Γιάννης Κουκουράκης: Μιλά για τη μεγάλη του φοβία και την πορεία του στο modeling

Ο γοητευτικός Κωνσταντής από τις «Άγριες μέλισσες» κατά κόσμον Γιάννης Κουκουράκης, εκτός από την υποκριτική, έχει πίσω του και καριέρα μοντέλου.

Ο ηθοποιός σε πρόσφατη συνέντευξή του μίλησε για τις πασαρέλες που έχει περπατήσει, για το πως διαχειρίζεται την αναγνωρισιμότητα, αλλά και για το αν έχει φανταστεί τον εαυτό του παντρεμένο με παιδί.

Είχες κάποιο πρότυπο ηθοποιού;

Όχι, δεν είχα κανένα πρότυπο, όπως και τώρα. Θαύμαζα πάντα πρόσωπα, αλλά δεν έχω ινδαλματοποιήσει ποτέ κάποιον - είτε ηθοποιό είτε οποιονδήποτε άλλον άνθρωπο. Εκτιμώ πολύ και ανθρώπους, και δουλειές. Μαγεύομαι, συγκινούμαι και τους παραδέχομαι, αλλά δεν ήμουν από τα παιδιά που είχαν poster στο δωμάτιο τους.

Όταν τελείωσες τη σχολή, τι έκανες;

Από τα 25 που αποφοίτησα, συνεχώς δουλεύω. Εκτός από το διάστημα που πήγα φαντάρος - και λίγο στο πριν μπω και στο μετά της απόλυσης μου.

Έχεις και μια καριέρα μοντέλου πίσω σου και από όσο γνωρίζω ήσουν περιζήτητος. Τι έμαθες από εκεί;

Έμαθα να ελέγχω τα εκφραστικά μου μέσα. Να ελίσσομαι και να προσαρμόζομαι αναλόγως με το τι ζητάει κάθε δουλειά. Με το θέατρο έχει πάρα πολλά κοινά. Θέλει πειθαρχία, θέλει να έχεις διαφορετική έκφραση και στάση αναλόγως με τον σχεδιαστή, σκηνοθέτη με τον οποίον συνεργάζεσαι. Εγώ ενσωμάτωσα το ένα στο άλλο. Μετέφερα την εμπειρία που απέκτησα σε όλες μου τις δουλειές και τις έκανα ένα κράμα που μου έδωσε ένα μεγάλο οπλοστάσιο, γιατί δεν είδα ποτέ τίποτα μονοδιάστατα και μονοσήμαντα.

Έχεις κάνει πασαρέλα για διάσημους σχεδιαστές;

Στην Ελλάδα, έχω συνεργαστεί σχεδόν με όλους και στο εξωτερικό έκανα αρκετές πασαρέλες. Ο πιο γνωστός οίκος για τον οποίο περπάτησα είναι ο Μοncler. Γενικά, η δουλειά αυτή μου έδωσε την ευκαιρία να κάνω πολλά ταξίδια, να γνωρίσω σπουδαίους ανθρώπους που με ενέπνευσαν και είμαι πραγματικά ευγνώμων για όλα αυτά, γιατί ταξιδεύοντας ανοίγει το μυαλό σου, διευρύνεται η σκέψη σου, ανοίγουν και άλλα παράθυρα. Πολύ σημαντικό είναι ότι μαθαίνεις να διαχειρίζεσαι την απόρριψη και τα «όχι» που παίρνεις σε δουλειές. Μια φωτογράφιση είναι σαν θεατρική παράσταση. Κάνεις έναν ρόλο. Υπάρχει η πεποίθηση ότι το να είσαι μοντέλο δεν συνάδει με το να είσαι ηθοποιός γιατί γίνεσαι δέσμιος της εμφάνισης σου, αλλά αυτό είναι μέγα λάθος. Γιατί ως μοντέλο πάλι χαρακτήρες παρουσιάζεις και πρέπει να αποδώσεις μια κατάσταση μέσα από μια φωτογραφία, είναι σαν ρόλος .Έμαθα και πολλά πρακτικά - και αυτό γιατί αποκτάς αντίληψη της κάμερας. Μαθαίνεις να βλέπεις όλη την εικόνα.

