Μέμος Μπεγνής: «Η κωμωδία είναι πάρα πολύ δύσκολο είδος»

Ανάλογα, ο Μέμος Μπεγνής, πράττει το φετινό καλοκαίρι όπου πρωταγωνιστεί, για πρώτη φορά, σε μία αμιγώς κωμική δουλειά. Συγκεκριμένα, στην παράσταση «Προσοχή, ο φίλος δαγκώνει», που περιοδεύει ανά την Ελλάδα.

Tι αίσθηση σου άφησε η φετινή σεζόν μιας και καταπιάστηκες με πολλά και διαφορετικά πράγματα;

«Η φετινή σεζόν ήταν ιδιαίτερα εποικοδομητική μέχρι τον Ιανουάριο του 2020. Αρχικά, ήμουν στην παράσταση «Το δικό μας σινεμά», που παρουσιάστηκε το προηγούμενο καλοκαίρι στο θέατρο Άλσος, και αποτέλεσε για μένα σταθμό στην πορεία μου, ενώ στη συνέχεια ακολούθησε η παράσταση «Ωνάσης, τα θέλω όλα» στο θέατρο Παλλάς. Έπειτα, είχαμε συμφωνήσει με την Ελένη Ράντου να παρουσιάσουμε την «Τζάσμιν» στη Θεσσαλονίκη, κάνοντας περίπου 20 ημέρες πρόβες, αλλά ήρθε ο κορονοϊός και πάθαμε όλοι... ζημιά».

Άλλαξε η καθημερινότητα σου όταν συνέβη όλο αυτό με τον κορονοϊό;

«Η αλήθεια είναι ότι δεν άλλαξε κάτι στην καθημερινότητα μου γιατί πάντα ήμουν σπιτόγατος, και όχι του πολύ έξω. Επομένως, για μένα, ήταν φυσιολογικό να μένω στο σπίτι μου. Από την άλλη, όμως, υπήρχε όλο αυτό το αβέβαιο και η ανασφάλεια που αποκτήσαμε σχετικά με το τι μέλλει γενέσθαι. Για παράδειγμα, δεν ξέρουμε πότε θα ανακάμψει το θέατρο, και τι θα γίνει μετά, γιατί το θέατρο δεν είναι μια δημόσια υπηρεσία ή μια ιδιωτική εταιρεία που απλά πηγαίνεις στο γραφείο και αρχίζεις να δουλεύεις ξανά. Έχει να κάνει με τον κόσμο, που πλέον έχει ανασφάλειες, γιατί δεν μπορεί να συνυπάρξει με άλλους αλλά και δεν έχει χρήματα εξαιτίας της οικονομικής καταστροφής που υποστήκαμε ξανά. Είναι λίγο μουδιασμένα τα πράγματα».

Από πού αντλείς δύναμη ή αισιοδοξία σε δύσκολες καταστάσεις όπως αυτή που βιώνουμε;

«Κοίτα, εγώ είμαι φύσει αισιόδοξος άνθρωπος, αλλά, όταν βλέπω τα δύσκολα, παίρνω δύναμη από τους ανθρώπους μου και την ιστορία, η οποία έχει αποδείξει κάποια πράγματα».

Το φετινό καλοκαίρι πρωταγωνιστείς στην παράσταση «Προσοχή ο φίλος δαγκώνει», που περιοδεύει ανά την Ελλάδα.

«Σε αυτή την παράσταση συναντώ τον Βλαδίμηρο Κυριακίδη, την Ευαγγελία Μουμούρη και τη Ναταλία Δραγούμη, με τους οποίους έχω συνεργαστεί ξανά στο παρελθόν. Ακόμη, τον Βλαδίμηρο /τον ήξερα σαν σκηνοθέτη, και μπορώ να πώ ότι είναι εξαιρετικός και αγαπησιάρης άνθρωπος, ο οποίος, όντας ηθοποιός, γνωρίζει πολύ καλά τις ανασφάλειες που έχουμε, και έχει μια αγκαλιά για τους συναδέλφους του. Πηγαίνοντας σε αυτή τη δουλειά, λοιπόν, ήμουν σαν τη μύγα μες στο γάλα, δεδομένου ότι τα άλλα τα παιδιά ήταν μαζί από τον χειμώνα. Με βοήθησε πάρα πολύ να κλιματιστώ και να φέρω εις πέρας αυτόν τον ρόλο, ο οποίος είναι πάρα πολύ δύσκολος. Στα 22 χρόνια που βρίσκομαι σε αυτή τη δουλειά, έχω παίξει σε κομεντί και δράμα, αλλά ποτέ σε αμιγώς κωμωδία. Είναι η πρώτη φορά που το κάνω στη ζωή μου».

Ποια είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που πρέπει να αντιμετωπίσεις κάνοντας πρώτη φορά κωμωδία;

«Η μεγαλύτερη πρόκληση είναι να είσαι καλός κωμικός για να μπορείς να πασάρεις σωστά αστείο και να γελάσουν οι θεατές. Σε διαφορετική περίπτωση, είναι πάρα πολύ άβολο. Η κωμωδία είναι πάρα πολύ δύσκολο είδος».

Αυτοσχεδιασμός, ο οποίος είναι ένα βασικό στοιχείο της παράστασης, σου δίνει ελευθερία ή σε δεσμεύει;

«Όχι, δεν σε δεσμεύει καθόλου. Ίσα ίσα. Μπορεί στη διάρκεια του κειμένου κάπου να μπερδευτείς, οπότε με τον αυτοσχεδιασμό μπορείς να προχωρήσεις παρακάτω. Είναι λυτρωτικός ο αυτοσχεδιασμός», είπε στο my tv.