Μαρία Ιωαννίδου: Όσα εξομολογήθηκε για τις τολμηρές εμφανίσεις της

Η αγαπημένη ηθοποιός, η οποία είχε ένα από τα πιο καλλίγραμμα κορμιά του ελληνικού κινηματογράφου, σε πρόσφατη συνέντευξή της μίλησε για το πως είναι αυτή την περίοδο της ζωής της, για τις τολμηρές εμφανίσεις που της κόστισαν επαγγελματικά, αλλά και για την ντροπή που ένιωσε ο μπαμπάς της όταν την είδε στη σκηνή με δύο αστεράκια στο στήθος.

Πώς είσαι αυτόν τον καιρό;

«Τελειώνω με την τηλεοπτική σειρά «Μην ψαρώνεις», όπου κάνω το ρόλο της Νενέλας, μίας γυναίκας που αγαπήθηκε από την ηλικία των 10 ως των 100. Συμβολίζει τη χαρά της ζωής το γέλιο, μου μοιάζει λίγο, αγαπώ το ροζ της ζωής. Θα μου λείψει, γέμισε τη ζωή μου, ανανέωσε την επαγγελματική πορεία μου, την φρεσκάρισε, της έδωσε νεανικότητα».

Η νεανικότητα είναι κάτι που δεν σου λείπει...

«Οπωσδήποτε, είμαι χαρούμενοι άνθρωπος δεν μου αρέσει η μιζέρια, να υποφέρω, να κλαίω για πράγματα που γίνεται να διορθωθούν. Τώρα, που η Ελλάδα νοσεί, που έχει πρόβλημα, το αντιμετωπίζω με γενναιότητα, είμαι αισιόδοξη. Αυτός ήταν ο λόγος που δέχτηκα να κάνω το χειμώνα το μιούζικαλ «Το κλουβί με τις τρελές», στο θέατρο «Μπροντγουέη». Ο Μαυρίκιος Μαυρικίου, ο παραγωγός του έργου, είναι πρωτοπόρος και πολύ γενναίος, γιατί είναι η πρώτη δουλειά που έχει ανακοινωθεί να γίνει το χειμώνα. Χάρηκα που μου έγινε η πρόταση. Ο ρόλος που θα υποδυθώ, έχει πολύ ενδιαφέρον και θα συνεχίσει την πορεία μου στο μιούζικαλ, θα τραγουδήσω, θα χορέψω... Έχω μια ιστορία στο χώρο, αλλά κι εμένα δεν με «ακούει» το σώμα μου».

Τι εννοείς;

«Δεν είμαι πια το Μαράκι, που μπορώ να χοροπηδήσω, να κάνω τα διάφορα χορευτικά, κι είπα να το «κλείνουμε» αυτό σιγά-σιγά, αλλά τώρα το «ξανανοίγουμε». Θα υποδυθώ μια μητέρα θεούσα, μια «γυαλιστερή» γυναίκα, που στο τέλος τα πετάει όλα, μπαίνει στο κλουβί, αποκαλύπτεται, βγαίνει με το μαγιό, χορεύει και τραγουδάει. Κάνει την ανατροπή».

Σε «ακολουθούσε» πάντα το καλλίγραμμο κορμί και η εμφάνιση σου

«Βοηθούσε, ήταν συν κι ήταν φυσικό. Ήμουν χορεύτρια, κι όταν κάνουμε τέχνη το σώμα είναι ο ενδιάμεσός μας. Χρησιμοποίησα το σώμα μου και πολλές φορές θα έλεγα ότι το έκανα υπερβολικά, κι αυτό το λέω κοιτάζοντας πίσω...

-Τι εννοείς;

«Οτι έκανα αρκετά τολμηρές εμφανίσεις, τόσο πολλές που ίσως δεν θα έπρεπε, κι ίσως αυτό μου κόστισε επαγγελματικά, διότι κάπου έβλεπαν μόνο το σώμα και δεν έσκαβαν «μέσα», γιατί δεν τους έδινα να την ευκαιρία να «σκάψουν». Ο Φρέντυ μου έλεγε, «Κόψε παπάκι τα μίνι, για να δούνε τι υπάρχει μέσα», εγώ δεν το έκανα. Ήμουν 10 χρόνια με τον Βαγγέλη Σειληνό, κάτι που καθόρισε την παρουσία και την πορεία μου. Ο αείμνηστος Βαγγέλης Σειληνός ήταν θετικός στο να έχεις μια ενδυματολογική «ελαφράδα». Εκείνος το κανόνιζε. Προερχόμουν από μια οικογένεια προχωρημένη, οι γονείς μου είχαν κουλτούρα, ο μπαμπάς ζωγράφος, καθηγητής στη σχολή Καλών Τεχνών, η μαμά μου επαγγελματίας ζωγράφος. Ο μπαμπάς μου δε μπορούσε ποτέ να συντονιστεί με την εμφάνιση του παιδιού του, τόσο πολύ σέξι και αποκαλυπτική, θυμάμαι μια φορά είχε σηκωθεί κι είχε φύγει από την παράσταση «Μαριχουάνα στοπ», επειδή φορούσα στο στήθος μόνο αστεράκια. Μόλις με είδε, στη μέση της παράστασης, ούτε καν στο διάλειμμα, σηκώθηκε, έφυγε και δεν με ξαναείδε, ποτέ ξανά, στο θέατρο».

-Ντρεπόταν;

«Ναι, δεν του άρεσε έτσι η κόρη του, την οποία προόριζε για κλασική χορεύτρια, μπαλαρίνα, κι ήθελε να με στείλει στο Λονδίνο. Λίγο πριν τα 14 μου γνώρισα τον Σειληνό, τότε σπούδαζα στη σχολή χορού. Μ' έκανε παρτενέρ του, οπότε καθόριζε και κανόνιζε την πορεία μου ο Βαγγέλης, ο οποίος θεωρούσε ότι, επειδή έχω ένα από τα ωραιότερα σώματα στην Ελλάδα, έπρεπε να φαίνεται. Το σώμα μου δεν ήταν χυδαίο, ήταν καλλιτεχνικό, είχε τελειότητα, αρτιότητα, δεν προκαλούσε τη χυδαιότητα, όμως... προκαλούσε», είπε στο Λοιπόν.