Χάρης Ρώμας: «Κάποτε είχα ενοχές για την επιτυχία μου»

Ο αγαπημένος ηθοποιός και σεναριογράφος σε πρόσφατη συνέντευξή του μίλησε για την πρώτη τους συνάντηση το 1983, αλλά και για το πώς τον κάνει να νιώθει η επιτυχία στην τηλεόραση.

Ο Μάνος Χατζηδάκης σας είχε ξεχωρίσει το 1983, στην παράσταση «Πορνογραφία». Τι θυμάστε από εκείνη τα συνάντηση; Είναι πολύ σημαντικό να σε ανακαλύπτει ένας τόσο σπουδαίος άνθρωπος.

Φυσικά, είναι σημαντικό να έχει ξεκινήσει κανείς δίπλα στον Μάνο Χατζηδάκη. Εκ των υστέρων κατάλαβα και εγώ πόσο πολύ με έχει επηρεάσει. Το να είσαι δηλαδή τόσο νέος είκοσι δύο ετών και να έχεις επιλεγεί ανάμεσα σε επτακόσιους περίπου ηθοποιούς που έκαναν οντισιόν για μια θέση σε αυτήν την τόσο εμβληματική αλλά και παρεξηγημένη στην εποχή της μουσική παράσταση, την «Πορνογραφία». Γνώρισα αυτή την τεράστια προσωπικότητα των τεχνών και του πνεύματος. Ηταν ένας αληθινός φιλόσοφος που πολλές φορές αυτά που έλεγε ήταν ρηξικέλευθα και εξόργιζαν πολύ κόσμο κατά διαστήματα. Η κάθε του κουβέντα αποδείχτηκε στη ζωή μου πολύτιμη αποσκευή.

-Κάτι που σας είχε πει και δεν θα ξεχάσετε ποτέ;

Αυτό που μου είχε επαναλάβει αρκετές φορές ήταν το «Εσύ Χάρη θα απευθύνεσαι στους λίγους, αλλά θα δεις ότι θα έχεις αποδέκτες πολλούς». Δεν ξέρω αν το κατάφερα αυτό, αλλά η αλήθεια είναι ότι παρά την επιτυχία που έκανα σε μαζικά μέσα, όπως η τηλεόραση, δεν είχα επιτακτικό στόχο το να κατακτήσω το πλατύ κοινό. Οταν βέβαια, στην πορεία, συμβαίνει αυτό απολαμβάνεις τα οφέλη, αλλά βεβαίως, πληρώνεις και το τίμημα.

-Ποιο είναι το τίμημα για εσάς;

Το τίμημα είναι ότι ακολουθείς στενά, συγκεκριμένους δρόμους, μέχρι να μπορέσεις να διευρύνεις τους ορίζοντές σου όπως; εσύ νομίζεις. Η επιτυχία, δηλαδή, σε σπρώχνει σε συγκεκριμένες φόρμες ενώ θα μπορούσες να έχεις και μια άλλη όψη, εξίσου πετυχημένη. Στη δική μου περίπτωση το πιστεύω ακράδαντα. Βέβαια, με τα χρόνια και διεκδίκησα και άλλα πράγματα και απενοχοποίησα κάποια άλλα. Τελικά, ισορρόπησαν όλα μέσα μου. Για να αισθάνομαι πιο πλήρης σαν καλλιτέχνης έγραψα και άλλου είδους θέατρο, που σίγουρα είχε ποιοτική απήχηση. Μέσα στο χρόνο ο κόσμος πλησίασε με άλλη προσέγγιση αυτά τα έργα. Με ιδιαίτερο ενδιαφέρον και ευχάριστη έκπληξη.

-Η μεγάλη επιτυχία στην τηλεόραση πως σας κάνει να νιώθετε;

Κάποιες φορές μπορεί να αισθάνεσαι ότι ένα κομμάτι αυτής της επιτυχίας θολώνει την πραγματική σου εικόνα αλλά στην πορεία καταλαβαίνεις ότι το κομμάτι αυτό είναι πολύ διαυγές και δεν τη θολώνει, τελικά. Πρέπει να το αγαπήσεις γιατί είναι δικό σου και να καταλάβεις ότι είσαι μοναδικός επειδή το κάνεις εσύ. Και να συνειδητοποιήσεις ότι δεν μπορεί να το κάνει ο καθένας. Αυτό μου συνέβη εμένα με την τηλεόραση. Στην πορεία την απενοχοποίηοα, την αγάπησα, ενώ κάποτε είχα ένοχες για την επιτυχία μου.

-Μα είναι δυνατόν ένας δημιουργός με τόση απήχηση και τέτοιο ταλέντο να είχε ενοχές;

Ανηκα σε μια γενιά που έπρεπε να απολογηθεί για την τηλεοπτική καριέρα και τη μεγάλη επιτυχία. Αργότερα βέβαια, ήρθαν και τα ριάλιτι και οπιδήποτε κάναμε εμείς στην τηλεόραση και πέρναγε από μικροσκόπιο άρχισε να φαντάζει πλέον ισότητα εκατό τοις εκατό.

-Και είναι ποιότητα. Σήμερα, αυτές οι σειρές αγαπιούνται σαν τις παλιές καλές ελληνικές ταινίες.

Ναι, αλλά τότε δεν το ξέραμε αυτό. Ο χρόνος είναι που βοηθάει, γιατρεύει και ισορροπεί τα πάντα. Γίνεται καταλύτης για τον καθένα μας, σε δικαιώνει ή όχι. Αλλά αυτό όταν είσαι νέος δεν το ξέρεις και αγωνιάς. Τώρα, βέβαια, δεν έχω τέτοιου είδους ανησυχίες χωρίς να παύει να με απασχολεί η απήχηση της δουλειάς μου. Ακόμα και σήμερα, αν η επιστροφή μου με το «Καφέ της χαράς» δεν ήταν πετυχημένη, θα ήμουν δυστυχής. Η αναζήτηση της αποδοχής από τον κόσμο είναι συνυφασμένη με την έννοια του καλλιτέχνη, είπε στο Grande.