Παύλος Κοντογιαννίδης: «Νομίζω πως αόρατες θετικές δυνάμεις με καθοδηγούσαν»

Ένα κάταγμα μετά από πέσιμο ανάγκασε τον Γιώργο Παρτσαλάκη να μείνει εκτός σκηνής ύστερα από προτροπή των γιατρών του και έτσι αποφασίστηκε η άμεση αντικατάστασή του στο Ξενοδοχείο ο Παράδεισος όπου πρωταγωνιστούσε.
Έτσι ο κλήθηκε ο Παύλος Κοντογιαννίδης χωρίς... ανάσα να τον αντικαταστήσει.
Για την εμπειρία του αυτή όπου έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο χωρίς σχεδόν καθόλου πρόβες μίλησε σε συνέντευξή του στο περιοδικό Λοιπόν

Το θέατρα έκλεισαν λόγω της πανδημίας του κορονοϊου
Το ιστορικό του όλου πράγματος ήταν πως θα ήμουν κάπου αλλού, δεν έγινε και αποφάσισα να αράξω. Τη μέρα που έκανα γλυκό κυδώνι χτύπησε το τηλέφωνο, ήταν η Βάσια Παναγοπούλου και μου είπε ότι θέλει να συνεργαστούμε στην παράσταση «Ξενοδοχείο ο Παράδεισος», του Ζορζ Φεϊντό, στο θέατρο «Αλάμπρα», γιατί έμεινε η παράσταση στη μέση, ο Γιώργος Παρτσαλάκης έπαθε ένα ατύχημα, ήταν χάλια, έσπασε το πόδι του.

Σε πόσο χρονικό διάστημα έμαθες το ρόλο σου;

Πήγα να συζητήσω, ήταν μαζεμένοι όλοι από το θίασο, οι περισσότεροι φίλοι. Ήταν Δευτέρα και μου
είπαν ότι την Παρασκευή παίζουμε κι εγώ ρώτησα:
«Γιατί;». Δεν ήταν δυνατόν αυτό.
Τις πρώτες πέντε
μέρες ήμουν έτσι κι έτσι, το κείμενο ήταν τεράστιο,
τεράστιος ο ρόλος, τα παιδιά είχαν κάνει 3 μήνες
πρόβα και ήταν έτοιμα να βοηθήσουν και βοήθησαν.
Εγώ μετά, με 5 πρόβες και όχι τόσο εντατικές, αποφασίσαμε να κάνουμε Σάββατο απόγευμα την πρεμιέρα και «καπάκι» τη βραδινή, γιατί ήταν προπωλημένη. Δεν το πολυσκέφτηκα, γιατί αν το πολυσκεφτόμουν, νομίζω πως δεν θα το έκανα.

Αυτό θα πει καλλιτέχνης, ηθοποιός;
Δεν ξέρω, ακόμα δεν το έχω εξηγήσει, ούτε και οι παρευρισκόμενοι. Αν τώρα μου έλεγαν να πάμε νο ανεβάσουμε Φεϊντό για το καλοκαίρι σε μια τουρνέ το ίδιο έργο, θα έλεγα «Όχι»

Είσαι ο άνθρωπος που αντέχει στη συνθήκη και στην πίεση ή ήταν κάτι που σου συνέβη για πρώτη φορά;
Αυτοχαρακτηρίστηκα ΕΚΑΜ καλλιτεχνών, με την έννοια ότι ακόμα και σε διάφορα σίριαλ, όταν είχαν κάτι κάμψεις ή προβλήματα, με φώναζαν να κάνω 5-10 “γκεσταριλίκια” για να πάρει το… τούρμπο.
Εδώ ήταν ακραία η περίπτωση, γιατί αφενός ο Γιώργος Παρτσαλάκης έπαθε τεράστια ζημιά και αφετέρου οι άνθρωποι χρηματοδότησαν μια δουλειά που “έκατσε” δηλαδή το… καράβι, Τιτανικός.
Δεν εξηγείται το πώς το έκανα. Όπως είπαν όλα τα παιδιά, στις πρώτες παραστάσεις έπρεπε να μπει η επιτροπή από το Γκίνες, όχι σε ελληνικό επίπεδο, αλλά σε παγκόσμιο, ότι ανέβηκε Φεϊντό με 5 πρόβες στον πρωταγωνιστικό ρόλο. Νομίζω πως αόρατες θετικές δυνάμεις με καθοδηγούσαν και βέβαια η ηθική και πνευματική συμβουλή του καταπληκτικού Γιώργου Κωνσταντίνου, που δεν μπορώ να πω “συναδέλφου”, γιατί ο άνθρωπος είναι πάρα πολύ μεγάλος στο χώρο.

Τι σου είπε ο Γιώργος Κωνσταντίνου;
Πήγαινε, δεν έχεις ανάγκη, είσαι αετός, θα τα καταφέρεις.

Γιατί δεν τον λες “συνάδελφο”;
Γιατί ο Γιώργος Κωνσταντίνου είναι υπεράνω συναδέλφου, είναι υπέρ-συνάδελφος. Ο Γιώργος είναι μεγάλο μέγεθος, από τα μεγαλύτερα, εμείς είμαστε αυτοί που έπονται. Μου έδωσε τρομακτικό κουράγιο, μάλιστα, ανήμερα της πρεμιέρας, μου έστειλε ένα καταπληκτικό μήνυμα κι ευτυχώς που δεν το είδα τη στιγμή εκείνη να επηρεαστώ, γιατί είχαμε 400 άτομα, το βιβλίο στο χέρι και ρυθμούς καταιγιστικούς. Το διάβασα μετά την παράσταση στο καμαρίνι μου. Μου έγραφε: «Αγαπημένε φίλε, δείξε τους την αξία σου». Ήταν ένα συγκινητικό κείμενο, το οποίο μου έδωσε “φτερά”. Εκείνος θα ξέρει κάτι παραπάνω από το χώρο.