Ελένη Ανουσάκη: «Η μητέρα μου ήρθε αντιμέτωπη με την θανατική ποινή»

Μετρά αρκετές δεκαετίες στο χώρο της υποκριτικής, ωστόσο η ίδια δεν ξεχνά τις πρώτες της συνεργασίες στο μεγάλο πανί αλλά και τους διεθνούς φήμης ηθοποιούς που είχε την ευκαιρία να συναντήσει από κοντά. Η Ελένη Ανουσάκη μίλησε για όλα στο περιοδικό "Λοιπόν"

Η μεταγραφή στην Τσινετσιτά

Σε πολύ μικρή ηλικία δέχθηκε πρόταση από την εταιρεία παραγωγής FOΧ και πήγε στην Τσινετσιτά με δασκάλους όπως τη Μόνικα Βίτι και τον Ρέξ Χάρισον: «Εκεί γνώρισα και τον'Ενιο Φλαϊάνο, είχα πάρει μέρος στην ταινία "Αγωνία και έκσταση". Επειδή ήμουν μικρή πήγε η μητέρα μου στην πρεσβεία και τους είπε ότι η κόρη της δεν μπορεί να παραμείνει άλλο στην Ιταλία και μετά να πάει στην Αμερική και παρεμβαίνει και γυρίζω πίσω. Εγώ είχα δεχθεί μια μεγάλη συμφωνία για να πάω στην Αμερική, αλλά επειδή η Αμερική ήταν το κόκκινο πανί για τους κομμουνιστές, η μητέρα μου φοβήθηκε και πήγε και ενεργοποίησε τις διαδικασίες στην αστυνομία και την πρεσβεία. Είχα όμως την τύχη να γνωρίσω τον Φελίνι στη Ρώμη, ήταν μια μυθική ζωή αυτή εκεί, με έπαιρναν μαζί οι παραγωγοί της FOX μαζί με τον Σον Κόνερι». Οπωσδήποτε θα ήταν και μεγάλη η αγάπη από τον κόσμο εκείνη την εποχή: «Ναι... Και την χάρηκα την αγάπη αυτή, γιατί βρισκόμουν κοντά στον κόσμο σε αντίθεση με τη Βουγιουκλάκη που κλεινόταν στο καμαρίνι της».

Η καταδίκη της μητέρας της σε θάνατο

Οι πολιτικές πεποιθήσεις της μητέρας της, την έφεραν αντιμέτωπη με τη θανατική ποινή: «Το Εθνικό κάλεσε τη μητέρα μου να υπογράψει δήλωση μετανοίας ότι αποκηρύσσει τον Κομμουνισμό, εκείνη δεν υπογράφει και της γράφει ο Τερζάκης μια επιστολή εκφράζοντας το θαυμασμό του για το ήθος της. Είχε καταδικαστεί σε θάνατο και δεν εκτελέστηκε με τα μέτρα του Πλαστήρα, δεν μου έλεγε κανείς ότι θα την εκτελέσουν. Εγώ παρόλα αυτά δεν επηρεάστηκα και δεν πήγα ποτέ στο ΚΚΕ».

Η πολιτική

Από το 1989 έως και το 2004 πολιτεύτηκε με το ΠΑΣΟΚ ενώ διετέλεσε πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου του Δήμου Αθηναίων επί δημαρχίας Δημήτρη Μπέη: «Εχω κάνει μια τεράστια δουλειά μέσα στο κοινοβούλιο, με βράβευσαν οι εκδιδόμενες γυναίκες, βέβαια με κυνήγησαν οι ...πατρόνες. Πέρασε ο νόμος, αλλά σήμερα δεν ισχύει τίποτα γιατί ο καθένας κάνει αυτό που θέλει και αυτό είναι το δράμα της Ελλάδας. Έλεγε ο Γεώργιος Γεννηματάς "δεν με ενοχλούν οι δεξιοί, εμένα με ενοχλούν οι αδέξιοι" και εμένα αυτοί με ενοχλούνε».

ΠΗΓΗ: ΛΟΙΠΟΝ