Παπακωνσταντίνου-Καφετζόπουλος:Κλείνουν «Σουίτα στο Πλάζα»

Τρεις διαφορετικοί χαρακτήρες ανδρών και γυναικών και σε όλους είστε εσείς οι βασικοί πρωταγωνιστές. Οι ανθρώπινες σχέσεις τους σε όλο τους το μεγαλείο, από τον Νιλ Σάιμον;
Μ.Π: «Παρακολουθούμε τις ανθρώπινες σχέσεις από την κωμική τους πλευρά. Η πρώτη ιστορία είναι γλυκόπικρη, η δεύτερη είναι κωμική και η τρίτη αγγίζει τα όρια της φάρσας, από το συγγραφέα. Είναι ένα έργο εξαιρετικά ενδιαφέρον, αλλά ταυτόχρονα είναι μια παράσταση πολύ κουραστική για εμάς τους ηθοποιούς, καθώς αλλάζουμε γρήγορα τόσο εμφάνιση όσο και χαρακτήρα, ανάλογα ,με τον ήρωα. Όμως όλα αυτά έρχονται σε δεύτερη μοίρα, καθώς το κείμενο είναι συναρπαστικό, και από την άλλη βρίσκομαι στη σκηνή με «αγόρι» μου τον Αντώνη Καφετζόπουλο. Δεν είχαμε συνεργαστεί ποτέ και το «Σουίτα στο Πλάζα» ήταν μια πολύ καλή ευκαιρία».
Ποιο είναι το ενδιαφέρον στοιχείο της παράστασης;
Α.Κ: «Η Μίρκα! Δεν μπορώ να βρίσκομαι στο θέατρο μόνο και μόνο γι’ αυτό. Για να είμαι σε μια θεατρική παράσταση, πρέπει να υπάρχει κάτι. Και στη συγκεκριμένη παράσταση, το στοιχείο αυτό το είχε η Μίρκα, με την οποία δεν είχαμε δουλέψει ξανά μαζί. Επιπλέον το είδος της κωμωδίας αρέσει και στου δυο μας. Τώρα όσο αφορά το έργο, είναι μια κλασική κωμωδία χαρακτήρων, πολύ συναρπαστική για τον ηθοποιό, λόγω των πολλών χαρακτήρων».
Μέσα από τρία ζευγάρια παντρεμένα και μη, ο συγγραφέας μας προτρέπει να αναρωτηθούμε αν ο γάμος σκοτώνει τον έρωτα.
Μ.Π: «Δεν θα έλεγα πως είναι ακριβώς έτσι. Ο Νιλ Σάιμον ήταν παντρεμένος με την Μάρσα Μέισον ,μια καταπληκτική ηθοποιός από την οποία χώρισε και ήταν σε πολύ άσχημη ψυχολογική κατάσταση. Πάντα λοιπόν στα έργα του έχει μια γλυκόπικρη νότα. Βέβαια αυτό δεν σημαίνει πως δεν πρέπει να προχωράμε στη ζωή μας. Μπορεί να ξέρουμε ότι οι σχέσεις έχουν ημερομηνία λήξης αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν κάνουμε κιόλας σχέσεις. Τόσο το γάλα όσο και το γιαούρτι έχουν ημερομηνία λήξης αλλά μέχρι να λήξουν τα γευόμαστε. Δεν χρειάζεται να είμαστε απαισιόδοξοι. Στην παράσταση μας, βλέπουμε τέτοιου είδους καταστάσεις ιδωμένες από άλλη ματιά».
Όταν κατεβαίνετε από την σκηνή του θεάτρου ξαναγίνεστε αμέσως Μίρκα και Αντώνης αντίστοιχα;
Α.Κ: «Είμαι πάντα ο Αντώνης και μπορώ να σας πω πως επάνω στη σκηνή είμαι περισσότερο ο Αντώνης. Η δουλειά του ηθοποιού δεν είναι να είναι κάποιος άλλος αλλά να παριστάνει ότι είναι κάποιος άλλος. Δεν είμαστε αυτά τα πρόσωπα που υποδυόμαστε, κι αυτό το ξέρει ο θεατής ότι είναι μια σύμβαση».
Μ.Π: «Νομίζω πως χρειάζεται κάποια ώρα. Δεν έχει βέβαια, σημασία αν μπαίνεις στο ρόλο σου ή όχι. Η ένταση της σκηνής είναι πολύ μεγάλη και η αδρεναλίνη ανεβαίνει κατακόρυφα, ώστε αν και κουραστικό είναι πολύ ωραίο»
Έχετε νιώσει ποτέ το θέατρο να γίνεται ρουτίνα;
Α.Κ: «Φυσικά! Και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο δεν κάνω συχνά θέατρο. Πριν κάνουμε με τη Μίρκα το “Σουίτα στο Πλάζα” είχα θεατρική αποχή γύρω στα πέντε χρόνια»
Μ.Π: «Βέβαια! Μου έχει συμβεί. Μπορεί κάθε βράδυ να είναι διαφορετικός ο θεατής, όμως έρχεται η στιγμή που θα νιώσεις ρουτίνα, καθώς λες τα ίδια λόγια και έχεις τους ίδιους ρυθμούς. Όμως το ζήτημα είναι να «ξυπνάς» και να προσπαθείς να αλλάζεις».
Πηγή:HELLO

ΔΕΣ ΤΗ GALLERY - 5 PHOTOS