Μαρία Εκμεκτσίογλου: Η σπάνια εξομολόγηση για τον διπλό θάνατο που την "τσάκισε"

Η απώλεια του αδελφού της ήταν το πιο δύσκολο κομμάτι που κλήθηκε να αντιμετωπίσει όπως επίσης, και ο θάνατος της μητέρας της, την ημέρα που γέννησε το δεύτερο παιδί της. Η αγαπημένη μαγείρισσα σε πρόσφατη συνέντευξή της μίλησε για όσα έχουν σημαδέψει τη ζωή της.

-Έχεις περάσει πολλά στη ζωή σου κι έχεις αναφερθεί και δημόσια. Ποιο θεωρείς το δυσκολότερο απ' όλα αυτά;

«Το πιο δύσκολο από όλα όσα έχω περάσει, είναι ο χαμός του αδελφού μου. Της μητέρας μου ήταν ένα τραύμα πολύ δυνατό, αλλά η απώλεια του αδελφού μου ήταν κάτι που άλλαξε όλη μου τη ζωή. Ημουν σε μικρή ηλικία, πολύ νέα, αλλιώς σκεφτόμουν τη ζωή, άλλα προγράμματα έκανα για το μέλλον μου, αλλά από τη στιγμή που χωριστήκαμε ένα βράδυ και μου είπε: "Φεύγω για να πάω να κάνω τη γιορτή μου στην Αθήνα, μαζί με την παρέα μου, στα μπουζούκια"... Τότε ξεκίνησε ένα ταξίδι όλο χαρά για να γιορτάσει, ξαφνικά μετά από 5 ώρες, ήρθε η είδηση ότι δεν υπάρχει πια, δε θα τον ξαναδώ... Δεν μπορείς να φανταστείς το συναίσθημα ότι δεν θα ξαναδείς τον αδελφό σου ποτέ ξανά... Γι' αυτόν τον λόγο δεν πήγα στην τελευταία τελετή που του έγινε... Δεν πήγα γιατί στο μυαλό μου τον είχα στείλει ταξίδι, σε μια χώρα τόσο μακρινή, που δεν θα μπορέσω ποτέ να ταξιδέψω για να πάω. Εκείνος είναι εκεί και ζει σε μια χώρα παραμυθένια...Έτσι μπόρεσα και το ξεπέρασα μέσα στο μυαλό μου. Δεν θα μπορούσα να φανταστώ ότι ο αδελφός μου ο γόης, ο κούκλος, ο μελαχρινός, δε θα είναι πάνω στη γη...».

Δεν αναφέρεις τη λέξη "κηδεία"...

«Οχι, έφυγε ταξίδι ο αδελφός μου... Δεν μπορώ... Γι' αυτό και δεν πηγαίνω σε τελετές τέτοιου τύπου».

-Δεν πήγες για το τελευταίο αντίο ούτε όταν "έφυγε" η μητέρα κι ο πατέρας σου;

«Στον πατέρα μου πήγα, αλλά ήμουν μακριά, δεν μπορώ να δω αυτή την τελετή, νομίζω ότι θα σταματήσει η καρδιά μου, ότι θα πάθω ανακοπή. Όταν "έφυγε" η μαμά μου, ήμουν στην κλινική, είχα γεννήσει εκείνη την ημέρα, την ίδια μέρα την "έχασα". Ήμουν λεχώνα μιας ημέρας, κι ήμουν στο αυτοκίνητο. Το έσκασα από την κλινική με αυτοκίνητο, πήγα, αλλά δεν ήμουν παρούσα στην τελετή, ήμουν μακριά, μέσα στο αυτοκίνητο. Δεν με άφησε κι ο άντρας μου να πάω, γιατί ήμουν λεχώνα μιας ημέρας. Όλα αυτά σε δυναμώνουν στη ζωή σε κάνουν άλλο άνθρωπο. Η Μαρία που είμαι αυτή τη στιγμή, που μπορώ να τα βάλω με τέρατα και σημεία, που βάζω τη ζωή κάτω από τα πόδια μου και την πατάω, από τα δύσκολα γεγονότα πήρα δύναμη και μπορώ να τα βγάλω πέρα με όλους και με όλα».

