Ανδρέας Γεωργίου: «Έχω περάσει περιόδους της ζωής μου που αισθανόμουν το απόλυτο κενό»

Το σίριαλ «8 λέξεις» του οποίου έχει αναλάβει τη σκηνοθεσία αλλά πρωταγωνιστείτε, παράλληλα, διαγράφει μια σταθερή πορεία στον πίνακα τηλεθέασης. Εσείς πόσο ευχαριστημένος είστε από αυτά τα νούμερα; «Είμαι πολύ ευχαριστημένος. Ο στόχος μας, πηγαίνοντας στον ΣΚΑΙ, ήταν να χτίσουμε μυθοπλασία σε ένα κανάλι το οποίο δεν την είχε συμπεριλάβει ποτέ ξανά πριν στο πρόγραμμα του. Ήταν πρόκληση για μας. Η σειρά έχει αποδείξει ότι αυτό το πετυχαίνει και η πορεία της είναι μόνο .ανοδική σε όλα τα κοινά. Μέχρι στιγμής μας βλέπουν ένα εκατομμύριο τηλεθεατές σταθερά κάθε βράδυ».

Στη συγκεκριμένη σειρά, με ποια από τις ιδιότητες που έχετε είστε πιο αυστηρός; Με αυτήν του ηθοποιού ή με αυτήν του σκηνοθέτη; «Είμαι σε όλα αυστηρός. Πρώτα με τον εαυτό μου, γιατί έχω μεγάλη ανάγκη να εξελίσσομαι. Ως σκηνοθέτης έχω απαίτηση από τους συνεργάτες μου να είναι οργανωμένοι, ώστε να αξιοποιείται και ο ελάχιστος χρόνος, προς όφελος του καλλιτεχνικού αποτελέσματος».

Πιστεύετε ότι στην πραγματική ζωή θα μπορούσαν δύο αδέλφια να συγκρουστούν για την ίδια γυναίκα;
«Είναι κάτι πολύ μακριά από μένα. Σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσα να δω τη γυναίκα του αδερφού μου διαφορετικά. Προσωπικά, τις νύφες μου τις αγαπάω σαν αδερφές μου. Όμως, όλοι έχουμε ακούσει να συμβαίνουν αυτά. Συνέβαιναν και θα συμβαίνουν».

Αποτελούν το πάθος και η αγάπη, για σας, κινητήριο δύναμη;
«Μα, φυσικά. Έχω περάσει περιόδους της ζωής μου που χωρίς αυτά αισθανόμουν το απόλυτο κενό. Όσο καλά και αν πήγαιναν όλα, χωρίς το πάθος δεν έχει τίποτα ουσία»

Από τι εμπνέεστε και ποιοι είναι για σας μέντορες ή δάσκαλοι στη δουλειά;

«Μέντορας μου είναι η Βάνα Δημητρίου. Αισθάνομαι ότι με «μάζεψε από το δρόμο» και με έκανε άνθρωπο. Είχα πάντα την όρεξη για δουλειά, το κυνηγούσα από πολύ μικρή ηλικία, αλλά, μέχρι να συναντήσω τη Βάνα, δεν είχα κανένα πρόγραμμα και καμία πειθαρχία. Η Βάνα μου έμαθε τα πιο πολλά. Μεγάλη σχολή. Και την ευχαριστώ για όλα. Από την άλλη, είχα δίπλα μου τα τελευταία 10 χρόνια τον Κούλλη Νικολάου, τον μεγάλο μου πια αδερφό, ο οποίος όχι μόνο πίστευε σε εμένα, αλλά συνεχώς λειτουργούσε για «εμάς» πριν από «εμάς». Διέθετε πάντα έναν περίεργο τρόπο, ώστε να βλέπει τα λάθη μου πριν από εμένα, αλλά συγχρόνως να με αφήνει να τα βιώνω για να μάθω. Ήταν εκεί κρυφά για να με προστατεύει πάντα», λέει στο 7 μέρες Tv.