«Κάποια στιγμή πέρασα μια περίοδο, γύρω στο 2005 με 2007, που πήγαινα πολύ συχνά στο καζίνο. Είχα πάθει αυτήν την αρρώστια. Δεν καταστράφηκα οικονομικά αλλά μου έτρωγε πάρα πολύ χρόνο. Πήγαινα στη Θεσσαλονίκη, γιατί η σχέση μου ήταν τότε εκεί, έφτανα στις 4 το απόγευμα, με περίμενε η κοπέλα και εγώ πήγαινα στις έξι το πρωί. Μια, δύο, τρεις, σου λέει εντάξει».
«Βρίσκομαι σε ένα πολυιελές πεντάστερο ξενοδοχείο, στη βίλα του Ναπολέοντα, στα σύνορα Ιταλίας-Ελβετίας, στη λίμνη Κομό, όπου μπαίνω σε μια πραγματικότητα που δεν υπήρχε καν ατην φαντασία μου. Είδα πράγματα που δεν είχα καν φανταστεί, από θέμα οργάνωσης, πειθαρχίας, μεγάλης κουζίνας. Προσαρμόζομαι και τότε βλέπω μπροστα μου ένα ριζοτο: θυμάμαι, αλά μιλανέζε, κίιρινο, κλπ. Κάνω την αντιστοιχία με τα υπόλοιπα πιάτα και αναρωτιέμαι: έχουμε κάποιους αρρώστους; Πόσοι είναι άρρωστοι σήμερα; Νόμιζα ότι ήταν λαπάς, μου θύμισε τον λαπά της μαμάς μου. Σκέφτηκα τα χειρότερα! Μου λένε: «Έλληνα, αυτό είναι ριζότο. Εγώ το ριζότο τότε το ήξερα ως ρύζι με λαχανικά κομμένα μέσα, νερόβραστο, δίπλα σε ένα νουα κρέας».
«Χωρίς σχέση είμαι τρία χρόνια. Πλέον, οι άντρες δεν επιμένουν, Δηλαδή, αν δεν τους κάτσεις, να στο πω έτσι ωμά, δεν συνεχίζουν. Ε, όχι ρε φίλε, δεν στο δίνω στην τελική!
Και αν δεν κάτσω εγώ θα πάει στην άλλη, οτην άλλη, στην άλλη... Δεν είναι οι γυναίκες πια δύσκολες. Εγώ είμαι δύσκολη, τέλος! Με φλερτάρουν φουλ, αλλά είμαι πολύ επιλεκτικός άνθρωπος. Μου γράφουν και λίγο περίεργα σχόλια, μου στέλνουν γυμνές φωτογραφίες. Λέω θα τις προωθήσω αλλού. Block delete».
Δείτε τις αλήθειες που έχουν «καταθέσει» κατά καιρούς κι άλλοι επώνυμοι όπως ο Σταμάτης Φασουλής, ο Γιάννης Μπέζος, η Άννα Μαρία Παπαχαραλάμπους κ.α