Ηρώ Σαΐα: «Η προσωπική ζωή μου είναι η προτεραιότητά μου» (photos)

Ξαναβρίσκει την οικειότητα που νιώθει ο άνθρωπος όταν γυρίζει στο πατρικό σπίτι. Η παράδοση είναι εξάλλου η αφορμή για το τρυφερό ταξίδι στο οποίο μας προσκαλεί η Ηρώ Σαΐα με το νέο άλμπουμ της που θα κυκλοφορήσει σύντο­μα.

Παράδοση όχι μουσειακή αλλά ζωντα­νή, «κύτταρο» που αλληλεπιδρά και συνδια­λέγεται με τη σύγχρονη μουσική, μπολιάζο­ντάς τη με τον πλούτο και την ομορφιά του. Τίτλος του «Παραδώσου» (όπως και ο τίτ­λος της μουσικής παράστασης από την οποία ξεκίνησε η ιδέα της ηχογράφησης) και δεύ­τερος τίτλος «Το απ' αλλού φερμένο».

Για­τί από αλλού, από άλλες εποχές φερμένα, μοιάζουν τα τραγούδια που έγραψε ο Νεοκλής Νεοφυτίδης πατώντας σε παλιούς δρό­μους, ώστε αν και είναι σύγχρονα να μοιά­ζουν παλιά. Πρόκειται για δουλειά που η ερ­μηνεύτρια και οι συνεργάτες της ετοιμάζουν επί τρία έτη, την ευτυχισμένη αλλά και ζόρι­κη για την τραγουδίστρια περίοδο που περισ­σότερο από την καριέρα της είχε να φροντί­σει το μεγάλωμα των διδύμων που απέκτησε με τον σύζυγο της, τον σύνθετη Σταύρο Ξαρχάκο. «Ήμουν άυπνη για δύο χρόνια» λέει η Ηρώ Σαΐα.

ΔΕΣ ΤΗ GALLERY - 5 PHOTOS

«Τώρα όμως που τα παιδιά μεγά­λωσαν κάπως και που η κατάσταση είναι επι­τέλους υπό μερικό έλεγχο, απελευθερώθηκα λίγο, βρίσκω πιο εύκολα χρόνο για να ασχο­ληθώ και με τη μουσική μου». Ετσι ήρθε η ώρα της δισκογραφικής επιστρο­φής - πρόκειται για το τρίτο κατά σειρά προ­σωπικό άλμπουμ της μετά τα «Γυναίκα τρια­ντάφυλλο» και «Λευκό χαρτί» - με την τραγου­δίστρια να ανατρέχει σε παραδοσιακά ακού­σματα και να μας τα επανασυστήνει, καταθέ­τοντας μια νέα ερμηνευτική πρόταση για το δημοτικό τραγούδι αλλά και για το σύγχρονο τραγούδι που έχει γερά θεμέλια στο παρελθόν. - «Η παράδοση με ενδιέφερε ανέκαθεν και νομίζω πως η φωνή μου μπορεί να την υπηρετή­σει ικανοποιητικά» λέει και θυμάται:

«Ήμουν ένα παιδί της επαρχίας, ένα κορίτσι που με­γάλωσε μοναχικά, γιατί το σπίτι μας ήταν μα­κριά από την πλατεία του χωριού, τις Αρχαίες Κλεωνές Κορινθίας. Τα ακούσματά μου, τα πανηγύρια, η ζωή στη φύση, ο πατέρας μου που ήταν ιερέας, αυτά με διαμόρφωσαν. Ως έφηβη πέρασα βεβαίως και μια φάση κατά την οποία υποτίμησα την παράδοση - ήταν λογικό να ακούω ό,τι άκουγαν οι συμμαθη­τές μου». Όταν ερχόμενη στην Αθήνα άρχισε να ασχολείται με τη μουσική, ανακάλυψε το ρεμπέτικο και το δημοτικό τραγούδι «και ό,τι άλλο είχα στην εφηβεία απορρίψει. Κατά τα παιδικά σου χρόνια, που όπως είναι γνωστό παίζουν τεράστιο ρόλο στη διάπλαση του χα­ρακτήρα σου, αγαπάς πράγματα χωρίς να το ξέρεις. Έτσι κι εγώ, αγάπησα χωρίς να το ξέ­ρω τη βυζαντινή μουσική, γι' αυτό πιθανώς η φωνή μου πάει σε αυτά τα μονοπάτια. Κάποια στιγμή αποδέχεσαι αυτό που είσαι, οπότε και εγώ αποδέχθηκα πως αγαπώ την παράδοση».

Είχε ήδη αφήσει πίσω της το χωριό, είχε έρ­θει στην Αθήνα, γεγονός που «με απελευθέ­ρωσε. Βρέθηκα στη μεγάλη πόλη, είχα τη ζωή μπροστά μου, ήμουν ερωτευμένη, ήμουν ευτυ­χισμένη! Τότε μπλέχτηκα με το τραγούδι, με τα σεμινάρια του Σταμάτη Κραουνάκη, με τη γέννηση της "Σπείρα-Σπείρα"... Είχα βεβαίως και το άγχος του βιοπορισμού, έκανα διάφο­ρες δουλειές για να ζήσω. Αργούμε πολλές φορές οι άνθρωποι να ασχοληθούμε με εκεί­νο που πραγματικά μας ταιριάζει». Μεταξύ άλλων συνεργάστηκε σε διάφορα μου­σικά σχήματα, για να τα αφήσει κάποια στιγμή και να συνεχίσει τις σπουδές της στο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο. «Γράφτηκα και στη σχολή του Γιώργου Αρμένη έπειτα από παρότρυνση του σκηνοθέτη Νίκου Μαστοράκη».

Δεν ακολού­θησε θεατρική καριέρα. «Θα ακουστεί περί­εργο, δεν μου άρεσαν όμως ποτέ οι οντισιόν» λέει. «Ένιωθα άβολα. Ίσως αυτό να οφειλόταν και σε έναν υποβόσκοντα εγωισμό. Επίσης, μεγαλώνοντας γίνεσαι πιο επικριτικός, ενίο­τε δεν εκτιμάς ανθρώπους που σε κρίνουν... Δεν ήθελα να μπω σε μια τέτοια διαδικασία. Ακόμα και ως τραγουδίστρια δεν έχω πάει σε πολλές οντισιόν». Θεωρεί πως παιδεύτηκε για να βρει τον δρόμο της «επειδή δεν είχα εξαρ­χής τη στοχοπροσήλωση που απαιτείται.

Με απορροφούσαν τα προσωπικά μου, παραμέ­νω άνθρωπος που η προσωπική ζωή μου εί­ναι η προτεραιότητά μου. Αυτό όμως με έκα­νε να τραγουδάω όπως τραγουδάω και να εί­μαι ευτυχισμένη».

Πηγή: BHmagazino