Γιώργος Χρυσοστόμου: «Άρχισα να ψάχνω αλλά για εντελώς άλλη δουλειά»
Είναι από τους ηθοποιούς που του αρέσει να διαφοροποιείται και ο ρόλος που υποδύεται κάθε φορά να μη μοιάζει με τον προηγούμενο.
Ο λόγος για τον Γιώργο Χρυσοστόμου, ο οποίος λίγες μέρες πριν ξεκινήσει περιοδεία με την «Αντιγόνη» του Σοφοκλή μίλησε στο «Μytv» για την παράσταση, γιο το πώς βίωσε την πρωτόγνωρη κατάσταση με την πανδημία αλλά και για την επιστροφή του στην τηλεόραση τη νέα σεζόν.
Φέτος πρωταγωνίστησες στην παράσταση «Mute», η οποία έφερε τη δική σου υπογραφή. Όμως, λόγω της πανδημίας, ολοκληρώθηκε πρόωρα. Τι αίσθηση σου άφησε αυτή η χρονιά;
«Σε σχέση με τη ζωή και με τη δουλειά, να σου πω την αλήθεια, με γέμισε θάρρος όλο αυτό που συνέβη. Έβαλα τα πράγματα πρακτικά κάτω και μπήκα σε μία κατάσταση εμπόλεμης ζώνης, απλά χωρίς βόμβες. Δηλαδή, στρατιωτική πειθαρχία και οργάνωση ζωής. Δεν άφησα τον πανικό να με κυριεύσει.
Σε σχέση τώρα με την παράσταση, η αίσθηση που μου άφησε ήταν σαν να παίζει κανείς με τα παιχνίδια του και ξαφνικά να του λέει κάποιος «σταμάτα να παίζεις και πάμε για διάβασμα και ύπνο». Για να είμαι ειλικρινής, ήμουν σοκαρισμένος που η παράσταση ήταν sold out. Μέχρι να διαχειριστώ το σοκ μου ότι κάνω το όνειρο μου πραγματικότητα και ότι αυτό το όνειρο είναι sold out, μου κόπηκε. Οπότε είναι σαν να είδα ένα όνειρο και ξύπνησα απότομα»
Παρόλο το άγχος που είχες, φαντάζομαι ότι θα είσαι ικανοποιημένος από την πορεία που είχε η παράσταση...
«Νομίζω το άγχος με βοήθησε, με την έννοια ότι δεν λειτούργησα με καμία έπαρση ή χαλαρότητα ότι «το έχω και ξέρω ότι θα πάω καλά». Είχα έναν τρόμο ότι θα φάω τα μούτρα μου αλλά μου έκανε καλό αυτό. Με ταπείνωνε αρκετά ο φόβος και με ταπείνωνε με την έννοια ότι θα μπορούσαν να πάρουν τα μυαλά μου αέρα και αυτό να βγει. Ήθελε ταπεινότητα, όπως πάντα θέλει ταπεινότητα η σκηνή. Όση αυτοπεποίθηση και να έχεις, όσο γοητευτικός και να είσαι εκεί πάνω, θέλει ταπεινότητα για καλή ισορροπία. Είναι ένα έργο που χτυπάει πολύ ευαίσθητες χορδές κάθε θεατή, και αυτό εμένα μου βγήκε σε καλό, γιατί ήρθαν θεατές από 13 μέχρι 65 ετών, που τους άγγιξε όλους».
Πώς βίωσες αυτή την πρωτόγνωρη κατάσταση με την πανδημία;
«Προς στιγμήν με άγχωσε. Ειδικά τον πρώτο καιρό που ήμασταν στο σπίτι και τα πάντα ήταν πιο δυσοίωνα και κυρίως για το θέατρο. Στο πλαίσιο, όμως, της διαχείρισης μου γενικότερα είπα «ΟΚ, παίζει τον χειμώνα να πρέπει να ψάξω άλλη δουλειά». Δεν ήταν σκέψη πανικού αλλά πρακτικό ζήτημα μέχρι να δούμε τι θα γίνει. Άρχισα να κάνω κάποια τηλεφωνήματα αλλά για εντελώς άλλη δουλειά, οποιαδήποτε, το χάρηκα λίγο, γιατί είπα θα κάτσω να κάνω πράγματα όλοι οι άνθρωποι, θα κάνω αποτοξίνωση από το στρες, το άγχος και τη ματαιοδοξία.
Σε όλη αυτή την κατάσταση, λοιπόν, διαπίστωσα ότι έφαγα μία 20ετία τουλάχιστον από τη ζωή μου και τη φαιά μου ουσία για λάθος σκοπούς και στόχους. Ήθελα, δηλαδή, να αρέσω πολύ στους άλλους, στους συνάδελφους μου. Μετά, όμως, κατάλαβα ότι αυτό είναι ανοησία γιατί δεν έχει τίποτα νόημα», λέει οι ηθοποιός στο Mytv.