Τι σου έμαθε αυτή η εμπειρία σε προσωπικό επίπεδο;

Μου έμαθε να σκέφτομαι πέρα από το εγώ μου. Να βλέπω σε κάθε μου σχέση, αλλά και σε κάθε μου σκέψη, τη μεγάλη εικόνα, βάζοντας τον ευρυγώνιο φακό και όχι βλέποντας το τι συμβαίνει τώρα. Αυτό με έκανε να συγχωρώ ή να είμαι πιο επιεικής, γιατί αντιλαμβάνομαι και κατανοώ περισσότερα. Έμαθα να μη μεταφέρω τα προσωπικά μου προβλήματα στη δουλειά. Όταν ξεκινάει η δουλειά, είμαι λευκό χαρτί. Είμαι αυτός που υποδύομαι και τίποτ' άλλο.

Εκτός από καλός ηθοποιός, με τις Αγριες Μέλισσες έγινες και διάσημος. Πώς το διαχειρίζεσαι;

Μου φαίνεται πάρα πολύ αστείος ο όρος «διάσημος» στην Ελλάδα. Απλώς θα έλεγα πως έγινα γνωστός και μέχρι εκεί. Η αναγνωρισιμότητα δεν ήταν ο σκοπός ούτε το ζητούμενο, ούτε έρχεται η ολοκλήρωση μου μέσα από αυτήν. Όταν άρχισαν ξαφνικά από πέρσι να με χαιρετάνε, να με σταματάνε στον δρόμο για να μου μιλήσουν ή για να βγάλουμε φωτογραφίες, ένιωθα τρελή αμηχανία, γιατί είμαι πολύ ντροπαλός. Καλά, ακόμα νιώθω έτσι αρκετές φορές. Δεν σου φαίνεται ότι είσαι ντροπαλός. Με βοηθάει το φυζίκ μου μάλλον. Όταν βρίσκομαι στο γήπεδο μου, δεν είμαι έτσι, δηλαδή όταν είμαι στη σκηνή ή στο γύρισμα. Όταν, όμως, είμαι στον δρόμο, νιώθω ευάλωτος, ρε παιδί μου. Κάποιες φορές αυτό μπορεί να παρεξηγείται και να με περάσει κάποιος για απόμακρο.

Με τους φίλους σου πώς είσαι;

Είμαι το αντίθετο. Είμαι όπως είναι όλοι με τους φίλους τους. Με την παρέα μου γελάμε πάρα πολύ και αυτοσαρκαζόμαστε. Έχω λίγους και καλούς φίλους, αλλά τους εμπιστεύομαι απολύτως και για τα πάντα. Δεν κρατάω κάτι για μένα ποτέ. Είναι μεγάλη τύχη να έχεις φίλους σαν αυτούς που έχω εγώ.

Είσαι εγωιστής;

Στη ζωή καθόλου. Θα ακούσω τον άλλο τι έχει να μου πει κι αν μπορώ θα βοηθήσω. Στη δουλειά μου είμαι εγωιστής, αλλά με την κακή έννοια. Το παίρνω εγωιστικά και προσωπικά. Δηλαδή, το βράδυ θέλω να πέσω στο κρεβάτι και να ξέρω ότι έχω δώσει το 400%. Το 100% δεν μου αρκεί. Θέλω να ξεπερνάω τα όρια μου. Γι' αυτό με στριμώχνω αρκετά, με στενό μαρκάρισμα. Αυτό με κουράζει πολλές φορές, αλλά ταυτόχρονα με πουσάρει κιόλας. Είμαι ο χειρότερος και πιο σκληρός κριτής του εαυτού μου.

Έχεις ξεπεράσει ποτέ κάποιο κακό όριο;

Ποτέ, αλλά για να είμαι απολύτως ειλικρινής, νομίζω ότι έχω φτάσει κοντά. Εχω ένα ισχυρό σύστημα αυτοπροστασίας που με κρατάει εγκρατή και την τελευταία στιγμή με σώζει αν πέσω ή βρεθώ σε κάποια κακοτοπιά. Πάντα το είχα.

Λες ψέματα;

Όχι. Ίσως να έλεγα κάποιο ψέμα, αν χρειαζόταν, για καλό ή για να μην πληγώσω κάποιον άνθρωπο, αλλά αυτό θα είναι η εξαίρεση, όχι ο κανόνας. Όταν είσαι ειλικρινής, λύνονται πιο γρήγορα τα θέματα.

