Μίλτος Πασχαλιδης: Κυκλοφόρησε ο δίσκος του με τα δύο τελευταία τραγούδια του Θάνου Μικρούτσικου

Ο Μιλτος Πασχαλιδης είναι ένας από τους πιο επιδραστικούς καλλιτέχνες της γενιάς του, με δημιουργικό αλλά και ερμηνευτικό χάρισμα σε απόλυτη ισορροπία, γεγονός εξαιρετικά σπάνιο.

Φέτος κλείνει 25 χρόνια προσωπική δισκογραφία και όπως αναφέρει ο ίδιος στο Έθνος, «αυτό που έμαθα όλα αυτά τα χρόνια είναι ότι ο δημιουργός θα πρέπει να κάνει του κεφαλιού του. Όσες φορές έκανα του κεφαλιού μου, δικαιώθηκα. Όχι γιατί είχα δίκιο, αλλά γιατί είχα κάτι στο μυαλό μου που μπορούσα να το υπερασπιστώ και να το υπηρετήσω. Πιστεύω ότι γενικά στην τέχνη πηγαίνει κάποιος μπροστά με τα όχι του». Ο πρώτος του προσωπικός δίσκος, «Παραμύθι με λυπημένο τέλος», κυκλοφόρησε το 1995·

Ο Μάνος Ξυδούς ήταν ο παραγωγός του άλμπουμ και ο άνθρωπος που τον έβαλε ουσιαστικά στη δισκογραφία. «Εκείνη την εποχή, το να είσαι μέλος σε μια μεγάλη δισκογραφική εταιρεία ήταν όνειρο κάθε πιτσιρικά που έγραφε τραγούδια. Οταν μου πρότεινε τότε η Minos EMI να κάνουμε δίσκο και να υπογράψω συμβόλαιο, μου φάνηκε σαν παραμύθι. Νόμιζα ότι κάποιος μου έκανε πλάκα» λέει αστειευόμενος ο Μίλτος Πασχαλίδης στο «Εθνος της Κυριακής».

Πριν από λίγες ημέρες, κυκλοφόρησε τον δέκατο τέταρτο δίσκο του, με τίτλο «Στη χώρα των αθώων» από το Ogdoo Music Group, καταθέτοντας ακόμα μία σημαντική εργασία που φέρει όλα τα στοιχεία της διακριτής καλλιτεχνικής του ταυτότητας. Είναι ένα μουσικό έργο βαθιά πολιτικό και ανθρώπινο, που περιέχει την αντίληψη ενός, γοργά μεταβαλλόμενου κόσμου, αλλά και την ελπίδα την οποία γεννά η ζωή που έρχεται και τελικά υπερισχύει. Είναι μια υπόθεση μεταξύ φίλων, φίλων αγαπημένων, παρόντων και απόντων, που στην ουσία παραμένουν ενωμένοι με χίλιους τρόπους. Ένας δίσκος με τον λόγο του Μάνου Ελευθερίου, του Αλκή Αλκαίου, του Οδυσσέα Ιωάννου, αλλά και του ίδιου του Μίλτου Πασχαλίδη, ο οποίος υπογράφει και τις μουσικές, εκτός από εκείνη που του έδωσε πριν «φύγει» ο Θάνος Μικρούτσικος και μια παλιά του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα. Επιπλέον, συμμετέχουν ο Γιώργος Νταλάρας και ο Φοίβος Δεληβοριάς.

Το όνομα του δίσκου προέκυψε από το άτιτλο ποίημα που έγραψε ο Μάνος Ελευθερίου όταν πληροφορήθηκε τον θάνατο του Βαγγέλη Γιακουμάκη. Ο Μίλτος Πασχαλίδης, στον οποίο ο εμβληματικός μας στιχουργός το εμπιστεύθηκε, αργότερα το μελοποίησε και το ονόμασε από μια φράση του ποιήματος. «Διάλεξα αυτόν τον τίτλο επειδή ζούμε σε μια χώρα που για ό,τι κι αν συμβεί δεν φταίμε ποτέ εμείς, καθώς δεν μας αρέσει να αναλαμβάνουμε τις ευθύνες των πράξεών μας» υπογραμμίζει ο γνωστός τραγουδοποιός και συμπληρώνει ότι αυτός ο δίσκος είναι αποτέλεσμα ενός μεγάλου θυμού.

«Το τραγούδι του Μάνου Ελευθερίου ήταν αρχικά να το πούμε εγώ, ο Γιώργος Νταλάρας και ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας. Ο Λαυρέντης, όμως, έφυγε από τη ζωή τον περασμένο Σεπτέμβριο και αυτό με πυροδότησε μέσα μου να ξεκινήσω να μαζεύω κι άλλα τραγούδια. Περισσότερο ως άμυνα στη στεναχώρια που μου προκάλεσε η απώλεια του Λαυρέντη. Εκείνη την περίοδο ο Θάνος βρισκόταν ακόμα στη ζωή και μου έδωσε τα δύο τελευταία του τραγούδια. Μάλιστα, το ένα το λέμε και ντουέτο. Αυτό είναι λίγο δύσκολο συναισθηματικά, αλλά ο Θάνος θα ήθελε να πηγαίνουμε μπροστά και να γελάμε».

Στη συνέχεια, ο Μίλτος Πασχαλίδης τονίζει ότι ο τρόπος που ο κόσμος ακούει πλέον μουσική έχει αλλάξει: «Ακούμε πιο αποσπασματικά. Ακριβώς όπως είναι και η ζωή μας. Σπάνια πλέον κάποιος θα αφιερώσει 40 με 50 λεπτά από τον χρονο του για να ακούσει έναν ολόκληρο δίσκο. Και αυτό είναι κρίμα, καθώς ακόμα και σήμερα κυκλοφορούν άλμπουμ που είναι ολοκληρωμένες δουλειές και αξίζουν την προσοχή μας».