-Η ζωή, λένε, κάτι σου δίνει και κάτι σου παίρνει. Αυτά ήρθαν σε μια ισορροπία;

«Οπωσδήποτε. Βέβαια αυτά που μου έχει πάρει η ζωή είναι αναντικατάστατα, δεν μπορεί ούτε μια επιτυχημένη επιχείρηση, ούτε μία επιτυχημένη τηλεοπτική συγγραφική ή γαστρονομική καριέρα , να τα αντικαταστήσουν με τίποτα. Νιώθω ότι κάνω περήφανο τον αδελφό μου και τη μητέρα μου, η οποία μου έλεγε: "Εσύ ούτε καφέ δεν καταφέρνεις να ψήσεις, πώς θα μαγειρέψεις αύριο άμα σε παντρέψουμε;". Ήθελε να με παντρέψει, αυτό ήταν το μέλλον στην Κωνσταντινούπολη για το κορίτσι. Δεν νομίζω ν' άντεχε η μαμά μου όλα αυτά τα σκαμπανεβάσματα που έζησα στη ζωή μου. Η μαμά μου ήταν μια γυναίκα κλασική... Λωξάντρα.

-Τι θα έφερνες πίσω, στη ζωή σου, αν είχες αυτή τη δυνατότητα;

«Τους ανθρώπους που "έχασα", γιατί τους "έχασα" όλους, δεν έχω κανέναν, πέρα από τα παιδιά μου και τον ανιψιό μου. Καμιά φορά ζηλεύω ακούγοντας κάποια φίλη μου να λέει: "Η γιαγιά μου ετοίμασε πίτα", τρελαίνομαι... Τη μαμά μου και τον αδελφό μου δεν τους έζησα, δεν τους χάρηκα καθόλου...».

-Ποια ήταν η πιο έντονη ανάμνηση που έχεις από τον αδελφό σου;

«Οι περιπέτειες που ζούσαμε μαζί. Είχε μεγάλη τρέλα... Του είχε πάρει ο μπαμπάς μου ένα μικρό σκάφος, μ' ένα ιστίο, κι όταν δεν είχε κάποιο κορίτσι για βόλτα, τότε έπαιρνε εμένα και μας είχαν τύχει πολλά. Είχαμε χαθεί μέσα στα κύματα στον Βόσπορο, είχαμε βγει στη Μαύρη θάλασσα και μας μάζεψαν τα ψαροκάικα για να μας γυρίσουν πίσω. Έχω ζήσει τρελές περιπέτειες με τον αδελφό μου και δεν χάθηκε σε όλα αυτά, αλλά σ' ένα ατύχημα, μια μέρα που πήγαινε με 60 χιλιόμετρα. Δεν υπήρχε χειρότερη στιγμή στη ζωή μου. Ήθελα να κάνω μεγάλη οικογένεια, για να έχω αυτό που μου έλειψε, επειδή τουε "έχασα" σε μικρή ηλικία. Αν δεν χώριζα, σίγουρα θα έκανα και τέταρτο παιδί. Έλεγα θα παντρευτούν τα παιδιά μου, θα διπλασιαστούν, θα τριπλασιαστούν. Το σπίτι μου είναι πάντα ανοιχτό, για φίλους, να κάνω βεγγέρες. Τώρα στον κορονοϊό που ήμουν μόνη μου, έγραψα ένα καινούργιο βιβλίο με 74 παραδοσιακές Πολίτικες συνταγές, ξεχασμένες, που θα κυκλοφορήσουν με τον εκδοτικό οίκο "Πεδίο". Ετοιμάζω τώρα ένα άλλο βιβλίο, με όλες τις χαμένες, παλιές συνταγές από διάφορα μέρη της Ελλάδος και της Τουρκίας. Το πρώτο μέρος που θα πάω είναι στη Χίο, όπου ετοιμάζω ένα βιβλίο που αφορά το νησί αυτό, όπως και δύο φεστιβάλ γαστρονομίας που θα κάνω τον Μάιο και τον Αύγουστο εκεί», είπε στο Λοιπόν.