Σοκάρει αποκάλυψη Έλληνα ηθοποιού: «Στο θεατρικό χώρο έχουμε ήδη ένα θάνατο από κορονοϊό» (photos)

Ο λόγος για τον Θοδωρή Ρωμανίδη ο οποίος αναφέρθηκε στην κόρη του, που ζει με την οικογένειά της μόνιμα στην Ουάσινγκτον, και μας αποκάλυψε τις ανησυχίες του, χωρίς όμως να σταματάει να σχεδιάζει το μέλλον.

Με την έλευση του κορονοϊού στη ζωή μας τα πράγματα άλλαξαν απότομα.

Σταμάτησαν όλα απότομα. Πήγαμε στο θέατρο ένα απόγευμα και δεν μπορέσαμε να παίξουμε, γιατί ανήγγειλαν τα μέτρα προστασίας για τον κορονοϊό, στις 12 Μαρτίου. Τα καμαρίνια μας είναι ακόμα έτσι, τα ρούχα μας είναι ακόμη εκεί, καθώς δεν προλάβαμε να τα μαζέψουμε... Έπρεπε να γίνει, γιατί αυτά τα μέτρα μας έχουν κρατήσει σε μια... καλή κατάσταση.

Με τη γυναίκα μου βγαίνουμε και περπατάμε πολύ, ενώ έχουμε να φροντίσουμε και κάποιες δικές μας γριούλες. Μένουμε στη Νέα Σμύρνη, γιατί οι γιαγιάδες μας βρίσκονται εδώ.

- Ποιες είναι οι γιαγιάδες στις οποίες αναφέρεσαι;

Είναι η θεία μου και η μαμά και η θεία της γυναίκας μου. Toυς φτιάχνουμε τα φάρμακα, τους ψωνίζου­με, τις φροντίζουμε, αφού δεν μπορούν και δεν πρέπει να βγουν έξω.

— Εσύ δεν ανήκεις στις ευπαθείς ομάδες, καθώς έχεις αυτοάνοσο νόσημα;

Όχι, ρώτησα το γιατρό μου, ο οποίος μου είπε πως ούτε το Πάρκινσον ούτε η λεύκη έχουν αυτό το θέμα. Όλοι όμως πρέπει να θεωρούμε τους εαυτούς μας εν δυνάμει ευπαθείς ομάδες, για να μπορέσουμε να γλιτώσουμε πιο γρήγορα. Είμαστε κι εμείς που πιστεύουμε ότι υπάρχει ο κορονοϊός γιατί υπάρχουν κάποιοι που λένε ότι δεν υπάρ­χει ο κορονοϊός και απλά μας έκλεισαν μέσα στο σπίτι. Υπάρχουν άνθρω­ποι που αμφισβητούν ότι υπάρχουν ασθενείς και θάνατοι από κορονοϊό.

Γράφονται στο διαδίκτυο πράγματα που αγγίζουν τα όρια του δημόσιου κινδύνου. Στο ευρύτερο θεατρικό χώρο έχουμε ήδη έναν θάνατο, από τους πρώτους θανάτους, αλλά και πάρα πολλούς που ασθενούν. Δεν μπορώ ν' αναφέρω το όνομα του ανθρώπου αυτού, λόγω προσωπικών δεδομένων, εμείς το μά­θαμε από τη γυναίκα του.

- Η κόρη σου που ζει με την οικογένειά της μόνιμα στην Αμερική τι σου λέει για την όλη κατάσταση;

Η Ουάσιγκτον, που ζει η κόρη μου, έχει μπει σε αυστηρή καραντίνα, όχι σαν εμάς. Έχουμε καθημερινή επαφή, μέσω Skype. Μου λέει ότι τα πράγματα είναι πάρα πολύ δύσκολα, για να μη μιλήσουμε για τη Νέα Υόρκη, που πλέον είναι μια νεκρή πόλη.

- Ανησυχείς, φοβάσαι που βρίσκεται εκεί το παιδί σου;

Προσπαθώ να μην το σκέφτομαι και να το βλέπω ήρεμα, γιατί έτσι κι αρχίσω να ανησυχώ για το παι­δί μας, που είναι χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά... Το χειρότερο είναι ότι δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Να ήξερα ότι διατρέχει κάποιο κίνδυνο, αλλά παίρνοντας το αεροπλάνο και πηγαίνοντας με τη μητέρα τnς εκεί, να μπορούμε να τη γλιτώσουμε, λες: «Να πάμε», αλλά τώρα δεν θέλω να το σκέφτομαι γιατί δεν μπορού­με να προσφέρουμε τίποτα, εκτός από τη θετική ενέργεια και την προσευχή. Τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα. Ο ιός θα φύγει, κάποια στιγμή θα εξασθενήσει...

- Σε πόσο καιρό πιστεύεις ότι θα έρθει η στιγμή γι' αυτό;

Θα πάρει πάρα πολύ καιρό... τον Ιούνη; Αλλά μετά τι γίνεται; Μετά θα υπάρξει ένας πολύ χειρότερος ιδεολογικός εμφύλιος. Αυτό το ξέρουμε από την ιστο­ρία, ας κάνουμε τώρα κάτι καλύτερο, είναι στο χέρι μας. Τα παθήματα να γίνονται μαθήματα... Η κρίση αποδεδειγμένα ήταν τεχνητή, ποτέ μου δεν πίστεψα ότι υπήρχε κρίση. Το μετά φοβάμαι πάρα πολύ.

Πηγή: Λοιπόν