Δάκης: Η ζωή στο Παρίσι, ο ξάδελφος Ντέμης Ρούσσος και η δόξα που… μίσησε

Ο Δάκης σε πρόσφατη συνέντευξή του μίλησε για τον ξάδελφο του Ντέμη Ρούσσο, για τον λόγο που δεν έμεινε στο Παρίσι για να κάνει καριέρα, ενώ αναφέρθηκε και στον έρωτα!

Σχολίασε μου… Χρήμα…

«Με το χρήμα δεν τα πάω καλά, δεν ξέρω να το μαζεύω. Έβγαλα πάρα πολλά χρήματα από τη δουλειά αυτή, αλλά ξόδεψα και πάρα πολλά. Έκανα το «κουμάντο» μου, δεν έχω οικονομικό πρόβλημα, αλλά δεν είμαι πλούσιος, κάτι που δεν θα έλεγα όχι, να είχα δηλαδή πάρα πολλά χρήματα, δεν θα ήταν άσχημο. Λένε «Το χρήμα πολλοί το μίσησαν, τη δόξα ουδείς». Στη δική μου περίπτωση δεν ισχύει αυτό, διότι πριν γίνω γνωστός έλεγα : «Αχ, πότε θ’ αρχίσουν να με γνωρίζουν όταν περπατάω στον δρόμο…», κι όταν άρχισε να γίνεται αυτό, ανακάλυψα πόσο οδυνηρό είναι και πόσο σε προβληματίζει…».

Γιατί είναι οδυνηρό;

«Σε αναγκάζει να ζεις σε μια «χρυσή φυλακή», δεν μπορείς να γευτείς τις μικροχαρές της ζωής. Όταν είχα πάει στο Παρίσι με τον Ντέμη Ρούσσο, ο οποίος ήταν ξάδελφός μου, έμενα στο σπίτι του, για να κάνω ένα δίσκο και καριέρα εκεί, όπου είδα αυτή την κατάσταση. Ο Ντέμης ήθελε να περάσει απέναντι, από τον ένα δρόμο στον άλλο, από το στούντιο που είχαμε πάει για ηχογράφηση και θέλοντας να πάμε στο απέναντι εστιατόριο, έρχονταν οι μπράβοι για ν' ανοίξουν τον δρόμο να περάσει για να πάει να φάει. Αυτή τη δόξα δεν θα την ήθελα ποτέ. Δεν θα ήθελα ποτέ να ήμουν ο Μάικλ Τζάκσον, όσα λεφτά κι αν είχα, ήθελα να έχω τα λεφτά του, αλλά όχι τη δόξα του, δεν μπορώ έτσι».

-Γιατί δεν έμεινες στο εξωτερικό, μαζί με τον ξάδελφο σου, τον αείμνηστο Ντέμη Ρούσσο;

«Ένας λόγος ήταν κι ο παραπάνω, όσο αστείο κι αν σου φαίνεται, δεν το ήθελα αυτό, γιατί φαντάστηκα να ζω έτσι, να είμαι μέσα σ' ένα υπέροχο σπίτι, να μην μπορώ να βγω έξω, να έρχονται οι μπράβοι να περπατάω και δεν το ήθελα. Ένας άλλος λόγος ήταν πως για να ζήσεις στο εξωτερικό ή θα πεινάς ή θα είσαι διάσημος, δεν είναι όπως εδώ που μέχρι να γίνεις γνωστός μπορείς να κουτσοδουλεύεις από εδώ κι από εκεί. Έπρεπε να μείνω 6 μήνες στο Παρίσι για να προωθήσουν τον δίσκο που είχα κάνει τότε εκεί και δεν μπορούσα, γιατί είχα εδώ τους γονείς μου οι οποίοι εξαρτιόνταν από μένα, είχα κι ένα συμβόλαιο με τον "Διογένη"».

-Δεν ζήτησες τη βοήθεια του Ντέμη Ρούσσου, δεν σε στήριξε;

«Ο Ντέμης μια χαρά, έμενα στο σπίτι του, αλλά δεν μπορούσα να μείνω. Πέρα από το ότι δεν γουστάρω αυτήν την τόσο μεγάλη δόξα, μου φάνηκε κουραστικό κι ενοχλητικό να τα ξαναρχίσω όλα από την αρχή. Η δημοσιότητα ανοίγει "πόρτα", αλλά όταν πας να κάνεις μια νέα καριέρα, σε κοιτάνε όλοι με μισό βλέμμα».

-Οι έρωτες… πολλοί;

«Όχι, δεν νομίζω να ερωτεύτηκα ποτέ αληθινά... Δεν ξέρω... Αν ερωτεύεσαι αληθινά περνάει εύκολα; Εμένα μου πέρναγε... Ποτέ δεν ονειρεύτηκα ένα σπιτάκι με δύο παιδάκια και μια καλή σύζυγο».

-Αλλο οικογένεια κι άλλο έρωτας...

«Αμα ερωτευτείς αυτό είναι το αποτέλεσμα, εκεί θέλεις να καταλήξεις... Είμαι πολύ μοναχικός τύπος, έχω 3 φίλους μόνο και χιλιάδες γνωστούς. Με την καραντίνα για τον κορονοϊό ξέρεις τι ωραία που πέρασα; Ηρέμησα, έψαξα τον εαυτό μου, κι έβαλα "Χ" σε πάρα πολλά, ακόμα και σε φίλους. Ούτε βόλτα δεν έβγαινα. Φοβόμουν να πάω στο σούπερ μάρκετ, γιατί ανήκω στις ομάδες υψηλού κινδύνου, κι ερχόταν μια φίλη και μου έφερνε τα ψώνια, τα έβαζε στα ασανσέρ, κι έτσι δεν πήγα πουθενά».

-Η δημοσιότητα σου έχει φερθεί καλά;

«Ναι, αλλά έχω ένα παραπονάκι...Έκανα δύο φορές Ηρώδειο, κουβέντα πουθενά, κι όταν αρρώστησα για δύο χρόνια, δεν ήξερα πού κρυβόμουν και δεν ήξερα τι να πω... Γιατί συνέχεια αυτό τους ένοιαζε, ρωτούσαν τι έγινε με την ασθένεια μου, πώς έγινε και πώς νιώθω... Κανείς δεν πήρε να μου πει πώς ήταν το Ηρώδειο... Αυτό συμβαίνει τώρα, δεν γινόταν παλιά, κι αυτό με στεναχωρεί...», είπε στο Λοιπόν.