είναι , αρκεί να είναι η σωστή που θα μας πάει ένα βήμα ουσιαστικό παρακάτω.
Κάποια πράγματα που τα θεωρούσαμε δεδομένα, στη παρούσα φάση έγιναν ζητούμενα. Η απόφαση που έχω πάρει είναι και το μότο μoυ!
Να ζούμε τη κάθε στιγμή με τρέλα , με ρίσκο, με ατελείωτη μουσική, σαν να είναι η τελευταία μας...
Να λέμε σ’ αγαπάω και να μην ντρεπόμαστε. Να νιώθουμε ευλογία και ευγνωμοσύνη για κάθε ξημέρωμα μιας καινούριας ημέρας.
Να νιώθουμε τυχεροί για τους αληθινούς ανθρώπους που έχουμε κοντά μας οι οποίοι μας πιστεύουν, μας ακούν και είναι εκεί στα ζόρια και στα καλά μας.
Τους έχω και τους ευχαριστώ βαθιά!

Τι έχεις πάρει απόφαση μετά όλο από αυτό που ζούμε;
Το ένα κομμάτι «συναρμολογεί» το σώμα και το άλλο τη ψυχή. Είναι μια σχέση αλληλένδετη, μια σχέση ισορροπίας. Θα συνεχίσω να είμαι στη πρώτη γραμμή για όσο μου επιτρέπεται..

Πότε υπολογίζεις ότι εσύ και οι συνάδελφοί σου τραγουδιστές θα μπορέσετε να αρχίσετε ξανά τα live;
Δύσκολη ερώτηση διότι μ’ αυτόν τον αόρατο εχθρό που καλούμαστε όλοι να παλέψουμε, δεν υπάρχει κανένα χρονοδιάγραμμα και κανένα πρωτόκολλο.
Σημασία έχει να βγούμε δυνατοί και υγιής όσο το δυνατόν περισσότεροι. Σίγουρα είναι μια ιστορία που θα μας ταλαιπωρήσει και θα τραβήξει.
Να είμαστε αισιόδοξοι με πίστη και ελπίδα.. Θέλουμε να πιστεύουμε το Μάη !