Παππά: «Έχω μεγάλη αγωνία για το πώς θα βοηθηθεί το θέατρο από την πολιτεία»

Η Ιωάννα Παππά μίλησε για το πόσο άλλαξε η καθημερινότητα της με τον κορονοϊό, αλλά και για τα πολλά πλήγματα που δέχεται ο κλάδος των ηθοποιών τα τελευταία χρόνια.

Kατ' αρχάς, θα ήθελα να μας πεις για τη φετινή καλλιτεχνική περίοδο, η οποία ήταν γεμάτη για σένα, αλλά υπήρξαν ανατροπές σε κάποια από τα σχέδια σου.

«Η φετινή καλλιτεχνική περίοδος για μένα άρχισε με τον «Χορό της φωτιάς» που παρουσιάστηκε στο Δημοτικό θέατρο Πειραιά, σε σκηνοθεσία Άρη Μπινιάρη, και στη συνέχεια ήρθε η «Έντα Γκάμπλερ» στο θέατρο Άλμα, σε σκηνοθεσία Θέμη Μουμουλίδη. Όσον αφορά τη δεύτερη παράσταση, προλάβαμε και παίξαμε πέντε εβδομάδες γιατί αρχές Μαρτίου έκλεισαν τα θέατρα λόγω κορονοϊού. Το πλάνο μας, εάν δεν συνέβαινε αυτό, ήταν να συνεχίσουμε μέχρι και λίγο μετά το Πάσχα. Από εκεί και πέρα, με τον «Χορό της φωτιάς» θα πηγαίναμε στη Θεσσαλονίκη, ενώ η τελευταία μας παράσταση ήταν προγραμματισμένη την ημερομηνία της επετείου των 100 χρόνων της Γενοκτονίας των Ποντίων. Έπειτα, θα ήμουν στο Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου με τις «Βάκχες», σε σκηνοθεσία Νικαίτης Κοντούρη, αλλά τα τελευταία σχέδια δεν υλοποιήθηκαν».

Ήρθε ο κορονοϊος που ανέτρεψε τα σχέδια και την καθημερινότητα μας.

«Ακριβώς έτσι. Επομένως, όσοι μείναμε εκτός και δεν θέλαμε να παραμείνουμε ανενεργοί, κάναμε διάφορες συζητήσεις και καταλήξαμε με τον Θέμη Μουμουλίδη να παρουσιάσουμε ξανά την «Αντιγόνη», με μια καινούργια διανομή και μικρότερο καστ. Τη συγκεκριμένη παράσταση, η οποία στο προηγούμενο ανέβασμα της είχε γνωρίσει μεγάλη επιτυχία, την έχουμε αγαπήσει πολύ, ενώ το έργο μας αφορά και θα μας αφορά. Η παρουσία λιγότερων ηθοποιών στη σκηνή φέρνει και μια συμπύκνωση σε κάποια πράγματα. Συναντήσατε κάποια δυσκολία; Η αλήθεια είναι ότι δεν συναντήσαμε κάποια φοβερή δυσκολία, και αυτό σου το λέω και εκ του αποτελέσματος. Ακόμα και το σκηνικό έχει προσαρμοστεί στις καινούργιες ανάγκες. Το νέο ανέβασμα του έργου, νομίζω, έχει κάτι πιο άμεσο για τον θεατή, που μπορεί να τον κάνει να νιώσει πιο κοντά του την ιστορία. Ακριβώς επειδή πρόκειται για έναν χώρο που έχει περιοριστεί και για έναν μικρότερο θίασο, ο οποίος όμως βρίσκεται όλη την ώρα επί σκηνής»,

Ποια είναι η μεγαλύτερη αγωνία που έχεις για το θέατρο με βάση τα νέα δεδομένα που έχουν προκύψει λόγω της πανδημίας;

«Έχω μεγάλη αγωνία για το πώς θα αντιμετωπιστεί και θα βοηθηθεί από την πολιτεία για να συνεχίσει να υπάρχει και να είναι λειτουργικό. Μετά, από τον κόσμο, πόσο θα μπορέσει να είναι «παρών» στις παραστάσεις, χωρίς να υπάρχει ο φόβος για την υγεία του».

Είσαι αισιόδοξη για αυτή την κατάσταση;

«Η ελπίδα πρέπει να υπάρχει ακόμα και μέσα σε καταστάσεις που τα γεγονότα φαίνονται τετελεσμένα. Αυτό είναι που μας κρατάει ζωντανούς, μας συντηρεί και μας ενεργοποιεί ώστε να προσπαθούμε για πράγματα. Άρα, την ελπίδα δεν επιτρέπεις στον εαυτό σου να τη χάσεις».

Ο κλάδος των ηθοποιών, τα τελευταία χρόνια, δέχεται πολλά πλήγματα.

«Σε οικονομικό επίπεδο, δεν μπορούμε να πούμε ότι το τοπίο ήταν ίδιο τα τελευταία χρόνια σε σχέση με τα προηγούμενα. Το θέατρο υπήρξε, στάθηκε και στηρίχθηκε από το κοινό, τους παραγωγούς και τους ηθοποιούς, επειδή όλοι κάναμε θυσίες μέσα σε αυτά τα χρόνια. Από εκεί και πέρα, έχει καταργηθεί η συλλογική σύμβαση εργασίας και, όπως, καταλαβαίνεις, υπάρχουν αλλαγές στις μισθοδοσίες. Οι περισσότερες πρόβες είναι απλήρωτες. Εξαρτάται από τον κάθε ιδιώτη παραγωγό τι θα προσφέρει, εκτός κι αν βρίσκεται σε μια κρατική σκηνή όπου εκεί υπάρχουν κάποια πολύ ορισμένα πράγματα», είπε η Ιωάννα Παππά στο my tv.