Δημήτρης Γκοτσόπουλος: Η απώλεια που τον σημάδεψε

Ο Δημήτρης Γκοτσόπουλος μίλησε για τα θεατρικά του σχέδια, τη σπουδή του έρωτα, ενώ αποκάλυψε αν έχει υπάρξει νάρκισσος αλλά και για την απώλεια που τον σημάδεψε.

Τον χειμώνα συναντάτε θεατρικά τον Πέτρο Φιλιππίδη στη γλυκόπικρη κομεντί του Τζεφ Μπάρον «Την Πέμπτη, κύριε Γκριν» στο θέατρο Μουσούρη.

«Ναι. Ενας απομονωμένος, ιδιόρρυθμος, ηλικιωμένος άνδρας κάθε Πέμπτη δέχεται την αναγκαστική επίσκεψη ενός νεαρού άνδρα, διοικητικού στελέχους μιας πολυεθνικής εταιρείας, ο οποίος έτυχε να τον χτυπήσει ελαφρά με το αυτοκίνητο του. Πρόκειται για ένα έργο για τη μοναξιά και για το πώς μπορεί τελικά να συναντηθούν ψυχικά δύο εκ διαμέτρου αντίθετοι χαρακτήρες. Ερμηνεύω τον Ρος, έναν άνδρα αποκομμένο από την οικογένεια του, λόγω του σεξουαλικού του προσανατολισμού. Ο Ρος είναι ένας άνδρας γεμάτος πάθος και όρεξη για ζωή εν αντιθέσει με τον "παραιτημένο" ηλικιωμένο κύριο Γκριν. Ο Πέτρος θέλει να δώσει, κατά τη γνώμη μου, μια καινούργια ανάγνωση στο έργο: την αισιοδοξία της νέας γενιάς και την έκπληξη της παλαιάς για αυτό που έρχεται. Μου έκανε εντύπωση η γενναιοδωρία του Πέτρου. Ενας καλλιτέχνης με τόσα χρόνια καριέρας και παρ' όλα αυτά όταν μιλούσαμε με ενθάρρυνε να διατυπώσω τις απόψεις μου κάνοντας με να καταλάβω ότι τον ενδιαφέρει να με ακούσει ώστε να συμβάλω στο τελικό αποτέλεσμα».

Ο Ρος είναι κόντρα ρόλος για εσάς;

«Υποθέτω πως δεν θα μου εί-ναι εύκολο. Αλλά τι σημαίνει κόντρα ρόλος; Ξέρετε, αυτό που συνειδητοποιώ με την πάροδο του χρόνου είναι πως η γκάμα των ρόλων ενός ηθοποιού είναι απεριόριστη. Εως τώρα έχω κατορθώσει να εμπλακώ σε ουκ ολίγες "μεταμορφώσεις" δοκιμάζοντας να υποδυθώ χαρακτήρες που απείχαν και απέχουν παρασάγγας τόσο μεταξύ τους όσο κι από την αρχική ιδέα που είχα για τις δυνατότητες μου. Ξέρετε μου λένε πολλές φορές ότι έχω μια ευγενική φυσιογνωμία. Εν τούτοις, έχω υπάρξει σκληρός και έχω αντεπεξέλθει σε σκληρές καταστάσεις, σε απώλειες. Ακόμα και σε προσωπικό επίπεδο, τη σχέση μου με την οικογένεια μου κάποια στιγμή την γκρέμισα και τη δόμησα από την αρχή. Και είμαι περήφανος για τους γονείς μου. Εκαναν πέντε παιδιά. Εχω τέσσερις αδελφές».

Αν δεν απατώμαι έχετε χάσει τον πατέρα σας.

«Ναι, πριν 11 χρόνια και μετά από αυτή την απώλεια τα καταφέραμε. Σταθήκαμε στα πόδια μας. Είμαστε δεμένη οικογένεια. Τις αγαπώ τις αδελφές μου. Και βεβαίως τη μητέρα μου, την κυρία Αθανασία, τη λατρεύω. Και όσο μεγαλώνουμε η σχέση μας βαθαίνει».

Αλήθεια, με τι ασχολούνται οι αδελφές σας;

«Η πρώτη, η Νίκη, είναι βρεφοκόμος. Η δεύτερη, η Αναστασία, είναι τραπεζικός και καθηγήτρια τάνγκο. Η τρίτη, η Ειρήνη, ασχολείται με την κοινωνική εργασία και της αρέσει να χορεύει R'n'Β. Η τέταρτη, η Δέσποινα, είναι δασκάλα και τραγου¬δάει. Ηταν η τραγουδίστρια του συγκροτήματος Carte Postale. Ο πατέρας μας, ο Σπύρος, είχε μια καλλιτεχνική φύση. Ηταν ένας ελαιοχρωματιστής που ζωγράφιζε υπέροχα και αντιμετώπιζε τη δουλειά του ως τέχνη. Επίσης είχε μια υπέροχη φωνή. Νομίζω πως από αυτόν κληρονόμησα την αγάπη μου για την τέχνη».

Μεγαλώνοντας γίνεστε πιο κυνικός απέναντι στον έρωτα;

«Οχι. Μια σπουδή είναι ο έρωτας. Δεν τελειώνει. Και έχει να κάνει με τη διαθεσιμότητα. Από το πόσο ανοιχτός είσαι απέναντι στους ανθρώπους. Μου έχει τύχει να οδηγώ με τη μηχανή και στο φανάρι να δω το πρόσωπο μιας όμορφης κοπέλας. Το βλέμα της μπορεί να με συντροφεύει όλη την ημέρα».

Έχετε υπάρξει νάρκισσος;

«Θέλω να πιστεύω πως όχι. Για τρία χρόνια στο σπίτι μου δεν είχα καθρέφτη. Πολλές φορές και στις "Αγριες Μέλισσες" σκέφτομαι ότι θα μπορούσα να παίζω πιο "φαραωνικά". Να κατεβάζω τη φωνή μου, να την κάνω μπάσα, να έχω δραματικές εξάρσεις. Δεν με ενδιαφέρει, θέλω να παίζω εσωτερικά. Με τα βλέμματα. Η ομορφιά δεν βρίσκεται σε αυτό που "φαίνεται"».

Είστε πολύ ωραίος άνδρας. Η εμφάνιση σας πιστεύετε ότι μπορεί να σας εγκλωβίσει θεατρικά;

«Τίποτα δεν μπορεί να σε εγκλωβίσει αν δεν του το επιτρέψεις. Ενας εμφανίσιμος ηθοποιός οφείλει να ξεπεράσει το αυταπόδεικτο της ομορφιάς του. Αυτή είναι η δυσκολία, να κάνεις το θεατή να σταθεί στην ερμηνεία σου και όχι μόνο στην εμφάνιση σου. Εν τέλει πάντως ας έχουμε υπ' όψιν ότι ο κόσμος είναι πιο ευφυής από ό,τι νομίζουμε και πως, έστω και ασύνειδα, αντιλαμβάνεται πότε ένας ηθοποιός εκμεταλλεύεται την εμφάνιση του για να προχωρήσει και πότε καταφέρνει και την ξεπερνάει», είπε στο ΒΗΜΑgazino.