Γιώργης Λαμπαθάκης: «Δοκίμασα ναρκωτικά όταν ήμουν μικρός»

Η μετακόμιση μήπως είναι ένα βήμα παραπάνω στη προσωπική σου ζωή; Το έκανες για να συζήσεις με την κοπέλα σου, τη Χριστίνα;
«Είναι και αυτός ένας λόγος. Το γεγονός ότι μέχρι τώρα δεν μέναμε μαζί με την Χριστίνα δεν πάει να πει κάτι .Ούτε θα συζήσουμε αμέσως. Η Χριστίνα έχει το δικό της σπίτι. Όποτε θέλει, μπορεί να έρθει να μείνουμε μαζί. Δεν ξέρω βέβαια αν θα με ανεχτεί. Το γεγονός ότι έχω το δικό μου χώρο δεν επισημοποιεί τη σχέση μου, την εξελίσσει. Το να συζήσουμε, λοιπόν είναι μια φυσιολογική εξέλιξη, η οποία μπορεί να έρθει σύντομα».
Πόσο καιρό είστε μαζί;
«Σχεδόν τρία χρόνια. Γνωριστήκαμε σε ένα μπαράκι στη Σκύρο μέσω κοινής μας παρέας, χαθήκαμε για λίγο καιρό και αργότερα, εντελώς τυχαία, ξαναβρεθήκαμε. Από τότε είμαστε μαζί».
Εσύ ήσουν αυτός που έκανε το πρώτο βήμα στη σχέση σας;
«Ναι , αν και δεν το συνηθίζω. Δεν είμαι αυτό που λέμε ο “κλασσικός άντρας”, ο “κυνηγός”. Είμαι λίγο ντροπαλός. Όμως όταν μου αρέσει μια γυναίκα πάρα πολύ ,ξεχνάω τις όποιες αναστολές μου».
Είσαι πιστός στις σχέσεις σου;
«Όταν είμαι σε μια σχέση μου αρέσει να πέφτω με τα μούτρα, να την απολαμβάνω. Είμαι εκεί».
Ένα χωρισμό τον ξεπερνάς γρήγορα;
«Εκεί τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά. Έχεις δεθεί συναισθηματικά με τον άλλο, δεν είναι τόσο εύκολο. Πάντως δεν πρόκειται να παιδευτώ για πολύ καιρό. Έχω κάποιες άμυνες που λειτουργούν και με βοηθάνε. Τη μία μπορώ να πάω με φίλους και να κραιπαλιάσουμε σε κανά μπαράκι στην πλατεία Μαβίλη και την άλλη να θέλω να μείνω εντελώς μόνος στο σπίτι μου χωρίς να βλέπω κανένα».
Έχεις κάνεις καταχρήσεις;
«Στο αλκοόλ. Με τους φίλους μου, έχουμε κάνει κάτι υπέροχα μεθύσια που τα θυμόμαστε και γελάμε ακόμη».
Έτυχε να δοκιμάσεις ναρκωτικά;
«Ναι, δοκίμασα όταν ήμουν μικρός. Άλλωστε κανένας έφηβος που σέβεται τον εαυτό του δεν έμεινε κλεισμένος στο καβούκι του χωρίς να δοκιμάσει πράγματα».
Συνεχίζεις να το κάνεις και σήμερα;
«Είσαι τρελός; Δεν μου αρέσει να εξαρτώμαι από τίποτα».
Πέρασες ποτέ δύσκολες στιγμές στη ζωή σου;
«Η πιο δύσκολη στιγμή της ζωής μου ήταν όταν έχασα τη γιαγιά μου. Θυμάμαι ήμουν γύρω στα 27 και υπηρετούσα στο στρατό στη Σκύρο. Πόνεσα αρκετά και συγκλονίστηκα γιατί εκείνη με είχε μεγαλώσει. Φαντάσου ότι μέναμε στο ίδιο σπίτι. Η μητέρα μου ήταν η κολλητή μου φίλη και η γιαγιά η μάνα μου. Έτσι τις είχα διαχωρίσει μέσα μου. Πληγώθηκα όταν έφυγε από τη ζωή, όμως συνειδητοποίησα ότι αυτή είναι η φυσιολογική ροή της ζωής και κάποιων πραγμάτων».
πηγή:DOWNTOWN