Μίλτος Πασχαλίδης: «Το υπουργείο Πολιτισμού αντέδρασε με καθυστέρηση όσον αφορά στα μέτρα στήριξης»

Για τα μέτρα στήριξης που ανακοίνωσε πριν από λίγο καιρό η υπουργός Πολιτισμού, Λίνα Μενδώνη, αναφορικά με τις καλοκαιρινές συναυλίες και τις θεατρικές παραστάσεις, ο Μιλτος Πασχαλιδης σχολίασε στο Έθνος:

«Το υπουργείο Πολιτισμού αντέδρασε με καθυστέρηση και χωρίς κάποιο συγκροτημένο σχέδιο. Απλά ανακοίνωσε κάποιες αποσπασματικές ιδέες. Τα μέτρα στήριξης είναι ελλιπή γιατί ο δικός μας κλάδος έχει ορισμένες ιδιομορφίες πάνω στις οποίες θα πρέπει να σκύψει κάποιος για να μπορέσει να βοηθήσει αυτούς τους ανθρώπους.

Εκτός από τους καλλιτέχνες, υπάρχουν και οι τεχνικοί, οι φωτιστές, οι ηχολήπτες κ.ά. Ζητάμε τα αυτονόητα. Δηλαδή την ίδια στήριξη που παρείχε το κράτος και στους υπόλοιπους συμπολίτες μας, οι οποίοι επλήγησαν και αυτοί από την πανδημία.

Τώρα, όσον αφορά το άνοιγμα των χώρων ώστε να παίξουμε, περιμένουμε να ανακοινωθούν οι τελικές οδηγίες. Μέχρι στιγμής, ό,τι έχει αναφερθεί από το υπουργείο Πολιτισμού είναι θολό. Μας είπαν ότι μπορούμε να παίξουμε σε θέατρα, βάζοντας το 40% της πληρότητας, αλλά μετά αν διαβάσει κάποιος αναλυτικά τα μέτρα θα δει ότι οι αποστάσεις των θέσεων θα πρέπει να είναι 1,5-2 μέτρα.

Αυτό σημαίνει ότι ένας χώρος, όπως η Τεχνόπολη, που χωράει 7.000 κόσμο θα βάλει μόνο 700 άτομα. Και πόσοι τέτοιοι χώροι υπάρχουν στην Ελλάδα; Πέντε με δέκα το πολύ. Αν, λοιπόν, οι μεγαλύτεροι χώροι που έχουμε μπορούν να βάλουν μόνο 500 άτομα, τότε καταλαβαίνετε ότι δεν μπορούμε να κάνουμε συναυλίες.

Και πείτε ότι σώζεται κάτι από το καλοκαίρι, τον χειμώνα με τι όρους θα δουλέψουμε; Αν στα μαγαζιά που χωράνε 400 άτομα μας επιτρέψουν να βάλουμε μόνο 40; Θα καταλήγουμε να μαζευόμαστε για να πίνουμε τα ποτά μας και όχι για να κάνουμε συναυλίες. Φυσικά, πρέπει να δούμε πώς θα εξελιχθεί η πανδημία. Με αργούς και σταθερούς ρυθμούς, όμως, βλέπουμε ότι η ζωή μας πλέον επιστρέφει σε μια κανονικότητα. Ευελπιστώ ότι το ίδιο θα συμβεί και στο δικό μας επάγγελμα».

Ωστόσο, μέχρι και σήμερα, υπάρχει βαθιά ριζωμένη η συντηρητική αντίληψη στη χώρα μας ότι οι καλλιτέχνες δεν είναι επαγγελματίες και αυτό που κάνουν είναι απλά ένα χόμπι. Μάλιστα, αξίζει να σημειωθεί ότι η Ελλάδα είναι το μοναδικό κράτος στην Ευρώπη που δεν έχει κατοχυρωμένα πνευματικά δικαιώματα:

«Τώρα έχει ξεκινήσει να γίνεται κάτι, μετά την κατάρρευση της αμαρτωλής ΑΕΠΙ που κατάκλεβε τους δημιουργούς για τριάντα χρόνια. Προσπαθούμε να δημιουργήσουμε την ΕΔΕΜ, που είναι ο δικός μας φορέας αυτοδιαχείρισης. Πιστεύω ότι είμαστε σε καλό δρόμο, αλλά αυτό γίνεται με καθυστέρηση πολλών ετών.

Ο κόσμος γνωρίζει πέντε τραγουδιστές και ηθοποιούς και νομίζει ότι αυτοί είναι μόνο οι καλλιτέχνες. Και αυτοί έχουν ανάγκη, αλλά υπάρχουν από πίσω δεκάδες άλλοι άνθρωποι οι οποίοι δουλεύουν στον τομέα του πολιτισμού και έχουν τις δικές τους ανάγκες. Για παράδειγμα, οι στιχουργοί δεν κάνουν συναυλίες. Αν δεν έχουν το πνευματικό τους δικαίωμα και να αμείβονται με αξιοκρατικό τρόπο για τα τραγούδια τους που παίζονται σε όλα τα ραδιόφωνα και στις συναυλίες, τότε θα καταλήξουν να πεθάνουν από την πείνα»