Τι απωθημένα έχεις;

Τα περισσότερα πράγματα που είχα στο μυαλό μου μέχρι σήμερα που μιλάμε και ήθελα να κάνω, τα έκανα. Πάντα το ζητούμενο μου ήταν να έχω μια ζωή γεμάτη εμπειρίες που θα με πήγαιναν παρακάτω. Ό,τι μου ήρθε στο κεφάλι, έγινε χωρίς δεύτερη σκέψη. Και επειδή η ζωή προχωρά, ό,τι άλλο μου έρθει θα το κάνω. Δεν είμαστε εδώ για να περιμένουμε την επόμενη ζωή. Γιατί το τώρα είναι η παράσταση, όχι η πρόβα για το μετά.

Έχω μάθει από φίλος σου ότι γράφεις θεατρικά έργα.

Έως τώρα, έχω γράψει τρία έργα. Όλα κωμωδίες. Έτυχε. Δεν έχω κλειδώσει σε ένα είδος γραφής ούτε σε κάποιο μοτίβο. Κάθε φορά, πριν κάτσω να γράψω ένα θεατρικό, με ρωτάω τι θα γούσταρα και τι θα είχα ανάγκη να δω. Πού θα έδινα 15-20 ευρώ για να αγοράσω ένα εισιτήριο, τι θα με ψάρωνε εμένα και τι θα με εξίταρε. Επίσης, οφείλω να απαντήσω στον εαυτό μου «γιατί το γράφω;», «τι θέλω να πω;» και «σε ποιους απευθύνομαι;». Εάν αυτά δεν είναι ξεκάθαρα, τότε δεν μπορώ να προχωρήσω. Ο στόχος είναι να τα δει και ο κόσμος φυσικά. Ηδη τα δύο από τα τρία έχουν παιχτεί στην Κρήτη και η χαρά που πήρα από το πώς αγκαλιάστηκαν από το κοινό που τα παρακολούθησε δεν περιγράφεται.

Αθήνα, λοιπόν, τώρα. Εχεις κάνει υπερβολές;

Στο πλαίσιο που εγώ έχω θέσει ως όριο, έχω κάνει υπερβολές.

Τι φοβάσαι;

Τους καρχαρίες και το να κολυμπάω έχοντας μαύρα βράχια και φύκια από κάτω. Δεν παίζει. Ταράκουλο.

Έχεις σκεφτεί τον εαυτό σου παντρεμένο με παιδιά;

Έχω σκεφτεί τον εαυτό μου με παιδιά, όχι παντρεμένο.

Ξέρω ότι κουρεύεις σκυλιά. Ξέρω να το κάνω πολύ καλά, αλλά αυτό απορώ από πού το ξέρεις. Μόνο τα δικά μου σκυλιά κουρεύω. Θα μου άρεσε, όμως, να το κάνω και επαγγελματικά, παίρνοντας ένα δίπλωμα. Γενικά, αγαπώ πολύ τα ζώα και με αγαπάνε και αυτά. Με τα τετράποδα ζώα τα πάω καλά, με τα δίποδα όχι, εκτός κι αν είναι πτηνά.

Αν σου έλεγα να μου γράψεις μια λίστα ευγνωμοσύνης στο σήμερα σου, τι θα έβαζες;

Όσοι αγαπώ είναι κοντά μου και είναι υγιείς. Έχω μια υπέροχη καθημερινότητα. Δεν έχω κάνει κακό ούτε σε άνθρωπο ούτε σε ζώο. Οι φίλοι μου με αγαπάνε, τους αγαπώ και με εμπιστεύονται και τους εμπιστεύομαι. Έχω σωματική και ψυχική υγεία. Έχω πετύχει πολλούς στόχους μου τελικά. Δεν μου χαρίστηκε τίποτα, ό,τι κατάφερα και κέρδισα έγινε με το σπαθί μου. Δεν χρωστάω πουθενά, και δεν εννοώ ότι δεν χρωστάω σε ανθρώπους, γιατί πολλοί με έχουν βοηθήσει, εννοώ ότι δεν χρωστάω χρήματα, δεν με κυνηγούν οι τράπεζες, είπε στο Down Town.