Mυρτώ Κοντοβά: Όσα αποκάλυψε για τη νέα κωμική σειρά του Mega

Κάποιοι άνθρωποι έχουν ένα ιδιαίτερο ταλέντο να μεταδίδουν τον ρυθμό, τον παλμό και τη δόνηση των κατοίκων της πόλης. Να περιγράφουν χαρακτήρες πολύ οικείους, πολύ γνώριμους αλλά και πολύ συνθέτους, και να λένε τις ιστορίες τους. Ένας από αυτούς τους ανθρώπους είναι και η Μυρτώ Κοντοβά.

Η Μυρτώ είχε να γράψει σειρά από το 2010. Η τελευταία της δουλειά ήταν το Μίλα μου Βρόμικα. Το νέο της σίριαλ, που κάνει πρεμιέρα τον Νοέμβριο στο ΜEGA, τοποθετείται, όπως λέει η ίδια, στην εποχή της «μετακανονικότητας». Τι είναι αυτός ο όρος; Πώς προσδιορίζεται; Η Μυρτώ εξηγεί: «Μετακανονικότητα είναι το παραλίγο της ανάπτυξης, το στάδιο που λες "τα μόνα λεφτά που έχω είναι αυτά" και δείχνεις αυτά που σε συνθήκες κανονικότητας θα ήταν ρέστα από χαρτονόμισμα (10 ή 20 ευρώ). Το στάδιο της μάσκας παντού, το στάδιο της οικονομικής κρίσης, το στάδιο της υγειονομικής κρίσης, το στάδιο της νευρικής κρίσης, το στάδιο των μη αγγιγμάτων, το στάδιο που ο κόσμος δεν είναι όπως τον ξέραμε».

Η σειρά μιλάει για τη γενιά των 45άρηδων που έζησαν τα χρυσά χρόνια και προσγειώθηκαν στην κρίση. Η Μυρτώ διαφωνεί λίγο με αυτή την περιγραφή: «Είναι μια ιστορία με τέσσερις βασικούς χαρακτήρες, από τους οποίους οι τρεις, ο Θωμάς (Μάκης Παπαδημητρίου), ο Αποστόλης (Γιάννης Στάνκογλου) και η Νικόλ (Θεοδώρα Τζήμου) είναι 40 και κάτι, ενώ ο τέταρτος (Γιώργος Παπαγεωργίου) είναι λίγο πριν από τα 30. Οι υπόλοιποι άνθρωποι που σχετίζονται με τις ζωές τους είναι από 9 μέχρι 75 χρονών. Σχεδόν ενήλικες, θεωρώ, είμαστε όλοι, σε κάθε φάση της ζωής μας. Και ως παιδιά και ως μεγάλοι. Ποτέ δεν είμαστε αρκετά παιδιά, ποτέ δεν είμαστε αρκετά ενήλικες. Με όλα αυτά θέλω να πω ότι δεν έγραψα μια σειρά ρέκβιεμ περασμένων μεγαλείων και διηγώντας τα να κλαις. Επίσης, θα διαφωνήσω με τη φράση "προσγειωθήκαμε στην κρίση". Δεν προσγειωθήκαμε, εκεί ήμασταν όταν συνέβαινε».

Από το προηγούμενο της σίριαλ έχουν περάσει 10 χρόνια. Ρωτήθηκε γιατί αποφάσισε τώρα να γράψει και πάλι μια ολοκληρωμένη σειρά. «Ηθελα να ξαναγράψω για την πόλη και τη ζωή στην πόλη μου, όταν άρχισα να ανταμώνω ξανά μαζί της, μετά την άθλια παρένθεση της παρουσίας των χρυσαυγιτών που αλώνιζαν πάνω κάτω και της αλλοίωναν τον χαρακτήρα, το πρόσωπο, την αύρα της», απαντάει.

Τα στοιχήματα, όμως, δεν σταματούν εδώ για τη Μυρτώ. «Άλλο μεγάλο στοίχημα ήταν και είναι η πεποίθηση ότι μπορούμε πάντα να κάνουμε γ@μάτη τηλεόραση με σασπένς και συναίσθημα, ανθρώπινη και ανθρωπένια -με το μεσογειακό θυμικό μας, τις συναισθηματικές υπερβολές μας, τις πολλές όψεις μας- χωρίς να πέσουμε στη μαύρη τρύπα του σχηματικού και της καρικατούρας. Και χωρίς την ξενερωσιά του υπερφωτισμένου πλατό. Και μας αξίζει να προσπαθήσουμε. Και κυρίως να μας αφήσουν να προσπαθούμε. Γίνεται. Πάμε να το κάνουμε. Απάνω τους!». Η Μυρτώ πάντα κάνει δουλειές που αφορούν. Έχουν κάτι να πουν. Ανήκει σε μια γενιά που αυτά που βιώνει μπορεί να τα κάνει τέχνη, να τα μεταδώσει, να σου δώσει συναισθήματα ή απλώς και μόνο να σε κάνει να κάτσεις αναπαυτικά στον καναπέ και να ξεχαστείς ή να γελάσεις με τους ήρωες της - αλλά, το κυριότερο, πολλές φορές να ταυτιστείς μαζί τους.

Πηγή Down Town