Λαζόπουλος: Συγκλονίζει για τον θάνατο της γυναίκας του - "Μου άφησε γράμματα"

Ο Λάκης Λαζόπουλος σε διάθεση για βαθιές εξομολογήσεις, μίλησε ανοιχτά για την απώλεια της γυναίκας του, αλλά και το βιβλίο που ετοιμάζει για τη ζωή του δίπλα στην Τασούλα.

«Το βιβλίο είναι για τη γυναίκα μου, την Τασούλα. Είχα ανάγκη όταν «έφυγε» να γράψω ό,τι υπήρχε μέσα μου για να μεταφέρω τη φωνή εκείνη που είχε υποστεί όλο αυτό. Επίσης μέσα από αυτό να δω πώς ακριβώς σκεφτόμουν, τι σήμαινε για μένα όλη αυτή η διαχείριση από τη μια του πολέμου και από την άλλη αυτή της ακραίας κατάστασης με την ασθένεια. Ένιωθα πραγματικά πολύ περίεργα εκείνη την περίοδο σαν να είχαν βάλει ένα σκιάχτρο σε ένα αμπέλι και να πα­ρακολουθούσα όλους να βαράνε και εγώ να είμαι μονός μου κάπου μακριά. Ωστόσο, έμαθα πολλά πράγματα μέσα από αυτή την επώδυνη διαδικασία και ακόμα και μέσα από τη θεραπεία της Τασούλας προσπάθησα να κρατήσω πράγματα που θα μπορούσαν -ειδικά όσον αφορά τη θεραπευτική μέθοδο - να βοηθήσουν άλλους ασθενείς. Η ίδια άλλωστε το ήθελε, εφόσον πετύχαινε σε κάποιο βαθ­μό, να βοηθηθεί όσο γινόταν περισσότερος κόσμος. Πα­ράλληλα βέβαια βγήκαν πολλά πράγματα στην πορεία που ούτε καν μπορούσα να φανταστώ, όπως το ότι η Τασούλα μου έγραφε, όλα αυτά τα χρόνια, γράμματα τα οποία δεν είχα δει ποτέ και ποτέ δεν μου τα έστειλε. Τα βρήκα όλα μαζεμένα σάμπως να ήξερε - ή μάλλον ήταν βέβαιη- ότι θα «έφευγε» πριν από εμένα και ήθελε να τα διαβάσω. Εκεί βρήκα πράγματα που δεν περίμενα με τίποτα ότι θα βρω», εξομολογήθηκε.

Ο Λάκης Λαζόπουλος μίλησε για τα γράμματα που άφησε για εκείνος η σύζυγός του: «Δεν ήξερα καν ότι υπήρχαν πράγματα που ένιωθε και εξέφραζε. Είδα να επαναλαμβάνει φράσεις ανήκουστες, να γράφει πράγματα που ούτε φανταζόμουν.
Δεν μπορούσα να συνέλθω, ήμουν κλεισμένος επί δεκα­πέντε μέρες και διάβαζα. Δεν ήξερα καν ότι είχε ένα τέτοιοκομμάτι γιατί θεωρούσα ότι είχαμε έναν τρόπο να μιλάμε,να συνεννοούμαστε και ξαφνικά είδα έναν άνθρωπο που δεν είχα ιδέα ότι υπάρχει. Ηταν σαν να άνοιξα ένα νέο κεφάλαιο γι' αυτό και θέλω το βιβλίο αυτό να έχει τη δική της φωνή, να ακουστούν αυτά τα λόγια που, όσο δύσκολα και να φαντάζουν για μένα, είναι αληθινά. Δεν θα φοβηθώ λοιπόν να τα αφήσω τα γράμματα αυτά και να της επιτρέ­ψω να μου απευθύνει τόσο σκληρά τον λόγο, γιατί αλλιώς δεν θα ήμουν αληθινός. Οσο πιο αληθινά είναι αυτά, τόσο πιο πολύ θα καταλάβουν τι έχει τραβήξει αυτός ο άνθρωπος δίπλα μου. Γιατί η Τασούλα τα πέρασε όλα αυτά επιλέγοντας να ζήσει με έναν άνθρωπο σαν κι εμένα».

ΠΗΓΗ:ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