Ιωάννα Παππά: «Το θέατρο δεν πρέπει να εκλείψει»

Η Ιωάννα Παππά μίλησε για την αγωνία που έχει για το θέατρο βάσει των νέων δεδομένων αλλά και αν τη βρίσκει σύμφωνη το «πείραγμα» στα κλασικά κείμενα. Επίσης, αποκαλύπτει τα επόμενα επαγγελματικά σχέδια της...

Οι μέχρι τώρα επιλογές των συνεργασιών σου κρίνονται από τους συνεργάτες ή από τον οικονομικό παράγοντα;

«Πάντοτε συνδυαστικά σκεφτόμουν τις επιλογές μου και έπαιρνα τις αποφάσεις μου. Ποτέ δεν ορίστηκα καθαρά από το οικονομικό σκέλος, αλλά από τη συνεργασία, και το έκανα και με χαμηλότερη αμοιβή. Βέβαια, το ιδανικό για όλους μας είναι μια συνεργασία με μια αμοιβή που ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα και αναλογεί στο έργο που παράγουμε».

Πες μας δυο λόγια για την «Αντιγόνη»...

«Αυτό που με συγκινεί στο έργο είναι ότι παρακολουθούμε την ιστορία ίου μέσα από δύο ήρωες από την Αντιγόνη και τον Κρέοντα. Είναι δύο ήρωες οι οποίοι μοιάζουν και διαφέρουν στον ίδιο βαθμό, και κινούνται από αγνές προθέσεις. Πιστεύουν πραγματικά σε μια προσωπική θεώρηση για τη ζωή. Με πείσμα, λοιπόν, υποστηρίζουν τη θέση τους με , όποιο κόστος, και αυτό είναι που προκαλεί την καταστροφή των ίδιων [ και όσων βρίσκονται γύρω τους. Το αξιοθαύμαστο είναι πως η Αντιγόνη βρίσκει το θάρρος να χαράξει τη δική της πορεία, σύμφωνα με-αυτό' που ορίζει η ψυχή της και το χρέος που νιώθει απέναντι στην οικογένεια της και τους δεσμούς αίματος, οπότε αντιστέκεται απέναντι σε ένα καθεστώς που είναι απολυταρχικό και δογματικό. Οταν, λοιπόν, ο Κρέων αποφασίζει να την τιμωρήσει, κλείνοντας τη μέσα σε έναν βράχο χωρίς ήλιο, νερό και αέρα, εκείνη δεν αντέχει και αφαιρεί τη ζωή της. Για εμένα, η Αντιγόνη είναι μια ηρωίδα η οποία, ενώ ζει αυτή την τεράστια τραγωδία, είναι μια θετική ηρωίδα. Υποστηρίζει την αγάπη».

Γιατί τα μεγάλα και κλασικά έργα μιλούν σε έναν βαθμό στο σήμερα;

«Τα μεγάλα και κλασικά έργα μιλάνε για πανανθρώπινες αξίες και άχρονες, έχοντας πλησιάσει ιδέες και κόσμους, οπότε μας αφορούν και θα μας αφορούν. Είναι έργα που μιλάνε πολιτικά και κοινωνικά, γραμμένα άρτια. Αξίζουν και μόνο που τα διαβάζουμε. Γενικότερα το θέατρο έχει θεραπευτική λειτουργία όταν συμβαίνει όπως πρέπει, και αυτός είναι ο σημαντικός λόγος που δεν πρέπει να εκλείψει. Το θέατρο πρέπει να γίνεται είτε για να διασκεδάσει είτε για να θεραπεύσει».

Σε βρίσκει σύμφωνη όταν τέτοια έργα παρουσιάζονται «πειραγμένα»;

«Εξαρτάται, γιατί η τέχνη δεν πρέπει να έχει όρια και λογοκρισία. Μπορούμε να σταθούμε αντίθετοι στην πρόταση ενός καλλιτέχνη, αλλά δεν μπορούμε να τα αντιμετωπίσουμε σαν μνημεία. Άνθρωποι τα έγραψαν και, επειδή είναι έργα τέχνης οφείλουμε να τα αντιμετωπίσουμε με τόλμη. Αν είναι μια καινούργια, καινοτόμα προσέγγιση και έχει λόγο να συμβεί αυτό, χωρίς να προσβάλλει τον συγγραφέα και το κοινό, είμαι σύμφωνη να συμβεί. Αρκεί να συνοδεύεται από την προαναφερόμενη διαδικασία».

Τη νέα καλλιτεχνική περίοδο, καλώς εχόντων των πραγμάτων, θα σε δούμε στην παράσταση «Οι μάγισσες του Σάλεμ»;

«Πρόκειται για ένα πάρα πολύ ωραίο έργο του οποίου, αυτή την περίοδο, κάνει τη μεταφορά ο Νικορέστης Χανιωτάκης, που θα το σκηνοθετήσει κιόλας. Σε αυτή την παράσταση θα είμαστε με τη Ρένια Λουιζίδου, τον Άκη Σακελλαρίου και τον Νικήτα Τσακίρογλου».

Δεδομένου ότι είσαι μητέρα και έχεις φορτωμένο πρόγραμμα στο θέατρο, να υποθέσω ότι η τηλεόραση δεν χωράει στο πρόγραμμα σου, σωστά;

«Ε... όχι. Είναι μια διαφορετική εποχή, που δεν είναι όπως πριν από δέκα χρόνια, και δεν είναι εύκολο να συνδυάσουμε την τηλεόραση με το θέατρο. Το βλέπουμε στην πράξη. Προκύπτουν δυσκολίες. Πρέπει να μπουν κάποιες προτεραιότητες, προκειμένου να μπορείς να αντεπεξέλθεις στις καθημερινές υποχρεώσεις», είπε στο my tv.