Βίκυ Κουλιανού: Έτσι την αποκαλούσε ο Τζιανφράνκο Φερέ

Η Βίκυ Κουλιανού έχει διανύσει πολλά χιλιόμετρα στις πασαρέλες των διασημότερων οίκων.

Η Ελληνίδα καλλονή είχε επίσης την ευκαιρία αλλά και την τύχη να δουλέψει και στους προσωπικούς χώρους των σημαντικότερων Ευρωπαίων σχεδιαστών μόδας και, περνώντας καθημερινά πολλές ώρες μαζί τους, να τους γνωρίσει προσωπικά: «Ο Αρμάνι ήταν εκείνος που με βάφτισε Vassiliki. Οταν με έστειλαν για cast με ρώτησε από πού είμαι. Θυμάμαι ότι μου είπε: "Τόσο ψηλά κορίτσια και με τόσο μακριά χέρια έχει η Ελλάδα;"

Το σακάκι που φορούσα, όπως μου συμβαίνει πάντα, ήταν κοντό στα μανίκια και πίστεψα ότι δεν θα με πάρει. Ετσι, είχα τηλεφωνήσει στη μητέρα μου, λέγοντας της ότι δεν έχω μέλλον στο Μιλάνο και επιστρέφω. Ομως όχι μόνο δεν επέστρεψα, αλλά σε αυτό το ταξίδι έκλεισα παρουσιάσεις για τους μεγαλύτερους οίκους. Στην ουρά μαζί μου περίμεναν μερικά από τα πιο γνωστά μοντέλα της εποχής. Στους μεγάλους οίκους δεν παίζει ρόλο τι μοντέλο είσαι. Είτε είσαι πρωτοεμφανιζόμενη είτε σταρ, θα περιμένεις στην ουρά και θα κριθείς για το κατά πόσο ανταποκρίνεσαι στις ανάγκες του συγκεκριμένου cast».

Στο Μιλάνο έμεινε τελικά περίπου επτά χρόνια: «Με τον Armani συνεργάστηκα πολλές φορές. Ωραίος άνθρωπος ο Τζόρτζιο, εσωτερικά και εξωτερικά, μια ήρεμη δύναμη. Πολύ classy. Tα πάντα στη ζωή του διακατέχονταν από φινέτσα. Σε κάποιο show Armani υπήρχαν άτομα από το κορυφαίο πρακτορείο της Ιταλίας, το Riccardo1 (Gay Model Management) (ο Ρικάρντο Γκέι ήταν τότε ζευγάρι με τη Μόνικα Μπελούτσι) που με πρόσεξαν. Με πλησίασε τότε ο γνωστός booker Πιέρο Πιάτσι, που ακόμη θεωρείτο από τους καλύτερους στον κόσμο, και μου πρότεινε συνεργασία. Ετσι άνοιξαν οι πόρτες για δουλειές σε Γαλλία, Ισπανία και Γερμανία.

Η λίστα με τις ιστορίες που έχει να θυμηθεί από τα χρόνια της κοντά στους μεγαλύτερο μόδιστρους είναι μακρά: «Ο Ιβ Σεν-Λοράν ήταν ένας άνθρωπος υπερευαίσθητος με πάρα πολλές μεταβολές και μεταπτώσεις στη συμπεριφορά του. Επειθε για τη μοναδικότητα του, καθώς το μυαλό του ξεχείλιζε από δημιουργικότητα. Διακατεχόταν από καλλιτεχνική υπερένταση και είχε αυτοκαταστροφικό χαρακτήρα. Στο φινάλε κάθε επίδειξης έκλαιγε και ήθελε να βγει στον κόσμο. Συνήθως κάποιος τον έσπρωχνε για να εμφανιστεί.

Ο Ιβ Σεν-Λοράν ένιωθε δέος για το γυναικείο σώμα. Μια φορά μου είπε ότι διέθετα τόσο ωραίο σώμα που δεν θα ήθελε να το ντύσει. Υπήρξαν φορές που έπαιρνε ένα σκέτο πανί και το έφτιαχνε ρούχο πάνω μου. Με είχε τρυπήσει, άθελα του, με τις καρφίτσες, αμέτρητες φορές».

Κάνει μια παύση και συνεχίζει: «Ο Τζιανφράνκο Φέρε ήταν ο αγαπημένος μου. Με αποκαλούσε "μωρό μου" και λάτρευε τις γυναίκες με τα ψηλά πόδια σαν τα δικά μου. Δεν υπήρχε περίπτωση να μην εμφανιστώ σε κάθε show του αλλάζοντας τρία διαφορετικά μαγιό. Οσο για τη Σόνια Ρικέλ; Συγκλονιστική γυναίκα, ένα ουράνιο τόξο, μια νότα αισιοδοξίας όπως και τα χρώματα των ρούχων της». Ο Εμανουέλ Ουνγκαρό ήταν ένα γνήσιο αρσενικό. Οσοι τον έχουν γνωρίσει τον περιγράφουν ως ιδιαίτερα γοητευτικό και φίνο άντρα: «Ο τρόπος που άγγιζε το γυναικείο κορμί ήταν διαφορετικός. Είχε αυτό το μοναδικό γαλλικό charm. Σε άγγιζε την ώρα που σου δοκίμαζε μια τουαλέτα, κατά λάθος, στο στήθος και αισθανόσουν να σε διαπερνά ηλεκτρικό ρεύμα. Έντυνε με τέτοιον τρόπο τις μούσες του που ήταν σαν να τις φλέρταρε. Ενιωθα πάντα μια αμηχανία. Τη γνωστή αμηχανία της γυναίκας προς τον άνδρα. Ωραίος τύπος, όμως, ήταν και ο Λουί Φερό». Η συζήτηση αναπόφευκτα πάει στις αμοιβές της εποχής: «Υπήρχε η υψηλή κάστα της Λίντα, της Ναόμι, της Κλόντια και μετά υπήρχε μια άλλη δεκάδα, στην οποία ανήκα εγώ, όπου οι αμοιβές ήταν υψηλές αλλά όχι σαν τις αστρονομικές των κοριτσιών-μύθων. Να σημειώσω, επίσης, ότι είχαμε και έχουμε καλές σχέσεις μεταξύ μας μέχρι σήμερα. Παρά τα όσα μπορεί να υποθέσει κάποιος εκτός, χώρου, δεν υπήρχαν ανταγωνιστικές σχέσεις. Να φανταστείς ότι επικοινωνούμε ακόμη μέσω των social media», είπε στο Gala.