Θανάσης Βέγγος: Πέρασαν 9 χρόνια από το θάνατό του – Η άγνωστη εμμονή του
Κανείς δεν έχει ξεχάσει το πρωινό εκείνο του Μαΐου του 2011, όταν ανακοινώθηκε πως υστέρα από ένα βαρύ εγκεφαλικό και ένα αιμάτωμα στον εγκέφαλο ο Θανάσης Βέγγος έφυγε από τη ζωή.
Εννέα χρόνια έχουν περάσει από το θάνατό του κι όμως παραμένει «ζωντανός» μέσα από τις ταινίες του.
Όχι μόνο δεν έχει ξεχαστεί, αντίθετα εξακολουθούν να βλέπουν το φως της δημοσιότητας, πληροφορίες για εκείνον. Όπως η άγνωστη εμμονή που είχε και τον επηρέασε καθ'όλη τη διάρκεια της ζωής του.
Γεννημένος στο Παλαιό Φάληρο στις 29 Μαΐου του 1927, γιος του ήρωα της αντίστασης Βασίλη Βέγγου, ο οποίος μετά τον πόλεμο, είδε την εταιρεία του να τον απολύει εξαιτίας των πολιτικών πεποιθήσεών του, από παιδί ξεκίνησε να δουλεύει στο μεροκάματο.
Την περίοδο ωστόσο 1948-50, ήρθε η ώρα να εκτίσει τη στρατιωτική του θητεία και τον έστειλαν με δυσμενή μετάθεση στη Μακρόνησο, η οποία ήταν τόπος εξορίας των κομμουνιστών....
Η καθημερινότητα στο νησί ήταν βασανιστήριο, όχι μόνο για τους εξόριστους, αλλά και για τους φαντάρους. Εκεί, ο Βέγγος δούλευε στο γιαπί κάτω από άθλιες συνθήκες, καθώς όλη τη μέρα κουβαλούσε και έσπαγε πέτρες, με αποτέλεσμα να εξαντλείται και να ζει μέσα στη σκόνη.
Το καθημερινό αυτό μαρτύριο στη Μακρόνησο τού δημιούργησε μια εμμονή που κουβαλούσε σε όλη τη μετέπειτα ζωή του. Τη φοβία για τη σκόνη...
Αν και πριν φύγει για τη Μακρόνησο, έτσι και αλλιώς ήταν ένας άνθρωπος που αγαπούσε την καθαριότητα, όταν ολοκληρώθηκε η διετής στρατιωτική θητεία και επέστρεψε στην καθημερινότητα είχε γίνει πλέον μανιακός με την καθαριότητα.
Συγκεκριμένα, ξεσκόνιζε επίμονα τα ποτήρια και τα πιάτα πριν τα χρησιμοποιήσει ακόμα και αν αυτά είχαν πλυθεί. Επιπλέον, τίναζε τα ρούχα πριν τα φορέσει ενώ συχνά γυρνούσε προς τα έξω τις τσέπες του παντελονιού και τις τίναζε κι αυτές, ακόμα κι αν δεν είχε βάλει ποτέ τίποτα μέσα.
Μόνο τυχαίο δεν ήταν πως απέφευγε τα ραντεβού σε εξωτερικούς χώρους και προτιμούσε να συναντά φίλους και συνεργάτες στο γραφείο του, το οποίο ξεσκόνιζε καθημερινά. Στο σπίτι του υπήρχε πάντα ιονιστής για να καθαρίζει την ατμόσφαιρα από τη σκόνη.... Όσοι τον ζούσαν στο θέατρο τον θυμούνται να καθαρίζει καθημερινά τα σκηνικά, και μια φορά διέκοψε την πρόβα για να τινάξει ένα τραπεζομάντηλο που ήταν μέρος του ντεκόρ.
Από την άλλη, τα καλοκαίρια, γυρνούσε στο θέατρο και έκλεινε τα παράθυρα για να γλιτώσει από τη σκόνη, με αποτέλεσμα η ζέστη να γίνεται αφόρητη. Παρόλα αυτά εκτός από μανιακός με την καθαριότητα, πάνω από όλα ήταν ένας πολύ γλυκός άνθρωπος και κανείς δεν του κρατούσε κακία για την εμμονή του αυτή.
Πηγή: Χάι