Μιχαηλίδης – Σκιαδαρέσης: «Το “να πιάσουμε την καλή” είναι εθνικό χόμπι»

Ο Ιεροκλής Μιχαηλίδης και ο Γεράσιμος Σκιαδαρέσης μίλησαν για τους ήρωες τους, για το πόσο πιστοί έχουν παραμείνει στον θεατρικό δρόμο τους, ενώ σχολίασαν τα σποτ με συναδέλφους τους επί πανδημίας του κορονοϊού.

Ποιοι είναι οι ήρωες σας;

Γ.Σ.: «Με κάποιον τρόπο ο ένας συμπληρώνει τον άλλον. Μοιράζονται το ίδιο όνειρο από διαφορετικές πλευρές. Δύο χαρακτήρες, ασπρόμαυρο, που εναλλάσσονται, και δεν μπορούν να υπάρξουν ο ένας χωρίς τον άλλον».

Ι.Μ.: «Άλλωστε ακόμα και ο πιο αφελής δεν είναι άμοιρος ευθυνών. Υπάρχει μια αλληλεξάρτηση και, εν σπέρματι, μια σχέση αναγκαστικής συνύπαρξης, σχεδόν μπεκετικής».

Το «να πιάσουμε την καλή» εξακολουθεί να ισχύει;

Ι.Μ.: «Είναι εθνικό χόμπι».

Γ.Σ.: «Δεν είμαι σίγουρος ότι ισχύει μόνον για τον Ελληνα. Το βλέπω και σε άλλες χώρες. Το όνειρο του να πετύχεις κάτι καταβάλλοντος τον λιγότερο δυνατό κόπο είναι ίδιον του ανθρώπου».

Ι.Μ.: «Απλώς εμείς το έχουμε αναγάγει σε επιστήμη».

Άλλαξε κάτι από τότε που γράφτηκε το έργο;

Γ.Σ.: «Δεν νομίζω, θυμάμαι, στα πρώτα χρόνια της κρίσης, άκουγα γύρω μου ότι "η κρίση είναι ευκαιρία για να κάνεις περιουσία, να πιάσεις την καλή"».

Ι.Μ.: «Ειδικά με τους μετανάστες. Τόσες μπίζνες δεν έχουν γίνει με τις ΜΚΟ; Υπάρχουν άνθρωποι που από το Μεταναστευτικό βγάζουν λεφτά. Κάτι τέτοιο κάνει κι ο Φώντας. Είναι τρομερό αυτό που λέει: "θέλεις να εκμεταλλευτείς έναν άνθρωπο; Βοήθησε τον"».

Τι σκέφτεστε για τα σποτ με ηθοποιούς επί πανδημίας;

Ι.Μ.: «Εχω μια απορία. Αφού όλος ο κύκλος εργασιών για τα σποτ πληρώνεται - και καλά κάνει -, γιατί οι ηθοποιοί πρέπει να είναι οι μόνοι που δεν αμείβονται; Πας ποτέ σε ένα εστιατόριο να ζητήσεις φαγητό τζάμπα;».

Γ.Σ.: «Και που δεν πληρώθηκαν, πάλι τους χρέωσαν ότι ήταν πολιτική επιλογή και δεν έπρεπε να την κάνουν. Δεν τους πιάνεις από πουθενά».

Ι.Μ.: «Αυτοί που διαμαρτύρονται, αν τους το είχαν προτείνει, θα το έκαναν. Σου ζητάνε να κάνεις κάτι σε μια κρίσιμη στιγμή αφιλοκερδώς και, πολύ σωστά, το κάνεις».

Πόσο πιστοί στον θεατρικό σας δρόμο έχετε παραμείνει;

Γ.Σ.; «Μπορώ να πω ότι είμαι πολύ κοντά σε αυτό που σκεφτόμουν όταν ξεκινούσα. Αλλά από τότε δεν άφησα ποτέ το τσεκάρισμα του εαυτού μου. Πρέπει να τον περνάς συστηματικά ΚΤΕΟ, να θυμάσαι τι ήταν αυτό που σε έκανε να γίνεις ηθοποιός, να μη χάνεσαι. Συμβιβασμούς κάνεις, συνεχώς, αλλά κοιτάς να έχουν τις μικρότερες απώλειες, κι αν λοξοδρομήσεις, να επανέλθεις».

Ι.Μ.: «Σε ό,τι με αφορά, θα έλεγα ότι είμαι πολύ κοντά και πολύ μακριά ταυτόχρονα. Αυτό που έζησα είναι το καλό σενάριο - φανταζόμουν λιγότερα όταν ήμουν πραγματιστής και περισσότερα όταν ήμουν αιθεροβάμων. Οχι με την έννοια της ματαιοδοξίας, αλλά του ανοίγματος της δουλειάς σε άλλους ορίζοντες - ως ηθοποιός πάντα. Δεν ξέρω αν τα κατάφερα».

Και οι «Αγαμοι θύται»;

Ι.Μ.: «Οι "Αγαμοι" ήρθαν δέκα χρόνια μετά, μια συγκεκριμένη, ελεγχόμενη επιλογή. Δεν ήταν στους αρχικούς σχεδιασμούς. Μου άνοιξαν πόρτες. Ηθελα όμως να το διατηρήσω σε ένα επίπεδο πάρεργου για να μην αποκλείσει τα υπόλοιπα, θεατρικά και κινηματογραφικά. Γιατί από πλευράς δημοσιότητας και οικονομικών ήταν πιο αποδοτικό. Προστάτευσα όμως και τον εαυτό μου και τη δουλειά μου», είπαν στο ΒΗΜΑ.